Τον δικό του βουβό πόνο ζει από το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου ο πατέρας του 34χρονου μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε με την επιβατική στα Τέμπη.
Όπως είπε στην εκπομπή «Πάμε Δανάη», ο γιος του είχε πάει στο πατρικό του στο Λιανοκλάδι για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Στις 11:00 το πρωί της Τρίτης ο ίδιος τον πήγε στον σταθμό, ώστε να φύγει για Θεσσαλονίκη, για να παραλάβει την εμπορική αμαξοστοιχία για Αθήνα.
Αναρρωτική επιθεωρητή: Τι απαντά ο διευθυντής της Νευροχειρουργικής
«Στο δρομολόγιο που είχε ο γιος μου ήταν μαζί με τον μηχανοδηγό και φίλο του, Δημήτρη. Οι δημοσιογράφοι έλεγαν ότι ο γιος μου ήταν επιβάτης στο επιβατικό τρένο, κάτι που δεν ισχύει. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο στις 21:00 και μου είπε ότι αναχωρούσε για την Αθήνα. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που μίλησα με το παιδί μου… Είδαμε με τη γυναίκα μου στην τηλεόραση το δυστύχημα και αμέσως τηλεφώνησα στον γιο μου. Όταν είδα ότι οι κλήσεις μου δεν πραγματοποιούνται είπα ότι ο γιος μου έχει τελειώσει ήδη», είπε.
Τέμπη: «Ο μηχανοδηγός δε μου είπε ότι είναι στην κάθοδο», λέει ο σταθμάρχης
Όπως είπε σκέφτηκε ότι ο γιος του είναι νεκρός, καθώς σε μια τέτοια σύγκρουση οι μηχανοδηγοί είναι οι πρώτοι που χάνουν τη ζωή τους.
«Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να πω ότι ο γιος μου σκοτώθηκε. Η σύζυγος μου έκλαιγε και προσπαθούσαμε να μάθουμε κάτι για τον γιο μας. Δε μας πήρε κανένας τηλέφωνο να μας ενημερώσει. Φύγαμε με την σύζυγό μου να πάμε στο σημείο του δυστυχήματος χωρίς να πάρουμε τίποτα μαζί μας. Ήρθαμε κατευθείαν στο νοσοκομείο, όπου γινόταν ο κακός χαμός από ανθρώπους που έκλαιγαν», είπε.
Τέμπη: Nέα εξέταση DNA ζητούν συγγενείς θυμάτων - Τι ισχύει για τα φέρετρα
Μιλώντας για τον γιο του, είπε ότι ήταν ένα υπέροχο παιδί, αγαπητό σε όλους τους συναδέλφους και τους φίλους του. Εξομολογήθηκε ακόμα ότι δεν έχει καταφέρει ακόμα να ξεσπάσει.
«Δε μου έχει βγει ούτε ένα δάκρυ, αλλά κάποια στιγμή θα ξεσπάσω σίγουρα. Συμπάσχω και με τους υπόλοιπους συνανθρώπους μου που έχασαν τα παιδιά τους. Είμαστε όλοι μία αγκαλιά. Όλοι μας έχουμε τον πόνο μας. Τι να πω και εγώ στην μάνα που έχασε τις δίδυμες κόρες της και την ανιψιά της; Δε θα χάσω ποτέ την πίστη μου στον Θεό. Ό,τι γίνεται, γίνεται για κάποιο λόγο», κατέληξε.
