Η ερμηνεύτρια αναφέρθηκε τόσο στην πολιτική της θέση και στη γενικότερη κοινωνική της στάση, όσο και στις καλλιτεχνικές της επιλογές κι αναζητήσεις, αναδεικνύοντας παράλληλα την ανθρώπινη και ιδιαίτερα ευαίσθητη πλευρά της.
Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
Τι είναι πολιτική για σένα; «Πολιτική είναι η ζωή μας. Κι έπρεπε να φτάσουμε εδώ σήμερα για να καταλάβουμε ότι αν είμαστε παθητικοί πολίτες, θα είμαστε παθητικοί άνθρωποι. Έπρεπε να μας τα στερήσουν όλα για να καταλάβουμε τι σημαίνει να αποφασίζουν οι άλλοι για εμάς και πόσο σημαντικό είναι να συμμετέχουμε σε αυτή τη διαδικασία, με την ψήφο μας, με τον διάλογο, με το να ακούμε τους άλλ��υς και να διαμορφώνουμε τη σκέψη μας, με τη γόνιμη επικοινωνία».
Έχεις αυτοπροσδιοριστεί ως αριστερή. Τι σημαίνει αυτό σήμερα; «Σημασία δεν έχει πώς αυτοπροσδιορίζεσαι, αλλά πώς υπάρχεις. Προσπαθώ, λοιπόν, να ζω ως αριστερός άνθρωπος και αποτελεί στόχο μου να το καταφέρω. Προσπαθώ να γίνω ένας άνθρωπος που δεν ζει μόνο για τον εαυτό του, αλλά αφήνει χώρο σ��η ζωή και στην ψυχή του για τους άλλους. Αυτή είναι μια διαρκής μάχη με την καθημερινότητα, με τα ελαττώματά σου. Δίνω κάθε μέρα τον αγώνα μου γιατί πιστεύω στην ισότητα, στην αλληλεγγύη, στο δικαίωμα όλων στην εργασία. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρχει πρόοδος και, εν τέλει, αποδοτικότητα».
Έχεις αποφύγει τις συνεργασίες με τα μεγάλα ονόματα του τραγουδιού της παλιότερης γενιάς. Έχει έρθει η στιγμή να κάνεις εμφανίσεις με κάποιον τραγουδιστή ή τραγουδίστρια που θαυμάζεις πολύ, τώρα που είναι ακόμη ενεργοί και δραστήριοι; «Όχι, και δεν θέλω κιόλας. Εγώ αγαπώ πολύ το τραγούδι. Πάρα πολύ όμως. Είναι η ζωή μου, με την έννοια ότι όλες μου οι στιγμές συνοδεύονται από ένα τραγούδι. Έχω, λοιπόν, την ανάγκη να υπάρχει ένα τμήμα της ζωής μου το οποίο θα μείνει αλώβητο από τον επαγγελματισμό της τραγουδίστριας. Εάν συνεργαστώ με τους ανθρώπους που θαυμάζω, θα αποκτήσω επαγγελματική σχέση μαζί τους. Θα έχω στον νου μου τι μπορώ να πάρω. Προτιμώ να μείνει μέσα μου αγνή η σχέση που έχω όταν πηγαίνω να δω τη Γαλάνη, για παράδειγμα, μια τραγουδίστρια που λατρεύω, και ξαναγίνομαι το παιδί που ήταν κλεισμένο στο δωμάτιό του και άκουγε το box-set της μέρα-νύχτα. Θέλω να μου μείνει αυτό. Γι' αυτό και συνεργάζομαι πιο εύκολα με δημιουργούς, εκεί είναι αλλιώς. Με τις μεγάλες φωνές θέλω να παραμένω θεατής, ακροάτρια και θαυμάστρια. Με τους φίλους μου έχει χαθεί αυτό, με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, τον Μαραβέγια, τον Χαρούλη, τον Μουζουράκη, επειδή ξεκινήσαμε μαζί και έχουμε δουλέψει μαζί, είμαστε εκ των πραγμάτων και συνεργ��τες. Πηγαίνω καμιά φορά να τους δω και προσπαθώ να αναγκάσω τον εαυτό μου να ξεχαστεί, να μη σκέφτεται τον μηχανισμό που κρύβεται από πίσω, όμως δεν μπορώ. Με τους άλλους, όμως, μου αρέσει που μαγεύομαι ακόμη χωρίς να σκέφτομαι τίποτα το επαγγελματικό».
Συμμετέχεις όμως σε μια καλλιτεχνική κολεκτίβα, τους ΑΓΑΠΗ ΡΕ+, με τους οποίους χαρίσατε πρόσφατα μια πολύ συγκινητική βραδιά στο αθηναϊκό κοινό και μάλιστα με σκοπό την ενίσχυση, με τρόφιμα και φάρμακα, του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων. «Εμείς κλαίγαμε εκείνο το βράδυ στα καμαρίνια. Κι όταν είδαμε τους τόνους με τα πράγματα που είχαν συγκεντρωθεί τρελαθήκαμε. Ήταν μια απόδειξη ότι η μουσική και η συλλογικότητα είναι η απόλυτη ένωση. Μου έλειπε πάρα πολύ, το είχα μεγάλη ανάγκη να συμπορευτώ. Λειτουργεί υποδειγματικά αυτή η κολεκτίβα σε επίπεδο συνεννόησης και ψυχικής ταύτισης, υπάρχει τόση αρμονία μεταξύ μας, και κινούμαστε στο ίδιο πλαίσιο πολιτικής σκέψης, παρόλο που υπάρχουν φυσικά διαφοροποιήσεις. Προσωπικά τους χρωστάω πολλά, με έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο και διόρθωσαν ελαττώματα που είχα. Μαλάκωσαν τον θυμό και την επιθετικότητά μου και με βοήθησαν να αφήσω χώρο μέσα μου για περισσότερο φως. Τους είμαι ευγνώμων για αυτό».
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
