Η Βασιλική Κωνσταντινοπούλου έκοψε σήμερα πρώτη το νήμα του 39ου Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας στις γυναίκες, όμως εκτός από νικήτρια στις μεγάλες αποστάσεις είναι νικήτρια της ζωής, καθώς πριν από δύο χρόνια έτρεξε έναν διαφορετικό μαραθώνιο.
Όπως η ίδια είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή της στο runbeat.gr είχε διαγνωστεί με μυελοειδές καρκίνωμα σχεδόν αμέσως μετά τη γέννηση του γιου της.
«Μετά τη γέννηση με καισαρική του γιου μου, που ήρθε πρόωρα, μετά από δύο μήνες ξαναμπήκα χειρουργείο λόγω του καρκίνου. Έκανα δύο χειρουργεία μαζί και σε 40 μέρες έτρεξα πανελλήνιο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν να τρέξω και να το ευχαριστηθώ. Όταν ξεκινάς μετά από ένα τέτοιο βίωμα δε σε ενδιαφέρουν ούτε οι χρόνοι ούτε οι θέσεις ούτε να διακριθείς. Τρέχεις για σένα για την ψυχολογία σου. Σε κάνει να νιώθεις δυνατή», είχε πει.
Η περιπέτεια της υγείας της δεν είχε γίνει γνωστή ακόμα και μετά την κατάκτηση της 3ης θέσης στον 38ο Μαραθώνιο.
Όπως είχε πει πέρσι: «Δε θα είχα μοιραστεί το πρόβλημά μου με κάποιον εάν σε αυτό τον μαραθώνιο δεν πήγαινα τόσο καλά και μία λεζάντα στη φωτογραφία μας με την Σόνια (σ.σ. Τσικίνη) που ήμασταν αγκαλιά στον τερματισμό και κλαίμε έλεγε ότι κι εγώ είμαι καρκινοπαθής. Δεν είναι ότι το κρύβω, αλλά είναι κάτι προσωπικό και οι δυσκολίες στη ζωή του ανθρώπου υπάρχουν είτε είναι μεγάλες είτε είναι μικρές. Ο καθένας τις βιώνει με τον εαυτό του γιατί στα δύσκολα πάντα είμαστε μόνοι μας. Οι δυσκολίες είναι αυτές που μας διαμορφώνουν το χαρακτήρα μας . Όχι ότι το έκρυβα, αλλά θεωρούσα ότι δεν υπήρχε λόγος να το μοιραστώ».
Η Βασιλική Κωνσταντινοπούλου έκανε σήμερα τρομερό αγώνα και κατάφερε να τερματίσει πρώτη με χρόνο 2.46.01 που αποτελεί και ατομικό ρεκόρ και μια απ' τις 20 κορυφαίες επιδόσεις όλων των εποχών στην Ελλάδα.
«Δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα», δήλωσε μετά τον τερματισμό της και πρόσθεσε:
«Χάρηκα πάρα πολύ, δεν το πίστευα. Κοιτούσα συνέχεια πίσω και έλεγα δεν μπορεί να είμαι πρώτη. Κοιτούσα αριστερά και δεξιά και έλεγα δεν μπορεί, κάτι έχει γίνει. Η αλήθεια είναι ότι το πλάνο μου ήταν να πάω πιο γρήγορα, αλλά είδα τη ζέστη και αποφάσισα να το πάω συντηρητικά. Βγήκε σε καλό. Έλεγα μετά το 40ο χιλιόμετρο πώς δεν με ενδιαφέρει, θέλω μόνο να τερματίσω. Πονούσα παντού, με έπιασαν κράμπες. Αλλά μόλις είδα την κατηφόρα, πήρα δύναμη και ο κόσμος μου έδωσε δύναμη. Ήταν φοβερό συναίσθημα όταν μπήκα που ο κόσμος χειροκροτούσε και τους χαιρετούσα και εγώ. Ήταν απίστευτο. Είναι η δεύτερη φορά που τρέχω στον Μαραθώνιο της Αθήνας. Πέρσι ήμουν 3η στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα».
