Παρόλο που πολλοί μπαμπάδες παραπονιούνται πως όλοι θυμούνται τη γιορτή της μητέρας, και πως οι ίδιοι είναι παραμελημένοι… μάθετε πως η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα γιορτάστηκε πρώτη φορά στις 19 Ιουνίου του 1910 και έκτοτε γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου!
Η Αμερικανίδα Σονόρα Σμαρτ Ντοντ, ήταν αυτή που θέλησε να καθιερώσει μια γιορτή ανάλογη με την Ημέρα της Μητέρας, προκειμένου να τιμήσει τον πατέρα της Γουίλιαμ Τζάκσον Σμαρτ, βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου, που ανέθρεψε μόνος του τα 6 παιδιά της οικογένειας.
Εκτός όμως από το «δίκαιο» της υπόθεσης, δηλαδή να τιμούνται και οι μπαμπάδες με μια καθιερωμένη γιορτή, ακόμη πιο σημαντικός είναι ο ρόλος τους μέσα στην οικογένεια, τόσο κατά τα παιδικά χρόνια, όσο και κατά την ενήλικη ζωή του παιδιού.
Ο συνδετικός κρίκος, που ενώνει τον στενό οικογενειακό κόσμο με τον μεγάλο και απέραντο κόσμο της ζωής, είναι ο πατέρας. Και όχι μόνο συνδέει, αλλά και προστατεύει τα παιδιά του να διανύσουν χωρίς φόβο το δρόμο που πρέπει, ώσπου να αποκτήσουν τη δύναμη που θα τους επιτρέψει να ανοίξουν μόνα τους πια τα φτερά τους.
Ο ρόλος του πατέρα για την ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας του παιδιού
Μέχρι και σήμερα, θα λέγαμε πως η ελληνική κοινωνία δίνει μικρότερη σημασία στην επίδραση του πατέρα κατά την ανατροφή ενός παιδιού, συγκριτικά με την επίδραση που έχει εκείνη της μητέρας.
Ωστόσο, πληθώρα επιστημονικών ερευνών έχει καταλήξει στο γεγονός ότι ο πατέρας διαδραματίζει ένα μοναδικό και κρίσιμο ρόλο στην ψυχική υγεία και στην προσωπικότητα του παιδιού σε όλα τα στάδια ανάπτυξής του.
Γι’ αυτό και καθοριστική μπορεί να είναι η απουσία του πατέρα από την καθημερινότητα του παιδιού του. Άλλωστε, οι περισσότεροι απ’ αυτούς λείπουν πολλές ώρες από την οικογένεια τους, προκειμένου να βγάλουν τα προς το ζην για να την αναθρέψουν.
Τα παιδιά που οι πατέρες τους συμμετείχαν στην ανατροφή τους νιώθουν πιο ασφαλή!
Πολυάριθμες έρευνες έχουν δείξει ότι η συναισθηματική υποστήριξη του πατέρα στη μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά και η ενεργή συμμετοχή του στην ανατροφή του παιδιού, το κάνει να νιώθει μεγαλύτερη συναισθηματική ασφάλεια, σιγουριά, αυτοπεποίθηση, έτσι ώστε αργότερα να μπορεί να δημιουργήσει καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις, όπως επισημαίνει η ψυχολόγος/εθελόντρια στη γραμμή 11525 και το Συμβουλευτικό Κέντρο για γονείς, παιδιά και εφήβους του «Μαζί για το παιδί», Ευρώπη Ευθυμιάδου.
Η εμπλοκή του πατέρα στη σχολική ηλικία καθορίζει την εμπιστοσύνη του παιδιού στον εαυτό του!
Στη σχολική ηλικία η πατρική εμπλοκή είναι κρίσιμος παράγοντας που θα καθορίσει την εμπιστοσύνη του παιδιού στον εαυτό του και την ικανότητά του να ανταποκρίνεται στις νέες προκλήσεις.
Έχει βρεθεί ότι τα παιδιά που έχουν στενή σχέση με τον πατέρα τους τείνουν να διαμορφώνουν καλύτερες σχέσεις με τους άλλους, να συμπεριφέρονται λιγότερο επιθετικά και να νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια τόσο στις σχέσεις που θα διαμορφώσουν στην παιδική ηλικία όσο και στην ενήλικη ζωή τους.
Στην εφηβεία, ο πατέρας μπορεί επίσης να παίξει διαμεσολαβητικό ρόλο σε δυσκολίες που ενδεχομένως προκύπτουν ανάμεσα στον έφηβο και τη μητέρα. Επίσης, μπορεί να διευκολύνει στα προβλήματα συμπεριφοράς του έφηβου παιδιού του. Ιδιαίτερα για τα έφηβα αγόρια, ο πατέρας λειτουργεί ως ισχυρό πρότυπο και έχει άμεση επιρροή στη συμπεριφορά, στην προσωπικότητα, στις επιλογές και στις συνήθειες τους.
Ο ιδεώδης τύπος πατέρα
Ο ιδεώδης τύπος πατέρα είναι ο άνδρας που πλησιάζει τα παιδιά του, χωρίς να τους εμπνέει φόβο, τα συμβουλεύει, χωρίς να παριστάνει τον παντογνώστη. Κερδίζει την εμπιστοσύνη τους, όχι με το να παίρνει τη θέση του «σεβαστού πατέρα», αλλά με το να συζητά μαζί τους τα προβλήματά τους κι ακόμα με το να τούς διηγείται προσωπικά νεανικά του λάθη και εμπειρίες. Δε φοβάται ότι με αυτό τον τρόπο θα χάσει το σεβασμό των παιδιών του. Συνήθως ο πατέρας είναι αυτός ο οποίος εδραιώνει στην ψυχή του παιδιού το συναίσθημα της ασφάλειας. Θεωρείται ο προστάτης και ο υπερασπιστής της οικογένειας.
Ο ιδανικός πατέρας είναι σαν τη σκιά: αθόρυβος και πανταχού παρών. Ένας πατέρας που εμπιστεύεται το παιδί του και που το παιδί τον εμπιστεύεται επίσης. Καλός είναι ο πατέρας εκείνος, που δεν θα ανακατευτεί όταν το παιδί δεν θέλει να του δώσει εξηγήσεις και θα σιωπήσει κάνοντας υπομονή, έως ότου έρθει η κατάλληλη στιγμή. Ιδεώδης είναι ο πατέρας που αφήνει τα ινία ελεύθερα, φαινομενικά τουλάχιστον, και που, παρ’ όλα αυτά, είναι παρών όταν κληθεί «αθόρυβα» από το παιδί του, σε βοήθεια.
Πατέρας και μητέρα είναι ισότιμοι και έχουν και οι δύο υποχρεώσεις απέναντι στα παιδιά τους. Ο κάθε ένας οφείλει να αναλάβει τον ανάλογο ρόλο του, για να καταστεί η συμβίωση ομαλή. Η συμβολή και των δύο θα συντελέσει στην αλληλοσυμπλήρωση, παράγοντα απαραίτητο για την αρμονία ενός γάμου. Κι όταν οι γονείς εκπληρώσουν αυτούς τους ρόλους, τότε αναπτύσσεται και στο παιδί η ιδέα της τάξεως και της αληθινής κοινωνικής συμβίωσης… (Όσβαλτ Κόλλε, Γνώρισε το παιδί σου: Το παιδί σας, αυτό το άγνωστο πλάσμα, Εκδόσεις Αδελφών Γ. Βλάσση, πηγή: epsychology)
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
