Πριν λίγες μέρες συνάντησα στο δρόμο μια παιδική φίλη, που είχα να την δω καιρό. Καθίσαμε να πιούμε μαζί ένα καφεδάκι, “μπούρου μπούρου” είπαμε νέα περίπου δύο ετών σε μισή ώρα. Κάποια στιγμή άρχισε να μου λέει για τον νέο της σύντροφο. Πόσο γλυκούλης είναι, πόσο καλός στη δουλειά του. Τι ωραία που τα βρίσκουν.
Στον δεύτερο καφέ, άρχισε να μου λέει ότι δε βρίσκονται κάθε μέρα, ούτε και τηλεφωνιούνται κάθε μέρα. Και δε θέλει να τον παίρνει εκείνη πρώτη, για να μην του δείξει ότι κάνει “κρα”. Ούτε όμως κι εκείνος την παίρνει τηλέφωνο. Ήταν Παρασκευή και είχε να της τηλεφωνήσει από την Δευτέρα. Και ερχόταν Σαββατοκύριακο και δεν της είχε στείλει ούτε ένα μήνυμα για να κανονίσουν μαζί κάτι. Ή να δει, αν ζει ή πέθανε.
Έχει λίγο άγχος με την δέσμευση
Μου εξηγεί κάποια στιγμή η φίλη μου, αλλά είναι πολύ καλό παιδί και περνάμε και πολύ ωραία μαζί….”
Μάλλον είμαι πολύ “αντίκα” στις απόψεις μου σκέφτηκα και προσπάθησα να μην κάνω άλλες ερωτήσεις. Η αλήθεια είναι ότι μου έδειξε και φωτογραφία του και ήταν πολύ γλυκούλης και συμπαθητικός, αλλά τι να το κάνεις; Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η φίλη μου θεωρεί ότι έχει σχέση με αυτές τις συνθήκες. Δεν λέω να σου τηλεφωνεί κάθε μισή ώρα, αλλά όχι και να σου τηλεφωνεί και κάθε δεκαπέντε μέρες.
Έξι δικές σου στιγμές που δεν πρέπει να αφήσεις κανέναν να στις χαλάσει
Αν δεν ξέρει πως είσαι, πως ξυπνάς και πως κοιμάσαι
Κάτι άλλο που θα πρέπει να σε προβληματίσει είναι αν δε θέλει να μοιράζεστε μαζί στιγμές της καθημερινότητας όπως τις σκέψεις σου, τη βόλτα σου, τον ελεύθερό σου χρόνο, το φαγητό, το κρεβάτι, την χαρά και τα άγχη σου, τότε δεν μπορείς να πεις ότι έχεις σχέση και να είσαι και χαρούμενη που έχεις κάποιον δίπλα σου. Γιατί απλά δεν τον έχεις και παραμυθιάζεσαι ότι τον έχεις. Σχέση είναι να πιάνεις το τηλέφωνο και να καλείς το νούμερό του για να πεις αυτό που σκέφτεσαι. Ότι κι αν είναι αυτό. Ότι ώρα κι αν είναι. Τόσο απλά…
Συντάκτης: Νανά Χατζή
Πηγή:allyou.gr
