O Υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου, προανήγγειλε το τέλος των Πανελληνίων σε βάθος τριετίας, τονίζοντας ότι πρέπει να βρεθεί ένας πιο αδιάβλητος τρόπος εισαγωγής των μαθητών στο πανεπιστήμιο, με τον βαθμό του απολυτηρίου τους.
Το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: δεν είναι οι πανελλήνιες φύσει αδιάβλητες; Όταν το όνομα πάνω στην κόλλα αναφοράς καλύπτεται, τότε όλοι οι μαθητές έχουν την ίδια μοίρα, όπως κι αν λέγονται, απ’ όπου κι αν προέρχονται, ανάλογα με το πόσο καλά έχουν γράψει. Κι αν υποθέσουμε ότι χρησιμοποιείται μόνο το απολυτήριο του Λυκείου για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, πόσο δίκαιο θα ήταν αυτό και πόσο θα αδικούσε ορισμένους μαθητές;
«Οι πανελλήνιες είναι το πλέον αδιάβλητο μέσο» τόνισε αποκλειστικά στο star.gr, η φιλόλογος Λένα Κ., υπογραμμίζοντας το πρόβλημα που ανακύπτει με την αξιολόγηση μόνο των απολυτηρίων. «Με ποιον τρόπο θα βαθμολογούν τα σχολεία; Θα είναι ένας κοινός τρόπος; Οι Πανελλήνιες, με όλα τα στραβά τους, είναι ένα χιλιοδοκιμασμένο μέσο. Οτιδήποτε άλλο δεν νομιμοποιεί την αδιαβλητότητα. Στις Πανελλήνιες υπάρχει επιτροπή, υπάρχει κεφαλή με νήματα».
Την άποψη αυτή συμμερίζεται και η Αλεξάνδρα Π, μαθήτρια της Β’ Λυκείου, που προετοιμάζεται να δώσει Πανελλήνιες του χρόνου. «Το σύστημα είναι πολύ αυστηρό και πολύ αγχωτικό! Θα ήταν καλό να ήταν λίγο πιο εύκολα τα πράγματα ή να είχε μειωθεί η ύλη, που είναι τεράστια. Από την άλλη, δίνεις μόνο μαθήματα που σε ενδιαφέρουν και που είναι στο επιστημονικό σου πεδίο. Είναι καλός τρόπος εξέτασης οι Πανελλήνιες, αρκεί να τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις».
Το λύκειο πρέπει να αναβαθμιστεί, ώστε «τα παιδιά να μη μαθαίνουν απ’ έξω» γιατί κάτι τέτοιο καθιστά το σύστημα «παιδαγωγικά απαράδεκτο», δήλωσε ρητά ο υπουργός. «Αυτό δεν σημαίνει ότι καταργώντας τις Πανελλήνιες τα παιδιά δεν θα παπαγαλίζουν» απαντά η φιλόλογος, καταρρίπτοντας το επιχείρημά του. «Αν το σχολείο υποστήριζε τη μάθηση από την πρώτη δημοτικού, τα παιδιά δεν θα παπαγάλιζαν. Ο μόνος που δεν φταίει είναι οι μαθητές. Οι Πανελλήνιες δεν προϋποθέτουν την παπαγαλία. Και παλιότερα οι μαθητές εξετάζονταν πανελλαδικά, με άλλο σύστημα, αλλά δεν μάθαιναν τίποτα έτσι, απ’ έξω. Ο κόσμος προχωράει, τα συστήματα πρέπει να εξελίσσονται και τα λάθη να διορθώνονται».
Ο υπουργός χτυπά την καμπάνα για τα φροντιστήρια, που, πλέον, έχουν γίνει θεσμός στην εκπαίδευση. «Χωρίς φροντιστήρια, δεν γίνεται να μπεις στο πανεπιστήμιο» λέει η Αλεξάνδρα. «Όλη αυτή η ύλη που έχουμε να διαβάσουμε, δεν βγαίνει μόνο με το σχολείο σε λιγότερο από έναν χρόνο».
«Αν δεν φτιαχτεί η παιδεία από την πρώτη, κιόλας, δημοτικού, στην οποία δεν υπάρχει λογική φροντιστηρίου, η παραπαιδεία θα συνεχίσει να υπάρχει» λέει κάθετα η κ. Λένα Κ. «Γιατί στην γ’ δημοτικού, οι γονείς γράφουν τα παιδιά τους σε μαθήματα αγγλικών εκτός σχολείου; Αυτό δεν έχει σχέση με τις Πανελλήνιες».
