Ο μικρός Χριστόφορος «έφυγε» από τη ζωή πριν από δέκα μέρες περίπου και ο πόνος των γονιών του είναι αβάσταχτος. Μετά από έναν τιτάνιο αγώνα, ο χαμογελαστός πρίγκιπας «έσβησε» και άφησε ένα μεγάλο κενό στη ζωή τους.
Η μητέρα του με μια σπαρακτική ανάρτηση στο Facebook θέλησε να πει το δικό της «ευχαριστώ» σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που καθημερινά την πλημμύριζαν με λόγια συμπαράστασης και προσευχές για τον γιο της.
Όπως εξομολογείται ο πόνος την παραλύει και ο φόβος ότι θα ζήσει χωρίς το αγγελούδι της δεν την αφήνει να αναπνεύσει.
Για εκείνη ο μικρός Χριστόφορος ήταν ένας μαχητής που κατάφερε στη σύντομη ζωή του να κερδίσει πολλές μάχες στον πόλεμο με τον καρκίνο.
«Αυτό που πιστεύω ακράδαντα είναι ότι δεν έχασε τη μάχη ο Χριστόφορός μας. Γιατί κέρδισε τόσες πολλές ακατόρθωτες μάχες μαζεμένες, γιατί δεν άφησε η αρρώστια αυτή να του πάρει ούτε στο ελάχιστο, ούτε ένα δευτερόλεπτο από το πείσμα του και τη χαρά του για ζωή. Δεν την άφησε να του πάρει κανένα από τα υπέροχα στοιχεία που είχε και τα σκόρπιζε στους γύρω του με αγάπη. Και έδωσε στην επιστήμη πολύτιμη γνώση για το μέλλον! Είναι ο απόλυτος νικητής», γράφει η μητέρα του.
Ίσως, όπως τονίζει η ίδια, τη μάχη να την έχασαν η κοινωνία, η ιατρική κοινότητα, οι φαρμακευτικές και οι ερευνητές που ακόμα δεν έχουν βρει πώς θα νικηθεί ο παιδικός καρκίνος.
Από το πρώτο άκουσμα ότι το παιδί της πάσχει από καρκίνο η Αναστασία Βασκούδη αποφάσισε να πάρει αγκαλιά τους φόβους της και να βουτήξει στα πιο βαθιά και σκοτεινά νερά για το παιδί της.
«Το έκανα και θα το ξαναέκανα άλλες εκατό φορές για τον Χριστόφορο. Γιατί αυτό το ταξίδι ήταν ο χειρότερος εφιάλτης της ζωής μου, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί την μεγαλύτερη έμπνευση της ζωής μου. Ο Χριστόφορος μου έκανε μεγαλειώδη δώρα: να δω την τεράστια δύναμη που έχω μέσα μου να αλλάζω την ζωή ενός ανθρώπου, να κινητοποιώ, να κατακτώ στόχους φαινομενικά απραγματοποίητους, να ξεπερνάω όρια, να τα βάζω με τα θηρία, να μάθω τι σημαίνει θυσία», σημειώνει.
Τώρα όμως που εκείνος δεν είναι πια μαζί της δεν έχει τη δύναμη να κάνει οποιαδήποτε σκέψη για το μέλλον.
«Τώρα προσπαθώ να αναπνεύσω, να αντέξω τον απόλυτο πόνο που δεν χωράει πουθενά», εξομολογείται.
