Πηγαίνω χθες το βράδυ να πέσω στο κρεβάτι, τελευταία όλων, με τα φώτα κλειστά μη και ενοχλήσω τον άντρα που ήδη κοιμάται. Στα ψαχουλευτά πιάνω πάνω από το πάπλωμα, στη μεριά μου, τζιν υφές και βαμβακερή απαλότητα.
Τα νεύρα μου, όμως. Το απόγευμα είχα βάλει πάνω στο κρεβάτι (σ.σ. από τη μεριά του ανδρός) να τακτοποιήσω λίγα ρούχα και είδη λευκής προικός, που φυσικά δεν πρόλαβα, γιατί είχαμε και βαθμούς στο σχολείο, είχα και γράψιμο, πήγα να φτιάξω και ένα ημιμόνιμο- γιατί πάνω απ’ όλα είμαι γυναίκα.
Πολύ απλά και χαλαρά ο άντρας μου μετακίνησε τα ρούχα στη μεριά μου και αφέθηκε αμέριμνος στην αγκαλιά του Ορφέα. Τον Ορφέα μου μέσα.
Τι θα του ήταν δηλαδή να τα βάλει κάπου αλλού; Ή, βρε αδερφέ, να με φωνάξει να μου το πει.
Τι θα ήταν τα πρωινά που φεύγει τελευταίος από το σπίτι να στρώσει το ρημάδι το κρεβάτι;
Τι θα ήταν τις μέρες που τρέχω άλαλη να βάλει τα πιάτα στο πλυντήριο;
Γιατί έτσι έμαθε από τη μαμά του, όλα έτοιμα, όλα στον αυτόματο πιλότο.
Και αναρωτιέμαι, φίλη μου: Φταίει η πεθερά μου ή το λάθος είναι όλο δικό μου;
Κατά το δεύτερο κινούμαι και τα βάζω με μένα. Που από την αρχή της σχέσης δήλωσα ότι αντέχω στις υψηλές θερμοκρασίες. Και αντέχω. Μόνο που υπάρχουν και στιγμές που πρέπει να με βάλεις στο ευαίσθητο πρόγραμμα.
Μάλλον πρέπει να του δείξω το κουμπί.
Πηγή: allyou
Συντάκτης : Αλεξάνδρα Παπαδάκη
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
