Ρίγη συγκίνησης στην οικογένεια του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και τους υψηλούς προσκεκλημένους που παρευρέθηκαν στην κηδεία του προκάλεσε ο επικήδειος λόγος που εκφώνησε ο πρωτότοκος γιος του, Παύλος, ο οποίος «λύγισε» στο τέλος του λόγου του.
Κηδεία Κωνσταντίνου: Συγκινημένη η Άννα-Μαρία - Τη χειροκρότησε το πλήθος
«Κωνσταντίνε μεγαλειότατε, βασιλιά πατέρα μου, παππού, ολυμπιονίκη,
Είναι οδυνηρή αυτή η μέρα του χωρισμού για την αγαπημένη σου βασίλισσα και μητέρα μας. Για μας τα παιδιά και τα εγγόνια σου.
Για όλους όσους ήρθαν σήμερα να σε χαιρετήσουν για τελευταία φορά. Αλλά και για όλους εκείνους που τιμούν τη μνήση σου και ήταν αδύνατον να είναι σήμερα μαζί σου.
Κηδεία Κωνσταντίνου: Στη Μητρόπολη τα παιδιά και τα εγγόνια του
Όμως δεν είναι αυτό το τέλος πατέρα. Θα ζεις πάντα στη σκέψη μας και την καρδιά μας. Όπως συμβαίνει σε κάθε ελληνική οικογένεια που χάνει ό,τι πιο αγαπητό και ό,τι πιο πολύτιμο έχει ένας άνθρωπος στη ζωή του.
Στερήθηκες πολύ νέος τον πατέρα σου, τον αείμνηστο βασιλέα Παύλο, τον παππού μου. Τήρησες, όμως, πάντα την παρακαταθήκη του, που άφησε όταν έγινες 18 χρονών και ανέλαβες την ευθύνη του διαδόχου του ελληνικού θρόνου. Και παρέλαβες το ξίφος του αξιωματικού των ευλογημένων ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδος.
Σου είπε: "Αφιέρωσον την ζωήν σου εις την ευτυχίαν της πατρίδος. Ουδεμία ευγενέστερος και πλέον αξιόλογος αποστολή. Ενθυμού πάντοτε ότι προτιμότερο είναι να υποφέρει ο βασιλεύς παρά ο λαός και η χώρα. Ευχή φύλαξ και προστάτης της αγίας ημών εκκλησίας. Θεράπευε την προσβολήν δια της συγγνώμης, τη διαφωνία δια της ενότητας, την πλάνη δια της αλήθειας, την αμφιβολία δια της πίστεως".
Είναι ακριβώς αυτή η παρακαταθήκη του παππού μας προς εσένα που δέσμευσε εμένα, τα αδέλφια μου, τα εγγόνια αγαπητέ πατέρα. Είναι σύμβολο τιμής. Ένας ιερός κανόνας συμπεριφοράς για εμάς, που τον ετίμησες εσύ σε όλη σου τη ζωή.
Δόξασες τη χώρα με τo χρυσό μετάλλιο ως ολυμπιονίκης το 1960. Έφερες τιμή στη γαλανόλευκη σημαία και την πατρίδα μας. Ο αγώνας ήταν μέχρι τέλος μια σκληρή μάχη του νου και του σώματος στη θάλασσα που έδωσες εσύ και το αείμνηστο πλήρωμα μέχρι την τελική νίκη.
Ήταν μια δύσκολη εποχή όταν ανέβηκες στον θρόνο. Σκληρότατες συγκρούσεις, πάθη αβυσαλέα και το αποτέλεσμα ήταν κάτι που δεν το θέλησε κανείς. Από την πρώτη στιγμή αντισάθηκες με σθένος για να ζητήσεις τρόπο ανατροπής των πραξικοπηματιών. Η προσπάθειά σου απέτυχε, όμως δεν ήθελες μένοντας στην Ελλάδα να γίνεις η αιτία μιας νέας αιματοχυσίας.
Πάντα πιστός στην παρακαθήκη του πατέρα σου, δέχθηκες με σεβασμό την απόφαση του ελληνικού λαού»
Η αγάπη σου για τη νεολαία, για την εκπαίδευση και τον αθλητισμό ήταν διαρκής. Η ίδρυση του Ελληνικού Κολλεγιού Λονδίνου, του Διεθνούς Σχολικού Οργανισμού Round Square Conference, καθώς και η συμμετοχή σου στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας και τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, ορίζουν το πλαίσιο του αγώνα σου για τον σκοπό...
Η οικογένεια ήταν το παν για εσένα και τη μητέρα μας. Πάντα πιστεύατε ότι είναι το θεμέλιο της κοινωνίας. Μαζί δημιουργήσατε μια μεγάλη οικογένεια, που την ενώνει άρρηκτα η αγάπη, η έννοια του καθήκοντος προς την πατρίδα.
Ο Θεός σας αξίωσε, πατέρα, να αφήσεις την τελευταία σου πνοή στην πατρίδα μας, που αγάπησες όσο τίποτα άλλο σε όλη σου τη ζωή. Όπως μας δίδαξες, πατέρα, όλα αυτά τα χρόνια, εμείς, τα παιδιά, τα εγγόνια σου, που είναι το μέλλον της οικογενείας, εδώ και στη διασπορά, προσφέρουμε και θα προσφέρουμε για πάντα στην Ελλάδα.
"Η ισχύς μου η αγάπη του λαού", ήταν και πάντα θα είναι ο κανόνας της οικογενείας μας. Για εμάς, όμως, και για κάθε Έλληνα η ισχύς της πατρίδας είναι η αγάπη του Έλληνα για αυτήν.
Καλό ταξίδι».
