Ο πρώτος Έλληνας ορειβάτης που θα καταφέρει να ανεβεί το Broad Peak και ο δεύτερος που θα υψώσει την ελληνική σημαία στην κορυφή του Κ2, του δεύτερου πιο ψηλού βουνού στον κόσμο μετά το Everest, στην οροσειρά των Ιμαλάιων, φιλοδοξεί να γίνει ο Φώτης Θεοχάρης, ο οποίος βρίσκεται ήδη στο Ισλαμαμπάντ του Πακιστάν.
Λίγο πριν από το μεγάλο του εγχείρημα, ο έμπειρος ορειβάτης μίλησε στο star.gr για τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει, αλλά και τα συναισθήματα που νιώθει κάθε φορά που κατακτά μια κορυφή.
«Στόχος μου είναι πρώτα να ανέβω Broad Peak, όπου και θα γίνει ο κατάλληλος εγκλιματισμός στο υψόμετρο και από εκεί, μόλις υπάρξει το λεγόμενο παράθυρο καιρού, μόλις δηλαδή το επιτρέψει ο καιρός, να ανεβώ στην κορυφή του Κ2. Το Κ2 έχει υψόμετρο 8.611 μέτρα, ενώ το Broad Peak είναι το 12ο ψηλότερο βουνό του κόσμου με ύψος 8.047 μέτρα» είπε, μιλώντας στο star.gr.
Σύμφωνα με τον κ. Θεοχάρη, στο παρελθόν υπήρξαν τρεις ελληνικές προσπάθειες ανάβασης στο Broad Peak, οι οποίες δεν ευδοκίμησαν ενώ το 2014 υπήρξε χρονιά ορόσημο για την ελληνική ορειβασία, καθώς ο Αλέξανδρος Αραβίδης κατάφερε να πατήσει την κορυφή του Κ2.
Όπως σύμπληρωσε, είναι ο μόνος Έλληνας ο οποίος συμμετέχει στη συγκεκριμένη διεθνή αποστολή.
Ο Αντώνης Συκάρης στην υψηλότερη κορυφή του πιο επικίνδυνου βουνού της Γης
Κ2: «Το βουνό που ένας στους τέσσερις δε γυρίζει πίσω»
Ο δρόμος για την κορυφή του Κ2 σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, καθώς κρύβει πολλές δυσκολίες, αλλά και θανάσιμους κινδύνους.
Είναι επικίνδυνο προφανώς το Κ2. Πρόκειται για το δυσκολότερο βουνό άνω των 8.000 μέτρων. Ένας στους τέσσερις, σύμφωνα με τα στατιστικά, δε γυρίζει πίσω ζωντανός.
Σύμφωνα με τον κ. Θεοχάρη, ο πρώτος σκόπελος που πρέπει να περάσει κάποιος για να ανεβεί ένα τόσο ψηλό βουνό είναι το οικονομικό κομμάτι, καθώς πρόκειται για μία πολύ κοστοβόρα αποστολή που μπορεί να ξεπερνά ακόμη και τα 30.000 δολάρια.
«Η πανδημία είναι ένας ακόμη παράγοντας που παίζει ρόλο αυτή την εποχή, καθώς η αποστολή διεξάγεται υπό τη σκιά του covid. Πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ για να μην κολλήσουμε και ακυρωθεί η αποστολή» συμπλήρωσε, ενώ ο ίδιος αναφέρθηκε και στις αντικειμενικές δυσκολίες που έχει το βουνό.
Συκάρης: «Ήξερα πως μπορεί να πέθαινα- Ήθελα να το αφιερώσω στους Έλληνες»
«Υπάρχει το πολύ μεγάλο υψόμετρο και η έλλειψη οξυγόνου όσο ανεβαίνεις προς την κορυφή, ο ευμετάβλητος καιρός, ο κίνδυνος χιονοστιβάδων, λιθοπτώσεων, τα ρήγματα πάγου, το κρύο, οι διάφορες εναλλαγές της θερμοκρασίας και φυσικά η τεχνική δυσκολία να ανεβείς το βουνό, δηλαδή ο βαθμός δυσκολίας αναρρίχησης».
Όπως πρόσθεσε, μπορεί σήμερα στο Ισλαμαμπάντ το θερμόμετρο να δείχνει 45 βαθμούς Κελσίου, ωστόσο αυτή την εποχή στα βουνά ο υδράργυρος πέφτει ακόμη και 20 βαθμούς υπό το μηδέν.
Το βουνό πρέπει να το σεβόμαστε. Να υπακούμε σε αυτά που μας λέει, ακόμα κι αν καμιά φορά δεν τα βλέπουμε.
