Η Κική Δημουλά, η Ελληνίδα ποιήτρια και ακαδημαϊκός, που δεν χρειάζεται συστάσεις, μιλά με τους στίχους για την εποχή που διανύουμε, για την ποίηση στην Ελλάδα της κρίσης και για το αν η τέχνη μπορεί να επηρεάσει την εξέλιξη των πραγμάτων.
«Ν΄αντέξεις είναι το ζητούμενο, όχι να καταλάβεις» αυτοί είναι οι δύο στίχοι της με τους οποίους περιγράφει τους καιρούς μας η ποιήτρια και συμπληρώνει: «Δεν διαλέγει η ποίηση τις εποχές, οι εποχές διαλέγουν την ποίηση».
Η ποιήτρια εξηγεί και μιλά ανοιχτά για την ελληνική πραγματικότητα λέγοντας: «Δεν μπορώ να φανταστώ άνθρωπο που πλήττεται από τη σημερινή κατάσταση και ενδιαφέρεται να διαβάσει ποίηση, να λυτρώνεται απ’αυτή, να παρηγορείται. Ο δυστυχής δεν μπορεί να προσεγγίσει την ποίηση» και προσθέτει πως το μόνο πράγμα που μπορεί να μας δώσει ώθηση αυτήν την περίοδο είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Η ίδια σχετικά με το αν η τέχνη ανθίζει σε δύσκολους καιρούς αναφέρει: «Η μεγάλη δυστυχία και η καταστροφή δεν γίνεται ποίημα. Δεν κατανοώ γιατί, αν υπάρχει πνευματικός άνθρωπος, μπορεί να έχει ισχυρότερη φωνή από εκείνον ο οποίος δεν έχει πνευματικότητα, αλλά έχει ένστικτο ζωής. Επηρέασαν οι άνθρωποι της τέχνης τη ροή εξέλιξης των πραγμάτων;»
Τα ποιήματα της μεταφράζονται σε ξένες γλώσσες και διδάσκονται στα σχολείο, ωστόσο η ίδια επισημαίνει πως: «Τα παιδιά πρέπει μόνο να ακούν τα ποιήματα, όχι να τα αναλύουν. Πώς αλλιώς θα εξοικειωθούν; Και μάλιστα, όταν τα διαβάζουν, να ακούν τη φωνή τους».
Αν και βρίσκει διεστραμμένο να είναι κάποιος αισιόδοξος σήμερα, καθώς όπως λέει: «ότι κι αν ορθωθεί, δεν θ΄αναπληρώσει τις απώλειες», εύχεται να πάνε τα πράγματα με το μέρος του ανθρώπου και ο πλανήτης να σταθεί όρθιος.
Τέλος, χαρακτηρίζει τον εαυτό της δειλό και ηττοπαθή εξηγώντας: «Ό, τι λέω και προτείνω έχει ηττηθεί. Είμαι με την ήττα των καταστάσεων, που σημαίνει ότι εγώ είμαι ηττημένη».
