Ένα ολοκληρωμένο αυτοπορτρέτο της Δανάης Σούλη, με τίτλο «To Σχίσιμο», καλείται να εξηγήσει πώς το ιδιωτικό συναίσθημα καταφέρνει να ταυτίζεται με εκείνο όλων των άλλων ανθρώπων.
«Είμαστε οι παρορμήσεις μας, οι επιθυμίες μας και οι θυμοί μας. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς είχατε χώρο ως παιδιά∙ τι υπήρχε ελεύθερα αφημένο ακόμη και στο ίδιο σας το σώμα, που να μην σας επιβάλλεται, ποιοι πρέπει να είστε. Δεν ξέρω από πόσες συρραφές είστε φτιαγμένοι και πόσα κομμάτια μπορείτε να αναγνωρίσετε ως δικά σας∙ πόσοι αμυνθήκατε με φανερές επαναστάσεις και πόσοι μέσα από προσωπικές σιωπές∙ ποιοι κατακτήσατε εξωτερικό χώρο και ποιοι ανοίξατε το εσωτερικό σας εκτόπισμα∙ ποιοι δρουν και ποιοι ακόμη αντιδρούν∙ ακόμη ποιοι φαίνεται ότι είναι ακινητοποιημένοι, ενώ λείπουν από καιρό∙ ή ακόμη ποιοι θα μείνουν χαμένοι∙ ποιοι εαυτοί κατάφεραν κρυφά να κρατηθούν δικοί σας, μέσα από ποιους κωδικούς καταφέρνετε να αναγνωρίσετε το στίγμα σας∙ να διακρίνετε αυτή την αμυδρή διαχωριστική γραμμή που μας ασφαλίζει», γράφει χαρακτηριστικά η συγγραφέας.
Το ζητούμενο είναι αυτό το ιδιωτικό «λεξικό» να οργανωθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να καταφέρει να συγκροτήσει μια αφήγηση του εαυτού που καταφέρνει να κατοικήσει στην καρδιά και το νου σχεδόν κάθε αναγνώστη. Ζητούμενο που «υπηρετεί» πιστά η συγγραφέας, επιδιώκοντας μέσα από την ιδιωτική της διαδρομή να ανοίξει τον δίαυλο της επικοινωνίας με το προσωπικό βίωμα του αναγνώστη.
