Με δάκρυα στα μάτια και ένα «γιατί» ζωγραφισμένο στα πρόσωπα τους οι κάτοικοι του χωριού Βρίσα αποχαιρέτησαν, χθες, Πέμπτη, την 43χρονη Ελένη Βαληλή, η οποία έχασε τη ζωή της στον μεγάλο σεισμό της Λέσβου.
Σε κλίμα οδύνης και συγκίνησης, περιστοιχισμένοι από τα χαλάσματα των σπιτιών τους, που ισοπέδωσε ο ισχυρός εγκέλαδος, συγγενείς και φίλοι είπαν το απόγευμα της Πέμπτης το τελευταίο αντίο στην άτυχη μητέρα δύο παιδιών που, αν και πάλευε με τον καρκίνο, έχασε την ζωή της από τον σεισμό.
Η συνυφάδα της άτυχης γυναίκας, η Μαρία, μίλησε στην κάμερα του Star και την εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα». Είναι η γυναίκα που βίωσε από την πρώτη στιγμή τι συμβαίνει στο χωριό και τον θάνατο της συνυφάδας της, ενώ ο γιος της, ο Σταύρος, έσκαψε με τα ίδια του τα χέρια για να βγάλει μέσα από τα χαλάσματα τον σύζυγο της θείας του, της 43χρονης Ελένης .
«Όλο αυτό που ζήσαμε ήταν συγκλονιστικό. Να μην το ζήσει άλλος άνθρωπος! Από την πρώτη στιγμή, ο άντρας μου κι ο γιος μου βοήθησαν τον άντρα της, τον Γιώργο, να τον βγάλουν από τα συντρίμμια, να τον πάνε στο νοσοκομείο… Αναζητούσανε μετά την Ελένη, δεν την άκουγαν, αλλά συνέχιζαν να ψάχνουν. Ήταν συγκλονιστικό για όλους μας!».
Ο Σταύρος, έζησε εικόνες που δεν θα ξεχάσει ποτέ! «Δεν έβγαλε απλά τη θεία του από τα χαλάσματα, έβγαλε τον άντρα της, τον Γιώργο, από τα χαλάσματα μαζί με άλλους! Ήταν όλοι οι άνθρωποι δίπλα, από την πρώτη στιγμή».
Τα παιδιά της Ελένης και του Γιώργου, εκτός του ότι έχασαν τη μάνα τους και ο πατέρας τους είναι σοβαρά τραυματισμένος, πλέον δεν έχουν ούτε σπίτι! «Δεν νομίζω ότι έχουν συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει» εξηγεί η Μαρία. «Πιστεύω ότι είναι δυνατά, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζονται τη στήριξη όλων μας. Και τη δική μας και του χωριού, αλλά και της πολιτείας, γιατί είναι δυο παιδιά που έχουν μείνει χωρίς τίποτα. Πρέπει να βρεθεί μια λύση, κάποια βοήθεια, για να συνεχίσουν. Είναι νέα παιδιά, πρέπει να φτιάξουν τη ζωή τους ξανά, από την αρχή».
«Ο άντρας μου και το παιδί μου απεγκλώβισαν τον Γιώργο και τον έβαλαν σε μια πόρτα, μαζί με άλλους ανθρώπους. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσε να έρθει ασθενοφόρο. Υπήρχαν παντού χαλάσματα. Έπρεπε εμείς να βοηθήσουμε να μεταφερθούν στο Κέντρο Υγείας» αναφέρει η γυναίκα.
«Έζησα τον σεισμό του 1981 στην Αθήνα, ήμουν 10 χρονών τότε. Είχα πάντα φοβία με τον σεισμό, φοβόμουν μην επαναληφθεί κάτι τέτοιο, γιατί εδώ στη Λέσβο γίνονται συχνά σεισμοί. Φοβόμουν μην αναγκαστούμε να βγούμε στον δρόμο. Τώρα, έγινε αυτός ο σεισμός, που ήταν ο συγκλονιστικότερος όλων. Ήταν τέτοιο το κούνημα και τέτοια η ισχύς του που ξεκίνησε σιγά σιγά και δυνάμωνε, δεν σταματούσε, ήταν σαν να σε ταρακουνούσαν. Είδα ένα σύννεφο καφέ σκόνης, που ερχόταν κατά πάνω μας» συγκλονίζει η Μαρία με την περιγραφή της. «Πανικός. Σκηνές τέτοιες που να μην τις ζήσει άνθρωπος!».
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
