Μια υπόθεση δολοφονίας τριών παιδιών είχε συγκλονίσει την Ελλάδα του 1961. Το πρωτόγνωρο έγκλημα είχε λάβει χώρα στο Καλαμάκι, ενώ ακόμη πιο σοκαριστικό για την ελληνική κοινωνία ήταν ότι δράστις της δολοφονίας ήταν η ίδια τους η μητέρα, μία 35χρονη Αμερικανίδα και σύζυγος λοχία στη Βάση Ελληνικού.
Όπως αποκαλύφθηκε κίνητρο της δολοφονίας της «Μήδειας» του Καλαμακίου ήταν να εκδικηθεί τον άντρα της, για τον οποίο πίστευε ότι την απατά.
Τον Μάιο του 1961, η Τζο- Aν Μπέικερ έγραψε μια επιστολή προς τον 36χρονο σύζυγό της, Τζόελ Μπέικερ, και την τοποθέτησε στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο της Βίβλου στο εδάφιο Ε’, 27-33 περί μοιχείας.
Στη συνέχεια, πήρε ένα κορδόνι από εσώρουχο και κατευθύνθηκε στα κρεβάτια όπου κοιμόντουσαν τα τρία ανήλικα παιδιά της, στο σπίτι που διέμεναν στο Καλαμάκι. Πρώτα έπνιξε τη δύο ετών Σουζάνα και στη συνέχεια το δεύτερο κοριτσάκι της. Όταν πήγε να πνίξει τον 8χρονο γιο της, εκείνος αντιστάθηκε, μέχρι που η μάνα του του κατάφερε πολλαπλά χτυπήματα στο κεφάλι από αμβλύ αντικείμενο κι έτσι το παιδάκι άφησε την τελευταία του πνοή. Στη συνέχεια, η «Μήδεια» του Καλαμακίου επιχείρησε να αυτοκτονήσει καρφώνοντας ένα μαχαίρι κοντά στην καρωτίδα της. Είχε χάσει τις αισθήσεις της, ήταν όμως ακόμα ζωντανή.
Παιδιά που βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στα χέρια των γονιών τους
Με το μακάβριο θέαμα έρχεται αργά το βράδυ της ίδιας μέρας αντιμέτωπος ο σύζυγός της. Οι σκηνές που ακολούθησαν παραπέμπουν σε σκηνές αρχαίας τραγωδίας. Ο πατέρας μεταφέρθηκε με νευρικό κλονισμό και η μητέρα σε αφασία στο νοσοκομείο της Βάσης του Ελληνικού.
Οι αποφάσεις των δικαστηρίων και η χάρη που της δόθηκε
Την απάντηση στα «γιατί», που δεν απαντώνται με την κοινή λογική, έδωσε η ίδια έξι μέρες μετά το έγκλημα, αλλά και με όσα έγραφε στην επιστολή της. Η αιτία του αποτρόπαιου εγκλήματος ήταν ότι ο άντρας της την απατούσε. Μέχρι τότε ήταν ευτυχισμένη στη ζωή της ,όπως είχε αναφέρει, όμως όταν βρήκε κραγιόν στο πουκάμισο του άνδρα της και μια φωτογραφία του με άλλη γυναίκα, οι υποψίες της βεβαιώθηκαν. Έτσι, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή των παιδιών.
Σε όλη τη διάρκεια της ανάκρισης δεν έδειξε ποτέ μετανοημένη, δεν ρώτησε ποτέ τι απέγιναν τα παιδιά της και δε θυμόταν την απόπειρα αυτοκτονίας της.
Η δίκη έγινε στα τέλη Σεπτεμβρίου 1961 στο Κακουργιοδικείο Αθηνών. Οι ψυχίατροι αποφάνθηκαν ότι κατά τη διάρκεια των δολοφονιών η κατηγορουμένη «…είχε ελαττωμένη ικανότητα να αντιληφθεί τι έπραττε». Η ίδια στην απολογία της δεν απάντησε ποτέ γιατί σκότωσε τα παιδιά της. Το δικαστήριο των ενόρκων δεν την καταδίκασε σε φυλάκιση αλλά σε εγκλεισμό, όμως τελικά η ετυμηγορία κηρύχθηκε πεπλανημένη, με αποτέλεσμα η δίκη να επαναληφθεί την άνοιξη του 1962, στο Κακουργιοδικείο Πειραιά.
Σε αυτήν, η Μπέικερ εμφανίστηκε και πάλι αμετανόητη. Καθοριστική για την απόφαση του δικαστηρίου ήταν η κατάθεση του ψυχιάτρου Μικρόπουλου, που την εξέτασε μόλις δύο ημέρες μετά το έγκλημα, ο οποίος ανέφερε: «Νομίζω ότι η κατηγορουμένη είχε αντίληψη του τι έκανε, αλλά διέπραξε το έγκλημα ακριβώς επειδή είχε ανώριμη προσωπικότητα και δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στη ζωή μαζί με τον σύζυγό της».
Το δεύτερο δικαστήριο καταδίκασε την Μπέικερ σε 16 χρόνια φυλάκιση, αλλά δύο μόλις χρόνια αργότερα της δόθηκε χάρη. Η Μήδεια του Καλαμακίου έφυγε για την Αμερική και κάποιο διάστημα αργότερα, με επιστολή προς τον δικηγόρο της, του περιέγραψε πως είχε θεραπευτεί από τα ψυχολογικά της προβλήματα και νοσταλγούσε πολύ την Ελλάδα…
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
