Ο τρεις φορές χρυσός Ολυμπιονίκης της άρσης βαρών, Πύρρος Δήμας, «λύγισε» σε συνέντευξή του όταν η συζήτησή έφτασε στην πολυαγαπημένη του σύζυγο, Αναστασία, η οποία έφυγε από τη ζωή μετά από μάχη με τον καρκίνο, το 2018.
Καλεσμένος στην εκπομπή του Ant1 «Ενώπιος Ενωπίω», ξέσπασε σε κλάματα όταν παρακολούθησε ένα βίντεο, στο οποίο μιλούσε η Αναστασία για τον Πύρρο. Ήταν από εκπομπή του «Ενώπιος Ενωπίω» στις 23 Οκτωβρίου του 2000. Σε αυτό, η σύζυγος και μητέρα των παιδιών τους μιλούσε για εκείνον μετά το τρίτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στο Σίδνεϊ.
Ο Πύρρος Δήμας με δάκρυα στα μάτια περιέγραψε ότι γνωρίστηκαν μετά από μια συνέντευξη. «Έπαθα με το χαμόγελο της, με την ψυχή της, με το πώς αντιμετώπιζε τα πράγματα, είχα πάθει πλάκα… Έβλεπες έναν άνθρωπο θετικό σε όλα» είπε ο Πύρρος Δήμας.
Εξήγησε επίσης πως όταν εκείνος της έλεγε ότι μπορεί να πήγαινε για μετάλλιο, εκείνη ήταν βέβαιη ότι θα έπαιρνα το χρυσό. «Ήταν για μένα μεγάλη δύναμη. Σε όλα έπαιξε ρόλο. Ήταν στήριγμα, ήταν δίπλα μου, ήταν μαζί μου σε όλα. Με την Αναστασία μεγαλώσαμε μαζί και κάναμε πολλά πράγματα μαζί, που πιστεύω άλλοι άνθρωποι δε θα τα έκαναν σε τρεις ζωές. Μου χάρισε τέσσερα υπέροχα παιδιά, πολλά μου χάρισε» εξομολογήθηκε ο Πύρρος Δήμας.
Η συγκινητική φωτογραφία που ανέβασε ο Πύρρος Δήμας με τη γυναίκα του
Ο χαμός της Αναστασίας ήταν μεγάλη απώλεια για τον Ολυμπιονίκη. «Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Σηκωνόταν το βράδυ και έκλαιγε μόνη της. Της είπα μετά από δυο μέρες ότι δεν είναι καλό αυτό. Κανείς δεν ξέρει πότε θα πεθάνει. Και της είπα να στηρίξουμε τα παιδιά μας. Από εκεί και πέρα ήταν σε όλα μια μαχήτρια. Έδωσε αγώνα με χαμόγελο, με αξιοπρέπεια…δεν έχω λόγια» τόνισε συγκινημένος ο Πύρρος Δήμας.
Συνέχισε λέγοντας πως στο σπίτι τους, επειδή έχουν πολλές στιγμές μαζί, νιώθει καμιά φορά πως θα βγει και θα του πει «επ, μην αφήσεις το σακάκι εκεί! Μάζεψε τα παπούτσια».
Σχετικά με τα παιδιά τους και το πώς βιώνουν την απώλεια της μαμάς τους, ο Πύρρος Δήμας εξήγησε ότι δεν μπορεί να καλυφθεί ο ρόλος της μαμάς στα παιδιά, «απλά είμαι τυχερός που είναι μεγάλα πια και μπορούν να στηρίξουν τον εαυτό τους. Συγχρόνως όμως στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, περάσαμε πολλά» κατέληξε.
