Στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο δηλώνει ότι θα προσφύγουν, σύμφωνα με το συνήγορό του, ένα ομόφυλο ζευγάρι του οποίου ο γάμος ακυρώθηκε τελεσίδικα από τον Άρειο Πάγο, με το σκεπτικό ότι αν ο νομοθέτης ήθελε γάμο ομόφυλων ζευγαριών θα τον είχε - ξεκάθαρα- θεσπίσει. Το ζευγάρι είχε "παντρευτεί" πριν από 10 χρόνια με πολιτικό γάμο από τον δήμαρχο Τήλου και ο γάμος είχε ακυρωθεί με απόφαση του εισαγγελέα Ρόδου.
Το ανώτατο δικαστήριο στο σκεπτικό του επισημαίνει ότι "η βούληση του Έλληνα νομοθέτη φτάνει – τουλάχιστον επί του παρόντος – μέχρι την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, γεγονός το οποίο "ανεξάρτητα από τον αντίλογο που θα μπορούσε να παραθέσει κανείς, αποτελεί την έκφραση της βούλησης της εσωτερικής έννομης τάξης, η οποία θεωρείται ότι αντανακλά τις ηθικές και κοινωνικές αξίες και παραδόσεις του ελληνικού λαού, που δεν αποδέχεται τη θέσπιση γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια."
Οι δικαστές αναφέρουν ότι ο εισαγγελέας ορθώς ακύρωσε το γάμο διότι αυτή είναι "προβλεπόμενη από το νόμο διαδικαστική ενέργεια , που αποτελεί μέτρο αναγκαίο για την προστασία της ηθικής , ενόψει του ενδιαφέροντος της Πολιτείας για την ομαλή διαμόρφωση και λειτουργία των οικογενειακών σχέσεων. Ούτε εξάλλου, αποτελεί επέμβαση στην οικογενειακή ζωή των εν λόγω προσώπων, για το λόγο ότι κυρίως στην περίπτωση του «γάμου» δύο προσώπων του ιδίου φύλου το ζητούμενο είναι κατά πόσον υπάρχει μεταξύ των προσώπων αυτών «οικογένεια », η νομική έννοια της οποίας έχει ως σταθερά στοιχεία το γάμο και τη συγγένεια έτσι ώστε να τίθεται ζήτημα προστασίας της."
Το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών, το οποίο παράγει τα ίδια έννομα αποτελέσματα με τον γάμο, έχει νομοθετηθεί από το 2015.
"Η απόφαση του Αρείου Πάγου για τον γάμο των ομοφύλων επαναλαμβάνει κατά βάση το ίδιο σκεπτικό των δικαστηρίων της ουσίας, κρίνει όμως αμετάκλητα ότι ο γάμος των ομοφύλων που έγινε στην Τήλο δεν έχει νομική υπόσταση.
Η απόφαση αγνοεί τις κοινωνικές, ιστορικές, νομολογιακές και νομοθετικές εξελίξεις για τον γάμο των ομοφύλων και τις διεργασίες που γίνονται σε παγκόσμιο πιά επίπεδο καθώς και τη σύγχρονη πραγματικότητα και στηρίζεται ερμηνευτικά στον Ρωμαίο νομοδιδάσκαλο Μοδεστίνο του 3ου μ.Χ. αιώνα, που έδωσε ένα ορισμό για τον γάμο που έχει ξεπεραστεί από την πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια. Για παράδειγμα ο Μοδεστίνος στον ορισμό του γάμου περιλαμβάνει την συμβίωση μέχρι τον θάνατο και την συμμετοχή θεοκρατικών αντιλήψεων, αποκλείοντας το διαζύγιο, κάτι που πλέον είναι ανεδαφικό και παράλογο. Ο Άρειος Πάγος «γαντζώνεται» στις παραδοσιακές δομές της κοινωνίας και κατανοεί την έννοια της οικογένειας αντίθετα με τη δημιουργική και εξελικτική ερμηνεία του όρου από τα Δικαστήρια του Στρασβούργου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των δυτικών κρατών. Ταυτίζει την οικογένεια με το γάμο και τη συγγένεια, αποκλείοντας κάθε άλλη μορφή συμβίωσης. Πλέον όμως, αυτή η ταύτιση έχει ξεπεραστεί από όλη τη σύγχρονη νομολογία, που έχει καταστεί πάγια και σταθερή. Η οικογένεια πλέον αποτελεί εδώ και χρόνια αυτόνομη έννοια, δεν χρειάζεται νομική αναγνώριση και περιλαμβάνει τα άγαμα ζευγάρια ετερόφυλα και ομόφυλα και, τα παιδιά εκτός γάμου στη σχέση με τον πατέρα, τα υιοθετημένα παιδιά και τους θετούς γονείς, τις de facto σχέσεις, όπως οι ερωτικές και μη σχέσεις που διαθέτουν διάρκεια, συγκατοίκηση, κοινή οικονομία, τις σχέσεις παππούδων και γιαγιάδων με εγγόνια, τις σχέσεις θείων με ανίψια κ.α. Με δυο λόγια ο Άρειος Πάγος εξοβελίζει από την έννοια της οικογένειας όσους δεν είναι παντρεμένοι και δεν έχουν συγγένεια, νομολογιακή θέση που δεν συμβαδίζει με τον σύγχρονο ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό και μας πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω. Το Δικαστήριο του Στρασβούργου επέκτεινε μάλιστα την έννοια της οικογένειας περιλαμβάνοντας σ΄αυτήν και σχέσεις που δεν διαθέτουν το χαρακτηριστικό της συγκατοίκησης, καθώς και αυτές που δεν είναι σύμφωνες με την εθνική νομοθεσία. Καμία ένωση, αναφέρει η ιστορική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ του 2014 που χορήγησε το δικαίωμα γάμου στους ομόφυλους παρά την μη ύπαρξη νομοθετικής ρύθμισης, «δεν είναι πιο βαθιά από το γάμο, γιατί ενσωματώνει τα υψηλότερα ιδεώδη της αγάπης, της πίστης, της αφοσίωσης, της θυσίας και της οικογένειας». Οι ομόφυλοι που ζητούν να παντρευτούν «σέβονται το θεσμό του γάμου, και μάλιστα τόσο βαθιά ώστε να επιδιώξουν να το εκπληρώσουν για τον εαυτό τους για να αυτό- ολοκληρωθούν. Η ελπίδα τους είναι να μη καταδικαστούν να ζουν μια ζωή στη μοναξιά, αποκλεισμένοι από έναν από τους παλαιότερους θεσμούς. Ζητούν ίση αξιοπρέπεια στα μάτια του νόμου..». Δυστυχώς η ελληνική δικαιοσύνη δεν συμμερίζεται τέτοιες σκέψεις. Το ομόφυλο ζευγάρι θα προσφύγει στο τελευταίο καταφύγιο που λέγεται Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις αρχές του 2018. Η τύχη των γάμων ενός μέρους της κοινωνίας που επιζητεί να έχει ίση μεταχείριση και στην εμβάθυνση της προσωπικής του σχέσης, στην αγάπη και στην αξιοπρέπεια είναι πλέον στα χέρια του Στρασβούργου…"
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
