Τον 64χρονο Δημήτρη Καλογιάννη από τη Λέσβο, τον διεμφυλικό, ο οποίος ήταν γνωστός στο νησί ως «Δήμητρα» και έγινε γνωστός κατά τη διάρκεια του προσφυγικού για την αλληλεγγύη που έδειξε στους πεόσφυγες, αναζητούν οι αρχές.
Οι αρχές έχουν εκδώσει Silver Alert, το οποίο αναφέρει πως ο Δημήτρης εξαφανίστηκε στις 6 Απριλίου από το Δρομοκαΐτειο. Έχει γαλάζια μάτια, ύψος 1,75 μ. και είναι αδύνατος, Την ημέρα που εξαφανίστηκε φορούσε κόκκινο πουλόβερ και λευκό παντελόνι.
Επιχειρημάτιας από τη Χαλκίδα τηλεφώνησε στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», ο οποίος είπε πως είδε τη «Δήμητρα» στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου.
Όπως είπε δεν γνώριζε ότι είναι γνωστός, αλλά είναι ένας άνθρωπος που δεν περνά απαρατήρητος. Κρατούσε ένα ταγάρι κι ένα sleeping bag κι έδειχνε να είναι άστεγος.
«Φαινόταν ένας άνθρωπος με επίπεδο κι ήταν πολύ συνεσταλμένος», είπε
Ο Δημήτρης που ήθελε να τον φωνάζουν «Δήμητρα»
Ο 64χρονος Δημήτρης μεγάλωσε στη Σκάλα Συκαμιάς και στα 14 του ομολόγησε στους γονείς του ότι είναι γυναίκα. Φορούσε γυναικεία ρούχα και ζούσε στον τόπο που γεννήθηκε με αρκετούς συγχωριανούς του να τον έχουν αγκαλιάσει και άλλους να του δημιουργούν προβλήματα.
Το 2015, όταν η προσφυγική κρίση βρισκόταν σε έξαρση ο φακός του Πέτρου Τσακμάκη τον είχε απαθανατίσει να βοηθά τους πρόσφυγες, φορώντας ένα φόρεμα.
Σε συνέντευξή της στο emprosnet.gr είχε μιλήσει για τη θρησκευόμενη μητέρα του, η οποία τον αγαπούσε αληθινά και με ανιδιοτέλεια, όπως κάνει κάθε μάνα, αλλά και για τον σκληρό πατέρα του, ο οποίος εξαφανιζόταν από το σπίτι για μεγάλες περιόδους κι όποτε επέστρεφε προκαλούσε πανικό.
Παρά τα οικογενειακά προβλήματα όμως οι γονείς του έμειναν παντρεμένοι μέχρι τον θάνατό τους και «έφυγαν» από τη ζωή με έξι μήνες διαφορά.
Ο εγκλεισμός στο ψυχιατρείο
Η Δήμητρα ένιωθε από μικρή διαφορετική. Στα 14 είπε στους γονείς της ότι είναι κορίτσι και τότε εκείνοι την έστειλαν στο ψυχιατρείο.
Οι γιατροί της χορήγησαν φαρμακευτική αγωγή, την οποία, όπως της είχαν πει, θα έπρεπε να παίρνει σε όλη της τη ζωή, Εκείνη όμως δεν ήθελε γιατί τα φάρμακα την έκαναν να αισθάνεται άσχημα και οι γονείς της, της τα έβαζαν κρυφά στο φαγητό της.
Στην εφηβεία έκανε την πρώτη της απόπειρα αυτοκτονίας, ενώ στη συνέχεια της ζωής της θα ακολουθούσαν κι άλλες. Η ίδια είχε εξομολογηθεί πως όταν ήταν έφηβη, κολυμπούσε γυμνή στη θάλασσα και την πλησίασε ένας ηλικιωμένος, ο οποίος της είπε ότι ήθελε να τη βιάσει. Ο συγκεκριμένος μάλιστα άνδρας συνέχισε να την παρενοχλεί και να την παρακολουθεί κρυφά για αρκετά χρόνια.
Η ζωή στην Αθήνα
Στα 20 χρόνια της μετακόμισε στην Αθήνα. Έζησε άστεγη, στους δρόμους για σχεδόν πέντε χρόνια.
Έκανε μερικές δουλειές, πχ. σε σούπερ μάρκετ, αλλά και οι Αθηναίοι αισθάνονταν πως ήταν διαφορετική και σταδιακά την περιθωριοποίησαν.
Όνειρό της ήταν να κάνει οικογένεια, αλλά δε συνέβη ποτέ. Επέστρεψε στη Λέσβο όταν η μητέρα του αρρώστησε. Τα μεγαλύτερα αδέλφια της είχαν φύγει από το σπίτι, ο πατέρας δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει κι έτσι ανέλαβε εκείνος να τη φροντίζει για τα επόμενα 25 χρόνια.
Ο θάνατος της μητέρας της τής στοίχισε
Ο θάνατος της μητέρας της του στοίχισε και άρχισε πάλι να σκέφτεται την αυτοκτονία.
Τότε όμως αποφάσισε να ζήσει τη ζωή της όπως ήθελε κι όπως ένιωθε. Άρχισε λοιπόν να φορά γυναικεία ρούχα και μόνο τότε ένιωσε μια αίσθηση ανακούφισης και άνεσης.
Παράγγελνε ρούχα από καταλόγους, να ασχολείται με τη μόδα και τη μουσική. Λατρεύει τη Μαρία Κάλλας και την Γκρέτα Γκάρμπο, ζούσε μόνη της στο πατρικό της σπίτι, έκανε βόλτες στη θάλασσα και έτρεχε πάντα από τους πρώτους όποτε έφτανε στις ακτές της Συκαμιάς μια βάρκα με πρόσφυγες για να βοηθήσει τα γυναικόπεδα.
