Το τελευταίο διάστημα, θα έχετε παρατηρήσει πως ενημερώνεστε συνεχώς και σε τακτά χρονικά διαστήματα, για περιπτώσεις παιδόφιλων ή παιδεραστών.
Να «φταίει» άραγε η δύναμη του Ίντερνετ που διαχέει την πληροφορία σε μερικά δευτερόλεπτα; Να ευθύνεται το γεγονός ότι εν έτει 2017 τα κρούσματα παιδοφιλίας/παιδεραστίας έχουν αυξηθεί; Ή να οφείλεται στο γεγονός ότι πλέον τα θύματα μιλάνε και οι Αρχές φροντίζουν να δημοσιοποιούν τις φωτογραφίες και τα ονόματα των δραστών προς ενημέρωση του κοινωνικού συνόλου;
Και αν όλα τα παραπάνω συμβαίνουν, τότε πώς μπορεί ένας γονιός να αναγνωρίσει τον παιδόφιλο/παιδεραστή που έχει βάλει στο «μάτι» το παιδί του;
Τα παραπάνω είναι ερωτήματα που προκύπτουν από δυο πολύ πρόσφατες περιπτώσεις παιδοφιλίας/παιδεραστίας που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.
Για απαντήσεις και εξηγήσεις σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, συμβουλευτήκαμε τον γνωστό ψυχίατρο Δημήτρη Σούρα, ο οποίος αρχικά μας ξεκαθάρισε πως η παιδεραστία και η παραφιλία, ανήκουν σε μια μεγάλη κατηγορία σεξουαλικών παρεκκλίσεων που ονομάζονται παραφιλίες:
«Άλλες παραφιλίες είναι για παράδειγμα ο ηδονοβλεψίας, ο σαδισμός και ο μαζοχισμός και διάφορες τέτοιες σεξουαλικές διαστροφές. Σε αυτό το κομμάτι δεν έχει καμία σχέση η ομοφυλοφιλία, την οποία από το 1974 η Παγκόσμια Ψυχιατρική Εταιρία, την έβγαλε από τις παραφιλίες, λέγοντας πως είναι μια διαφορετική σεξουαλική άποψη και τίποτα παραπάνω. Άρα είναι κακό να συγχέουμε την ομοφυλοφιλία με τις διαστροφές ή τις παραφιλίες» τονίζει ο κος Σούρας.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ;
«Είναι άτομα που έλκονται από μικρά αγοράκια ή κοριτσάκια. Όσο κι αν έχει κυριαρχήσει ότι ο παιδεραστής είναι άτομο που έλκεται περισσότερο από τα αγοράκια, στην πραγματικότητα οι παιδεραστές έλκονται περισσότερο από τα κοριτσάκια. Αυτά τα άτομα προτιμούν να βρουν μικρά κοριτσάκια, και αρχίζουν σιγά σιγά από τα κεράσματα, από την θωπεία και τα χάδια και κάποια στιγμή μπορούν να φτάσουν σε κανονική σεξουαλική πράξη. Οι παιδεραστές που ασχολούνται με τα αγοράκια, προτιμούν να είναι μεγαλύτερα σε ηλικία για να υπάρχει συμμετοχή. Οι παιδεραστές και οι παιδόφιλοι που ασχολούνται με κοριτσάκια, προτιμούν να είναι σε μικρότερη ηλικία» εξηγεί στο star.gr ο κος Σούρας.
ΠΡΟΣΟXH: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΠΑΡΑΦΙΛΙΕΣ!
«Είναι μια από τις χειρότερες παραφιλίες (σεξουαλικές διαστροφές), δεν είναι ψυχιατρική αρρώστια! Είναι φοβερό αυτό που γίνεται να τρέχουμε στους ψυχιάτρους να παίρνουμε χαρτιά και να αποφυλακιζόμαστε. Είναι άτομα ιδιαίτερα επικίνδυνα, και παρόλο που μιλάμε πλέον για χημική καταστολή (δηλαδή να παίρνουν όπως γίνεται στην Αμερική φάρμακα για να καταστείλουν το σεξουαλικό τους ένστικτο) παρ΄όλ΄αυτά, ποτέ κανείς δεν ξεφεύγει από αυτή την διαδικασία, γιατί δυστυχώς κυριαρχεί το ανώμαλο σεξουαλικό ένστικτο. Είναι όπως το ένστικτο των αγρίων θηρίων που κάποια στιγμή θα σε κατασπαράξουν ακόμα κι αν εσύ πιστεύεις πως τα έχει ημερέψει» λέει ο κος Σούρας και τονίζει:
«Άρα λοιπόν δεν είναι αρρώστια, είναι διαταραχή, σεξουαλική διαστροφή και παρέκκλιση. Δεν πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να τυγχάνουν της εύνοιας της πολιτείας και πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά. Όλοι πάνε να το βγάλουνε για αρρώστια, γιατί όταν ένας δηλωθεί ψυχικά ασθενής,παίρνει το χαρτί του, έχει όλα τα ελαφρυντικά και αυτά τον συνοδεύουν σε όλη του την ζωή. Άρα μπορεί να παρανομεί, να βάζει τα χέρια του πάνω στα παιδιά μας, αλλά με τα χαρτιά που θα έχει εμείς θα λέμε “τι να κάνουμε είναι ένας άρρωστος άνθρωπος”, ενώ αυτός θα εξακολουθεί να βγάζει τα άγρια ένστικτα του να τo επαναλαμβάνει».
ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΟΜΩΣ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΑΙΔΟΦΙΛΟ Ή ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗ;
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ «ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ» ΤΩΝ ΠΑΙΔΟΦΙΛΩΝ;
«Οι παιδόφιλοι, συνήθως βρίσκουν δουλειά που έχει σχέση με τα παιδιά (δάσκαλοι, καθηγητές, νηπιαγωγοί, σε άσυλα κ.τ.λ). Είναι πάρα πολύ διαδεδομένη αυτή η διαταραχή. Αυξάνεται επειδή όπως σε όλες τις περιπτώσεις έτσι και στην παιδεραστία, στην Ελλάδα δεν ισχύει η φράση έγκλημα και τιμωρία. Αυτοί οι άνθρωποι μπαίνουν στη φυλακή, παίρνουν το χαρτί ψυχιάτρου, βγαίνουν και εξακολουθούν ανενόχλητοι το έργο τους».
Ωστόσο ο γνωστός ψυχίατρος ξεκαθαρίζει πως παιδεραστές ή παιδόφιλοι, δεν είναι μόνο άτομο κατώτερου κοινωνικού επιπέδου:
«Το κοινωνικό υπόβαθρο είναι συνήθως ανθρώπων κατώτερης κοινωνικής τάξης. Αλλά τα τελευταία χρόνια έχουμε δει ότι άνθρωποι της καλής κοινωνίας μπορούν κάλλιστα να είναι παιδεραστές (δάσκαλοι, γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι). Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει και αυτό είναι το δυστύχημα. Ότι άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας που είναι δίπλα μας, ίσως κάνουν μάθημα στα παιδιά μας, πιθανόν να βρίσκονται μέσα σε ένα σχολείο ή νηπιαγωγείο, μπορούν να είναι παιδεραστές και 1000% κάποια στιγμή θα κάνουν το βήμα της σεξουαλικής παρενόχλησης που μπορεί να φτάσει έως την σεξουαλική κακοποίηση».
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ «ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ»;
«Πάμε στα τυφλά. Το αναγνωριστικό στοιχείο είναι ότι αυτά τα άτομα έχουν μια πάρα πολύ συγκεκριμένη συμπεριφορά με τα παιδιά. Είναι πάρα πολύ δοτικά, πάρα πολύ ευγενικά, πάρα πολύ εξυπηρετικά, και ασχολούνται πολύ με τα παιδιά. Και δεν το κάνουν μόνο όταν είναι μόνοι με τα παιδιά. Πολλές φορές η παρόρμηση τους ξεφεύγει γιατί δεν κρύβεται, και το κάνουν μπροστά και στους μεγάλους. Αν δείτε λοιπόν ένα άτομο υπεράνω πάσης υποψίας που να ασχολείται λίγο υπερβολικά με τα παιδιά και τις περισσότερες φορές χωρίς να έχει παιδιά, αυτό είναι μια ένδειξη. Όχι απόδειξη!»
ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΑΥΞΗΘΕΙ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑΣ/ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ;
«Υπάρχουν δυο συγκεκριμένα πράγματα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στον κόσμο και δυστυχώς και στην πατρίδα μας. το πρώτο είναι ότι σε όλες τις σεξουαλικές διαταραχές υπάρχει αύξηση, καθώς έχουν αλλάξει τα ήθη και τα έθιμα, και ο κόσμος λέει “δεν βαριέσαι; Υπάρχουν κι αυτά”, και επίσης επειδή δεν υπάρχει έγκλημα και τιμωρία. Είναι ένα πράγμα που αναγκάζει την κοινωνία να μην τα αποδέχεται μεν, αλλά να μην ξέρει και τι να κάνει, πώς να αντιδράσει».
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ/ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ
«Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν βλέπουμε τέτοιους ανθρώπους δίπλα στα παιδιά μας, και πρέπει επίσης η πολιτεία και το ίδιο το σχολείο να φροντίσουν να ενημερώσουν τους δασκάλους και τους καθηγητές ώστε να είναι αμείλικτοι και υποψιασμένοι μπροστά σε τέτοιους ανθρώπους. Δεν υπάρχει θεραπεία παρά μόνο η χημική καταστολή» καταλήγει ο κος Σούρας, τονίζοντας πως όταν τελειώσει και η χημική καταστολή, τότε ο εκάστοτε παιδόφιλος/παιδεραστής, επιστρέφει στη… «δράση» του.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