Αν το σχολείο ήταν εξαρχής όπως έπρεπε, με το κατάλληλο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με καταρτισμένους εκπαιδευτικούς, με τήρηση των πλαισίων του κτλ, τότε η παραπαιδεία δεν θα βρισκόταν σε άνθιση. «Με τον νέο τύπο Λυκείου που πάνε να θεσμοθετήσουν, η βαθμοθηρία θα γίνει ακόμα πιο έντονο φαινόμενο, καθώς θα μετράει μόνο το απολυτήριο. Τότε είναι που τα φροντιστήρια θα ‘ανθίσουν’ ακόμα περισσότερο» σχολιάζει η καθηγήτρια.
«Για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, δεν χρειάζεται να μετράνε όλα τα μαθήματα. Εγώ, πχ, που θέλω να μπω στη Φιλολογία, γιατί πρέπει να μετράει ο βαθμός μου στα Μαθηματικά και τη Φυσική; Σίγουρα η είσοδος στο Πανεπιστήμιο δεν πρέπει να κρίνεται από ένα μόνο διαγώνισμα, αλλά η κατάργηση των εξετάσεων και η εισαγωγή με το απολυτήριο δεν είναι λύση» υπογραμμίζει η μαθήτρια της Β’ Λυκείου.
Για ακόμα μια φορά, πιανόμαστε από ένα στοιχείο, κρατάμε μόνο αυτό και ξεχνάμε όλα τα υπόλοιπα. Αν πάρουμε, για παράδειγμα, ως πρότυπο τα σχολεία των ΗΠΑ και την είσοδο των μαθητών στα Πανεπιστήμια, θα δούμε ότι, όντως, η αξιολόγηση των μαθητών γίνεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Γίνεται, όμως, στην Ελλάδα να εφαρμόσουμε το σύστημα αυτό; Σαφώς, πάντως, δεν γίνεται να εφαρμόσουμε μόνο το σύστημα εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο και να απορρίψουμε τα 12 χρόνια που προηγούνται, καθώς σε αυτά γίνεται το σωστό «χτίσιμο» της παιδείας και της προσωπικότητας των μαθητών. Δεν μπορούμε από το 1 να πάμε στο 5, πρέπει να περάσουμε από το 2, το 3 και το 4 πρώτα.
«Δεν υπάρχουν διέξοδοι. Για να πας κάπου, πρέπει να αξιολογηθείς, σε κάθε γωνιά του κόσμου! Στις κοινωνίες όπου η παιδεία είναι σωστή, υπάρχουν εξετάσεις, τα παιδιά μαθαίνουν το μοντέλο ‘διαβάζω- αμείβομαι’, ενώ υπάρχουν κι άλλες διέξοδοι για εκείνους που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να μπουν στο Πανεπιστήμιο. Εδώ οι Πανελλήνιες δυστυχώς είναι μονόδρομος!» υποστηρίζει η φιλόλογος και συνεχίζει: «Κάνουν προχειροδουλειές, φέτος τα παιδιά της Γ’ Λυκείου δεν ξέρουν ακόμα τι τους συμβαίνει και υπό ποιες συνθήκες θα δώσουν εξετάσεις. Με το να ‘μπαινοβγάζουν’ σχολές, το μόνο που καταφέρνουν είναι να τις μειώνουν. Πρέπει να ληφθούν συγκεκριμένες αποφάσεις εξαρχής και να ανακοινώνονται στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς».
«Θα είναι, πάντως, άδικο να αξιολογούμαστε μόνο από το απολυτήριο. Κάποια παιδιά μπορεί να αδικηθούν και κάποια άλλα να βοηθηθούν. Αυτό δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε αδιάβλητο!» λέει ξεκάθαρα η μαθήτρια.
Το σχέδιο έχει «έναν ορίζοντα μιας τριετίας, τουλάχιστον, και τίποτε δεν μπορεί να γίνει βεβαίως χωρίς ένα εθνικό σχέδιο αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων και χωρίς ένα εθνικό σχέδιο επιμόρφωσης των καθηγητών» υποστήριξε ο κ. Γαβρόγλου. Λόγια που όλο διατυπώνονται και που δεν εφαρμόζονται. Γιατί αν αναδιοργανωνόταν το εκπαιδευτικό σύστημα, τότε και οι Πανελλήνιες θα είχαν άλλη απόχρωση.
από τη Μαρία Ανδρικάκη
m.andrikaki@star.gr
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
