Ο Μπουλέζ κατόρθωσε να ανανεώσει το πρόσωπο της κλασικής μουσικής, ερμηνεύοντας τόσο τους ρομαντικούς, όπως ο Βάγκνερ ή ο Μάλερ, αλλά και τους νεότερους κλασικούς, όπως ο Ντεμπισί και ο Στραβίνσκι.
Δίδαξε μουσική σε ανοιχτά και μη σεμινάρια, συνέθεσε σημαντικά έργα κλασικής μουσικής, ενώ διετέλεσε διευθυντής ορχήστρας και επίσημος συνθέτης σε ορχήστρες όπως αυτή του Κάρνεγκι Χολ, η Συμφωνική του Σικάγου, η ορχήστρα του Κλίβελαντ των ΗΠΑ, η Συμφωνική Ορχήστρα του BBC, η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης.
Το 1975 ίδρυσε και ανέλαβε τη διεύθυνση (έως το 1991) του φημισμένου Ινστιτούτου Μουσικής Έρευνας και Συνεργασίας (IRCAM) στο Παρίσι, ενός από τα πιο πρωτοποριακά ηλεκτρονικά στούντιο στον κόσμο, και τον επόμενο χρόνο εξελέγη καθηγητής του Collège de France.
Από τις γνωστότερες συνθέσεις του είναι το «Νυφικό πρόσωπο» (Le Visage Nuptial, 1947-50) για σόλο, χορωδία και ορχήστρα, το «Σφυρί χωρίς αφέντη» (Le Marteau sans Maître, 1953-54) για κοντράλτο και οργανικό συγκρότημα και το «Πτυχή προς πτυχή, πορτρέτο του Μαλαρμέ» (Pli selon Pli, Portrait de Mallarmé, 1957-62) για σοπράνο και οργανικό συγκρότημα.
Έχει γράψει επίσης πολυάριθμα και εξαιρετικά μαχητικά άρθρα, κάποια από τα οποία δημοσιεύτηκαν στον διεθνή Τύπο και εκδόθηκαν ως συλλογή με τον τίτλο «Απολογισμός ενός μαθητευόμενου» (Relevés d’Apprenti, 1966), το βιβλίο «Η μουσική, όπως τη σκέφτεται κανείς σήμερα» (Penser La Musique Aujourd’hui, 1963) και τη συλλογή συζητήσεων Par Volonté et par Hasard (1975).
«Για όλους εκείνους που τον γνώρισαν και που μπόρεσαν να εκτιμήσουν τη δημιουργική ενέργειά του, τις καλλιτεχνικές αξιώσεις του, τη διαθεσιμότητα και τη γενναιοδωρία του, η παρουσία του θα παραμείνει ζωντανή και ακατάσβεστη», αναφέρει στην ανακοίνωσή της η οικογένειά του, την οποία έδωσε στη δημοσιότητα η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Παρισιού.
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
