Για αποσταθεροποίηση του ελληνικού σεισμικού τόξου, μετά από τον μεγάλο σεισμό στην Αλβανία κάνει λόγο ο σεισμολόγος Γεράσιμος Παπαδόπουλος, προκαλώντας έντονη ανησυχία.
Μιλώντας στην εφημερίδα «Τα Νέα», ο κ. Παπαδόπουλος σημειώνει πως με τον σεισμό στην Αλβανία ενεργοποιήθηκαν σεισμικά ρήγματα με αποτέλεσμα να αποσταθεροποιηθεί σεισμικά ο ελληνικός χώρος.
«Η αφρικανική πλάκα εξακολουθεί να καταβυθίζεται με «μικρά άλματα» κάτω από την ευρασιατική και το ενδεχόμενο να συνεχιστεί η σεισμική έξαρση με σεισμούς ίδιου και μεγαλύτερου μεγέθους παραμένει ανοικτό», τονίζει ο γνωστός σεισμολόγος.
Το ελληνικό τόξο ξεκινά από τα νησιά του Ιονίου, περνά από τη νοτιοδυτική Πελοπόννησο, νότια της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου και καταλήγει στη νοτιοδυτική Τουρκία.
Μάλιστα μπορεί να δώσει σεισμούς ακόμα και μεγαλύτερους των 7 Ρίχτερ.
Μετά τον σεισμό των 6,4 Ρίχτερ στην Αλβανία έχουν σημειωθεί σεισμοί μεγάλου μεγέθους στην Κρήτη και στα Κύθηρα. Μάλιστα πάνω από 100 σεισμοί έγιναν μέσα σε πέντε μέρες, μεγέθους από 2 έως 4,5 Ρίχτερ, νότια της Παλαιοχώρας Χανίων, αλλά κι ένας σεισμός 4,1 Ρίχτερ χθες ανοιχτά της Κέας.
«Φαίνεται ότι το τελευταίο διάστημα το σύστημα είναι ασταθές. Έχουν αποσταθεροποιηθεί ρήγματα του ευρύτερου χώρου και αυτό εκδηλώνεται με μικρά και μεσαία μεγέθη σεισμών. Κατά την προσωπική μου εκτίμηση ο σεισμός που έγινε στις 27 Νοεμβρίου στην Κρήτη σε βάθος 70 χιλιομέτρων έδειξε ότι υπήρξε μια απότομη καταβύθιση της αφρικανικής λιθοσφαιρικής πλάκας κάτω από το νότιο χώρο του Αιγαίου και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συνεχίζεται η καταβύθιση με μικρότερα άλματα δηλαδή με σεισμούς βάθους των τελευταίων ημερών», τονίζει ο κ. Παπδόπουλος.
Όπως εξηγεί, είναι πολύ πιθανόν η μετακίνηση αυτή να αύξησε την πίεση κατά μήκος του ελληνικού τόξου. Προσθέτει επίσης πως τους σεισμούς δε θα πρέπει να τους βλέπουμε ως στατιστικά φαινόμενα και με αυτή την έννοια θα ήταν ίσως κάπως επιπόλαιο να υποτεθεί ότι η παρούσα φάση σεισμικής έξαρσης έληξε.
Καταλήγει τέλος προειδοποιώντας πως το ενδεχόμενο κι άλλων σεισμών έστω και μετρίου μεγέθους είναι ανοικτό, συνιστώντας σύνεση στον δημόσιο διάλογο, μακριά από κινδυνολογίες και χωρίς να θυσιάζεται η επιστημονική ακρίβεια και αξιοπιστία.
