Συγκλονίζει η ιστορία της Γιώτας Κόκας, η οποία σε ηλικία 10 ετών καταπλακώθηκε μαζί με την οικογένειά της κάτω από τα συντρίμμια του σπιτιού τους, στον μεγάλο σεισμό της Αθήνας το 1999.
Όπως η ίδια περιέγραψε στην εκπομπή «Μεσάνυχτα», βρισκόταν στο σπίτι μαζί με τον πατέρα της και την κατά τρία χρόνια μεγαλύτερη αδερφή της, ενώ ο παππούς της δεν είχε προλάβει να βγει ακόμα από το κτήριο.
Δεν κατάλαβα ότι γινόταν σεισμός, ξαφνικά μαύρισαν όλα. Στην αρχή είχα τις αισθήσεις μου, αναζήτησα την αδερφή μου, όμως δεν μου απάντησε και ο πατέρας μου μάς μιλούσε και μας έλεγε να μην φοβόμαστε και ότι θα μας βγάλουν [...] Δεν είχα αίσθηση του χρόνου και δεν καταλάβαινα ότι έχει πέσει ολόκληρο το κτίριο, νόμιζα ότι απλά έχει πέσει κάτι πάνω μου. ΟΌσο περνούσε η ώρα καταλάβαινα ότι αλλάζει η αναπνοή του πατέρα μου, μέχρι που δεν τον άκουγα πια. Δεν είχα καταλάβει όμως ότι κακό είχε συμβεί. Έμεινα 5,5 ώρες κάτω από τα συντρίμμια. Κατάλαβα ότι έπεσε η πολυκατοικία όταν με απεγκλώβισαν. Όταν με απεγκλώβισαν αγκάλιασα πολύ δυνατά τη μητέρα μου. Δε θυμάμαι τα πρώτα της λόγια αλλά ότι έκλαιγε.
Η 30χρονη σήμερα Γιώτα, αναφέρθηκε και στις ώρες αναμονής μέχρι τον απεγκλωβισμό της, μια διαδικασία που όπως εξήγησε δεν ήταν ιδιαίτερα σύντομη, εξαιτίας ενός προβλήματος με τη θέση στην οποία βρισκόταν. «Δεν πονούσα κάπου, απλά κοντά στο κεφάλι μου είχαν μαζευτεί ξύλα και λόγω των συχνών και έντονων μετασεισμών τα ξύλα με πίεζαν στο κεφάλι και πονούσα πολύ. Πάνω στο σώμα μου είχα παλέτες και μπάζα, δεν μπορούσα να κουνηθώ, δεν ένιωθα τα άκρα μου και το μόνο που μπορούσα να κουνήσω ήταν το στόμα μου» είπε χαρακτηριστικά.
Ωστόσο, η πιο συγκινητική στιγμή της συνέντευξής της ήταν η περιγραφή της για το πώς πληροφορήθηκε ότι η αδερφή της πέθανε ακαριαία και ο πατέρας της με τον παππού της δεν κατάφεραν να αντέξουν και κατέληξαν. Μετά τη νοσηλεία της σε νοσοκομείο των Αθηνών, η ίδια εγκαταστάθηκε για μικρό χρονικό διάστημα σε συγγενείς της στη Θήβα, όπου δυο ημέρες αργότερα την επισκέφθηκε η μητέρα της η οποία και την ενημέρωσε για την απώλεια των αγαπημένων της προσώπων.
«Ερχόμενος ο γιατρός με τις νοσοκόμες για να δουν τον φάκελό μου είπε πως είμαι υγιεστάτη και ότι μπορώ να πάρω εξιτήριο καθώς και ότι ήμουν η μόνη διασωθείσα. Εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα αν κατάλαβα καλά. Ο θείος μου ήταν παγωμένος. Φύγαμε τότε από το νοσοκομείο με τον θείο μου και τον ρώτησα για τον πατέρα μου, την αδερφή μου, την μαμά μου...Μου είπε τότε να μην αγχώνομαι και πως είναι στο νοσοκομείο. Μέχρι το βράδυ θα έρθουν όλοι. Κάποια στιγμή όμως είχε πολύ κίνηση και ξέφυγε από τον θείο μου η φράση «άντε να τελειώνουμε, χάσαμε και τρία άτομα». Τότε εγώ το ταύτισα και με όσα είχε πει κι ο γιατρός στο νοσοκομείο. ... Όταν φτάσαμε στη Θήβα και μετά από δύο μέρες μου το είπε από κοντά η μητέρα μου. Ήταν λες και της είχαν πάρει την ψυχή...», ανέφερε.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
