Πρώτη ανάρτηση: 20-08-2012 21:32
«Υπάρχει πάντα ένας τόπος νοσταλγίας. Είναι αυτός στον οποίο γεννηθήκαμε και ζήσαμε τα πρώτα μας χρόνια».
«’Εβλεπα τον Τάνο στον ύπνο μου. Έπινα, έπινα νερό».
«Ο μεγάλος ποταμός Τάνος που το καλοκαίρια στερεύει είναι ο άξονας που συνδέει τα επτά χωριά, τα φυτεμένα στην αριστερή, τραχιά κατά το μεγαλύτερο μέρος, όχθη του. Τα επτά χωριά του Καστρίου συν το μοναχικό Άγιο Πέτρο, όγδοο στον αστερισμό».
«Υπάρχουν σκηνές στην μνήμη μου τόσο μακρινές – και ίσως γιάυτό τόσο ζωντανές. Τα λαδοφάναρα, αχάραγα, να ανηφορίζουν προς το Ξεροκάμπι μέσα στα πρώτα φθινοπωρινά ρίγη, σημαδεύουν την έναρξη της σποράς στα πετρώδη άγονα χωράφια μας».
«Οι άνδρες στους μεγάλους χειμώνες να ανοίγουν «κόπο» για τη βρύση και το σχολείο, ή ανεβασμένοι στα κεραμίδια, με τα φαρδιά ξύλινα φτυάρια ρου φούρνου, να αλαφρώνουν στις στέγες από τα χιόνια».
«Καζάνια με ζεσταμένο νερό το Μάρτη στην ακροποταμιά για να ζεματίσουν τα ρούχα των σκοτεινών μηνών, γυναίκες με τα φουστάνια διπλωμένα στο γόνατο να κοπανάν πολύχρωμες κουρελούδες στο φυσικό τρεχούμενο νερό, πριν τις απλώσουν για να στέγνωμα πάνω στις τεράστιες, λειασμένες από τις κατεβασιές, πέτρες».
«Ύστερα το αλώνισμα του καλοκαιριού με το ντουένι πίσω από τον καλπασμό των μουλαριών. Κι ύστερα ο ευλογημένος καρπός στα σακιά έτοιμος για το μύλο. Το μύλο του Κατσάβου, κάποτε και του Παντελή, με τα παρόχθια περιβόλια γύρω τους και την μοναδική αψιά μυρωδιά της πρώιμης ρουβαλιάνικης ντομάτας».
Αυτή τη νοσταλγία ο Ηλίας Χαλκιάς συμπύκνωσε μέσα στις μικρές «μονογραφίες» του, αφιέρωμα στη γενέθλια γη. Πληροφορίες ποικίλες, στατιστικά δεδομένα, αναφορές σε πρόσωπα και πράγματα που έχουν σημαδέψει την περιοχή. Ένα αφιέρωμα μνήμης και αγάπης που συνοδεύει τα ωραία σκίτσα της Γιάννας Χάγια.
Θανάσης Βαλτινός
