Εμβληματική φυσιογνωμία, εργαζόταν στο ίδιο μέσω απο το 1978, παρατηρούσε τους ανθρώπους, δεν πήγαινε στο κινηματογράφο, δεν είχε ούτε τηλεόραση! Φωτογράφος μόδας, δεν επικέντρωνε στα ρούχα, αλλά στην ανθρωπολογία και φυσιογνωμία της Νεας Υόρκης. Κυκλοφορούσε συνήθως με το ποδήλατο του και απαθανάτιζε ότι του κινούσε την προσοχή. Κάθε του κλικ γινότανε είδηση.
Σύμφωνα με τους New York Times, έτρωγε κάθε μέρα πρωινό στο ίδιο Deli με 3 ευρώ και περιλάμβανε καφέ και αυγά με λουκάνικα και τυρί.
Αν και με τη δουλειά του υπηρετούσε το στυλ και την πλούσια ζωή, μότο του ήταν «Τα χρήματα είναι το φθηνότερο πράγμα. Η ελευθερία είναι το πιο ακριβό».
Πολλά από τα χρόνια της ζωής του, ζούσε σε ένα στούντιο, κοιμόταν σε μονό κρεβάτι και χρησιμοποιούσε κοινό μπάνιο. Είχε αρχείο με όλα τα αρνητικά των φωτογραφιών που είχε τραβήξει μέχρι σήμερα. «Άφησα το δρόμο να μιλήσει για μένα», έλεγε σε ένα ντοκιμαντέρ-αφιέρωμα στη ζωή του.
Ο Αρμάνι τον μισούσε, του έλεγε ότι αντιγράφει συναδέλφους του. Το ίδιο και για τον Μιγιάκι. Η Αννα Γουίντουρ (διευθύντρια της Αμερικανικής Vogue) είχε δημοσίως παραδεχτεί, «όλοι ντυνόμαστε για τον Μπιλ».
Στις επιδείξεις μόδας καθότανε στην τελευταία σειρά, «οι ανθρωποι στις τελευταίες σειρές λένε την αλήθεια» τόνιζε όποτε του πρότειναν να καθίσει μπροστά.
Η στήλη του στους New York Times πήρε το 1978 το όνομα «On The Street» και έμελλε να μείνει ιστορική για την αισθητική του Μανχάταν. Όπως άλλωστε και το μπλε σακάκι, σήμα κατατεθέν του δημιουργού της. Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