Το φαγητό και η διαμονή των ορειβατών στα 8.000 μέτρα
Αν όλα πάνε καλά, η αποστολή προς τις κορυφές των δύο βουνών θα διαρκέσει περίπου δύο μήνες. Το διάστημα αυτό οι ορειβάτες θα μένουν σε ειδικά αντίσκηνα, κατάλληλα για τις ακραίες καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή.
«Χαρακτηρίζονται αντίσκηνα τεσσάρων εποχών και είναι ενισχυμένα, ώστε να αντέχουν πχ. κατά του ανέμου», είπε.
Αναφερόμενος στη διατροφή που θα ακολουθήσει ο ίδιος και τα υπόλοιπα μέλη της διεθνούς αποστολής, σημείωσε ότι αυτή θα περιλαμβάνει τροφές με μακρά διάρκεια ζωής, οι οποίες μπορούν να συντηρηθούν.
«Θα τρώμε ρύζι, μακαρόνια, διάφορα λαχανικά, κονσέρβες, δημητριακά. Η αλήθεια είναι ότι πάνω από την κατασκήνωση βάσης των βουνών, στις υψηλότερες κατασκηνώσεις η διατροφή περιορίζεται σε ποσότητα, αλλά και σε ποιότητα. Κουβαλάμε συνήθως ελαφριά τρόφιμα, π.χ αφυδατωμένες τροφές και προσθέτουμε ζεστό νερό από χιόνι ή πάγο τον οποίο έχουμε λιώσει με το καμινέτο μας», εξήγησε.
Ιμαλάια: Χάθηκαν τρεις κορυφαίοι ορειβάτες - Πώς σώθηκε ο Συκάρης
Τεχνική ανάβασης: «Θα ανεβούμε τα βουνά με τη μέθοδο πολιορκίας»
Σύμφωνα με τον κ. Θεοχάρη, για τα ψηλά βουνά υπάρχουν δύο τεχνικές αναβάσεις, η μέθοδος πολιορκίας και το αλπικό στυλ. Με την πρώτη μέθοδο οι ορειβάτες ανεβαίνουν μέχρι ένα σημείο, στήνουν κατασκήνωση, κατεβαίνουν, ξανανεβαίνουν, κοιμούναι εκεί που είχαν στήσει και συνεχίζουν πιο ψηλά με την ίδια διαδικασία. Αντίθετα, με το αλπικό στυλ απλά ανεβαίνουν, χωρίς να κατεβαίνουν.
«Εμείς θα προσπαθήσουμε να τα ανέβουμε με τη μέθοδο πολιορκίας, δηλαδή ανεβοκατεβαινοντας και στήνοντας τις διαφορές κατασκηνώσεις στο βουνό, μεταφέροντας εξοπλισμό με αργό ρυθμό, με στόχο τη σταδιακή ανάβαση στην κορυφή», είπε.
«Νιώθω ευγνωμοσύνη από την κορυφή»
Αν και μόλις 30ετών, ο Φώτης Θεοχάρης έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να ανεβεί στις μεγαλύτερες οροσειρές του κόσμου.
«Έχω ταξιδέψει στις Άλπεις, τις Άνδεις, τα Ιμαλάια, την Αφρική, τον Καύκασο. Το μεγαλύτερο βουνό που έχω ανεβεί μέχρι τώρα ήταν το 2018, το όρος Καντσεγιούνγκα. Με ύψος 8.586 μέτρα είναι το τρίτο υψηλότερο βουνό του κόσμου», είπε.
Αναφερόμενος στα συναισθήματα που νιώθει κάθε φορά που καταφέρνει να πατήσει στην κορυφή ενός βουνού, ο κ. Θεοχάρης σημείωσε ότι απολαμβάνει την ανάβαση, ανεξάρτητα αν αυτό είναι μικρό ή μεγάλο, εύκολο ή δύσκολο.
«Φτάνοντας στην κορυφή νιώθω πληρότητα που κατάφερα να εκπληρώσω τον στόχο μου και σίγουρα ένα δέος που βλέπω αυτή την ομορφιά να απλώνεται μπροστά στα μάτια μου. Είμαι γεμάτος ευγνωμοσύνη και ευχαριστώ τη φύση και τον Θεό που μου έδωσαν την ευκαιρία», σημείωσε.
Όπως πρόσθεσε, σε καμία περίπτωση δεν ξεχνά ότι ο δρόμος προς την κορυφή είναι μόνο η μισή διαδρομή ενός ταξιδιού, ενώ στη συνέχεια θα πρέπει να καταφέρει να επιστρέψει κάτω με ασφάλεια.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
