Σαν σήμερα πριν από 22 χρόνια η πρωταγωνίστρια του θεάτρου Κατερίνα Βασιλάκου, νοσηλεύεται σε νοσοκομείο λόγω ενός μικροβίου, όπως είπαν... Λίγες ημέρες μετά, στις 4 Ιουλίου του 2001 «φεύγει» ξαφνικά στα εξήντα της χρόνια.Έναν χρόνο πριν είχε καταφέρει, μετά από πολλούς κόπους και θυσίες να εγκαινιάσει το καινούργιο θέατρο της στον Κεραμεικό. Το θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου».
Στις 10 Φεβρουαρίου του 2000 εγκαινιάστηκε η κεντρική σκηνή με το έργο του Λακλό «Επικίνδυνες σχέσεις». Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που η Κατερίνα έπαιξε στη σκηνή αυτού του θεάτρου.
Το όνειρο της είχε γίνει πραγματικότητα, όμως δεν πρόλαβε να το ζήσει.
Κατερίνα Βασιλάκου: Η 40χρονη πορεία της
Η Κατερίνα Bασιλάκου γεννήθηκε στην Αιδηψό στις 25-11-1941. Δύο χρονών ήρθε στην Αθήνα και έζησε στο ξενοδοχείο «Απόλλων» στην Ομόνοια, γωνία Σταδίου και Αιόλου [επιχείρηση της οικογένειάς της] μέχρι που τελείωσε το 1962 τη δραματική σχολή του «Εθνικού Θεάτρου».
Ενώ από το ξεκίνημα της έγινε «σταρ» του λαϊκού «μελό» κινηματογράφου παίζοντας τα πρώτα έντεκα χρόνια της καριέρας της [ 1960-1971] σε είκοσι πέντε ταινίες του είδους, ταινίες πού την έκαναν αμέσως γνωστή και αγαπητή στο πλατύ κοινό, στο θέατρο η πορεία της ήταν εντελώς διαφορετική.
Αμέσως μετά την σχολή του «Εθνικού θεάτρου» και στα πρώτα τέσσερα χρόνια της καριέρας της [1962-1965] είχε την τύχη να βρεθεί στην σκηνή του καινούργιου τότε «Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος» παίζοντας σημαντικούς ρόλους όπως την Νίνα στον «Γλάρο» του Τσέχωφ, την Βιόλα στην «Δωδεκάτη νύχτα» του Σαίξπηρ, την Μπιάνκα στον «Οθέλλο» και άλλους σπουδαίους ρόλους στον «Αρχοντοχωριάτη» του Μολιέρου, στην «Τρισεύγενη» του Κωστή Παλαμά, στο «Νησί της Αφροδίτης» του Αλέξη Πάρνη, στον «Ματωμένο γάμο» του Λόρκα κ.α.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα το 1965 παίζει για τέσσερα χρόνια σε σημαντικούς θιάσους της εποχής.
Η λατρεία για την Έλλη Λαμπέτη
Οκτώβριο του 1971 η Κατερίνα παίζει στο Δημοτικό θέατρο του Πειραιά στο πλευρό της Έλλης Λαμπέτη, της ηθοποιού που λάτρευε.. Έπαιξε μαζί της στις «Πέντε θεατρικές μορφές»: μονόπρακτα των Κοκτώ: «Η ψεύτρα», «Την έχασα», «Η Ανθρώπινη φωνή», του Στρίντμπεργκ «Η πιο δυνατή» και της Κάθρην Μάνσφηλντ «Μίς Μπρίλ». Ο ρόλος ήταν μικρός. Της έφτανε όμως που ήταν κοντά στην Έλλη.
Από το 1972 –1975 η Κατερίνα παίζει στο θέατρο «Κώστα Μουσούρη».
Από το 1975-1982 η Κατερίνα Βασιλάκου και ο Θανάσης Μυλωνάς συγκροτούν και πάλι θίασο και παρουσιάζουν στα θέατρα «Αλάμπρα» και «Όρβο» πολλά έργα.
