Ζορμπάς: Είδαμε την παράσταση με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Στάνκογλου

Ο Γιάννης Κακλέας σκηνοθετεί μία σύγχρονη και άκρως ενδιαφέρουσα πρόταση

Ζορμπάς: Κριτική Της Παράστασης Με Τον Γιάννη Στάνκογλου

Παρασκευή. 20:30. Η αίθουσα γεμίζει. Ο κόσμος συγκεντρώνεται. Πρώτο κουδούνι. Το κοινό προετοιμάζεται. Δεύτερο κουδούνι. Τα φώτα χαμηλώνουν. Τρίτο κουδούνι. Η αυλαία ανοίγει κι η μουσική αρχίζει. Ο διασκευασμένος «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» ξεκινά να ξετυλίγεται μπροστά μας. Τραχύς, με δυναμισμό, ένταση, συναίσθημα. Όπως ακριβώς και η ζωή του πρωταγωνιστή.

Ο Γιάννης Στάνκογλου γίνεται Ζορμπάς σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα

Ο Ζορμπάς διψά για ζωή και διεκδικεί την ελευθερία σε κάθε της μορφή. Η τελευταία κατακλύζει το DNA και τη δομή της σκέψης του. Στο συλλογισμό του, δεν υπάρχει ζωή χωρίς ελευθερία και ελευθερία χωρίς ζωή. Δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις στον τρόπο δράσης του. Εμποτισμένη από συναίσθημα και νότες λογικής, η κοσμοθεωρία του είναι ξεκάθαρη. Και ειλικρινής. Γνωστή από το σπουδαίο έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Μουσικοποιημένα στη σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη.

Επιστροφή στον Ελληνικό Κόσμο. Ο Γιάννης Στάνκογλου δεν ερμηνεύει τον Αλέξη Ζορμπά. Είναι ο Αλέξης Ζορμπάς. Ο συναισθηματικός του κόσμος, οι αρχές, ο τρόπος δράσης, το θυμικό, τα βασικά και συνάμα βαθύτερα ένστικτα του ήρωά αποτυπώνονται στην ερμηνεία του Έλληνα ηθοποιού. Δεν υπάρχουν περιορισμοί, μόνο ελευθερία. Στη σκέψη, στην κίνηση, στο βίωμα, στη ζωή. Ο Γιάννης Στάνκογλου περπατά τη σκηνή με πυγμή και αυθεντικότητα. Οπως, ακριβώς, περπατούσε τη ζωή ο ήρωας που υποδύεται. Πίσω από κάθε του φράση «κρύβεται» ένα μήνυμα για την ίδια την ύπαρξη.

Και όλα αυτά σε ένα σκηνικό πληθωρικό και πλούσιο. Το έργο είναι χωρισμένο σε σκηνές, με την κάθε μία να κοσμείται από χρώμα, εντυπωσιακή σκηνογραφία και ποικιλία. Στον «Ζορμπά» δεν σε παρασύρουν μόνο οι ερμηνείες, αλλά κι η συνολική αίσθηση που δημιουργούν ο χώρος, το σκηνικό, η εικόνα, η μουσική. Όσον αφορά την τελευταία, δεν λείπει από καμιά σκηνή. Σε ρυθμούς παραδοσιακά κρητικούς, οι ήρωες δεν τραγουδούν, αλλά χορεύουν, με τον Ιβάν Σβιτάιλο να κάνει το πρώτο και τελευταίο βήμα. Άσε που στο ρόλο του είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικός, παρά τον λακωνικό αριθμό εμφανίσεων στη σκηνή.

Φυσικά, δεν υπάρχει Ζορμπάς χωρίς Νίκο Καζαντζάκη. Ο Αιμιλιανός Σταματάκης ενίοτε συμπρωταγωνιστεί και ενίοτε αφηγείται. Στο λόγο του, εντοπίζει κανείς την κριτική διάλεκτο, τη μόρφωση και την παιδεία του συγγραφέα. Ο Γιάννης Κακλέας και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος κατορθώνουν κάτι ακόμα πιο σπουδαίο. Να κάνουν ξεκάθαρη τη διαφορά των κόσμων του Ζορμπά και του Καζαντζάκη, όπως και στην πραγματικότητα. Δύο διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες συναντώνται επί σκηνής σε ένα γλυκό πινγκ - πονγκ αστείων και συναισθηματικά φορτισμένων σκηνών.

Το γυναικείο στοιχείο δεν απουσιάζει. Ούτε από την παράσταση, ούτε και από τη ζωή του Αλέξη Ζορμπά. Είναι εκεί, στη σκηνή και ξεχωρίζει. Στην Κρήτη, ο Ζορμπάς συναντά την Μαντάμ Ορτάνς, μία γυναίκα που έζησε τη ζωή με τον δικό της πλούσιο τρόπο, αλλά σήμερα αισθάνεται πιο φτωχή συναισθηματικά από ποτέ. Η Όλια Λαζαρίδου αποδίδει τον ρόλο με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Με σαρκασμό, χιούμορ, με σπαραγμό. Οι δραματικές στιγμές, οι δύσκολες παραδοχές της ζωής της αποδίδονται με την ίδια μαεστρία που «φορά» τις χαρούμενες. Μπορεί ο έρωτας της με τον Ζορμπά να μην έχει την κατάληξη που επιθυμεί, όμως, η χημεία της με τον Γιάννη Στάνκογλου επί σκηνής δημιουργεί μία διαφορετική ατμόσφαιρα. Στο ίδιο μήκος κύματος, και η «χήρα» Ηλιάνα Μαυρομάτη, η οποία εντυπωσιάζει με το ταλέντο, το συναίσθημα, την ερμηνεία και τον τρόπο της να κερδίσει την καρδιά του Καζαντζάκη. Μία αποκάλυψη - όχι τυχαία για όσους αγαπούν το θέατρο.

Συρτάκι στο ηχείο και ο «Ζορμπάς» στον «Ελληνικό Κόσμο» σε παρασύρει στους μιούζικαλ ρυθμούς και τις Pop ερμηνείες που κυριαρχούν επί σκηνής!