Θανάσης Μυλωνάς: Η μάχη με την αρρώστια και ο πρόωρος θάνατος στα 51 του
Προς το τέλος του 1987 αρρώστησε ο Θανάσης Μυλωνάς και η Κατερίνα έμεινε μακριά από το θέατρο για δύο χρόνια προκειμένου να είναι κοντά του στα νοσοκομεία. Ο Θανάσης νικημένος από τον καρκίνο έφυγε στις 4 Ιανουαρίου 1989 σε ηλικία 51 χρόνων αφήνοντας την Κατερίνα και την 14χρονη κόρη τους Ελένη.
«Ζω για το θέατρο»
«Ζω για το θέατρο» θα πει η Κατερίνα σε συνέντευξη της στην εφημερίδα «Μεσημβρινή» το 1990 και θα γυρίσει στο θέατρο.
Αυτή την φορά όμως είναι μόνη της και πολλά.. «αγκάθια» θα βρεθούν στο δρόμο της.. Καλοκαίρι 1990 φτιάχνει το θέατρο «Ούλοφ Πάλμε» σε χώρο που της παραχώρησε ο Δήμος Ζωγράφου και παρουσιάζει το «Ημέρωμα της στρίγκλας» του Σαίξπηρ.
Τον χειμώνα του 1991 ανεβάζει στο Θέατρο «Ελυζέ» την «Κάντιντα» του Μπέρναρ Σω και τα έργα του Πίντερ «Νάνοι», «Εραστής» με τον γενικό τίτλο «Δύο αινίγματα». Άνοιξη του 1992 εγκαινιάζει το νέο της θέατρο το «Πανελλήνιο» στην Λεωφόρο Συγγρού έχοντας κοντά της τον αγαπημένο της φίλο σκηνοθέτη Μίνω Βολανάκη και οργανώνουν το «Φεστιβάλ Πίντερ» που κρατά σχεδόν δύο σεζόν με τα έργα «Νάνοι», «Εραστής», «Ένας ασήμαντος πόνος», «Επίδειξη μόδας».
Στο «Πανελλήνιο» παρουσιάζει ακόμα μεταξύ άλλων τα έργα: «Εγκλήματα καρδιάς» της Μπεθ Χένλυ [με την Άννα Φόνσου και την Εύα Κοταμανίδου], «Η Ωραία του Αμερστ» του Γουίλλιαμς Λούς, «Μελό» του Ανρί Μπερνστάιν ενώ τα καλοκαίρια ανεβάζει στο «Λυκαβηττό» και σε περιοδεία τα έργα «Περλιμπλίν και Μπελίσα» του Λόρκα και «Η Παμπόνηρος και η Ενάρετος» του Σοφοκλή Καρύδη.
Θα ακολουθήσουν κι άλλα πολλά!
Η Κατερίνα Βασιλάκου στο σινεμά
Το 1960 μαθήτρια ακόμα της σχολής του «Εθνικού θεάτρου» έπαιξε στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού «Της μιας δραχμής τα γιασεμιά» στο πλευρό του Ορέστη Μακρή.
Από το 1960-1971 έπαιξε σε 25 ταινίες που χαρακτηρίστηκαν «μελό» με τεράστια όμως απήχηση στο κοινό.
Η πορεία της στην τηλεόραση
Στην τηλεόραση έπαιξε στις σειρές «Αγρίμια» το 1973 της Έλενας Πανταζώνη σε σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου, «Μενεξεδένια Πολιτεία» το 1975 του Γιάννη Κανδύλα από το μυθιστόρημα του Άγγελου Τερζάκη σε σκηνοθεσία Κώστα Φέρρη, «Ο Φάρος» το 1976 της Σούλας Πιεράκου σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκαλενάκη, «Η Οικογένεια» το 1990 σε σκηνοθεσία Μάριου Ποντίκα.
Έπαιξε σε δώδεκα θεατρικά έργα ανεβασμένα για την τηλεόραση.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
