Σαν σήμερα, στις 20 Ιανουαρίου του 1993 έφυγε από τη ζωή η εμβληματική σταρ του κινηματογράφου, Όντρεϊ Χέπμπορν (Audrey Hepburn), η κομψότερη ηθοποιός του Χόλιγουντ. Αποτελεί πρότυπο μόδας και ομορφιάς για τις γυναίκες έως και σήμερα.
Η Όντρεϊ Χέπμπορν υπήρξε από τις αδιαμφισβήτητες σταρ του μεταπολεμικού αμερικανικού κινηματογράφου, ενώ είναι από τις λιγοστές ηθοποιούς, που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα μεγάλα αμερικανικά καλλιτεχνικά βραβεία, Όσκαρ, Τόνι, Έμμυ και Γκράμι.
Η ηθοποιός Όντρεϊ Χέπμπορν εμφανίζεται στο εξώφυλλο του περιοδικού Life, 7 Δεκεμβρίου 1953. (AP Photo)
Τα παιδικά χρόνια της Όντρεϊ Χέπμπορν
Η Audrey Kathleen Ruston, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 4 Μαΐου του 1929 στις Βρυξέλλες. Ήταν το μοναδικό παιδί του τσεχοσλοβακικής καταγωγής τραπεζίτη Τζόζεφ Ράστον και της ολλανδής αριστοκράτισσας Έλεν φαν Χέμστρα. Σπούδασε στην Αγγλία και την Ολλανδία, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και μετά τον χωρισμό των γονιών της, εργάστηκε ως φωτομοντέλο με το ψευδώνυμο Όντρεϊ Χέπμπορν.
Ρίτσαρντ Μπάρτον: Η πολυτάραχη ζωή, οι πέντε γάμοι και το αλκοόλ
Ήθελε να ασχοληθεί με τον χορό
Η ίδια ήθελε να ασχοληθεί με τον χορό, αλλά η δασκάλα της στην υποκριτική την έπεισε ότι είχε το ταλέντο να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού. Στα τέλη της δεκαετίας του '40 εμφανίστηκε σε θεατρικές παραστάσεις στο Λονδίνο και το 1951 έκανε την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο με την ταινία «Γέλιο στον Παράδεισο» (Laughter in Paradise), σε σκηνοθεσία Μάριο Ζάμπι. Έπειτα από μία σύντομη παραμονή στο Παρίσι επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου γύρισε διάφορες ταινίες από τις ξεχώρισαν «Η συμμορία του Λαβέντερ Χιλ» (The Lavender Hill Mob, 1951) σε σκηνοθεσία Τσαρλς Κράιτον και «Σκιές στην Ομίχλη» (The Secret People, 1952) σε σκηνοθεσία Θόρολντ Ντίκινσον.
Το 1953 γύρισε την πρώτη της ταινία στο Χόλιγουντ, τη ρομαντική κωμωδία «Διακοπές στη Ρώμη» (Roman Holiday) σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάϊλερ, που την έκανε παγκοσμίως γνωστή και της απέφερε το μοναδικό βραβείο Όσκαρ της καριέρας της. Ακολούθησαν ταινίες που τόνισαν την ξεχωριστή χάρη και φινέτσα της, όπως «Σαμπρίνα» (Sabrina, 1954) του Μπίλι Γουάϊλντερ, «Πόλεμος και Ειρήνη» (War and Peace, 1956) του Κινγκ Βίντορ, «Έξυπνο Μουτράκι» (Funny Face, 1957) του Στάνλεϊ Ντόνεν, «Αριάν» (Love in the Afternoon, 1957) του Μπίλι Γουάϊλντερ, «Η ιστορία μιας μοναχής» (The Nun’s Story, 1959) του Φρεντ Τσίνεμαν, «Οι Ασυγχώρηστοι» (The Unforgiven, 1960) του Τζον Χιούστον, «Τίποτα δεν είναι πιο ωραίο από την αγάπη» (Breakfast at Tifanny’s, 1961) του Μπλέικ Έντουαρντς, «Ωραία μου Κυρία» (My Fair Lady, 1964) του Τζορτζ Κιούκορ, κ.ά.
Μέριλιν Μονρόε - Joe DiMaggio: 9 μήνες παθιασμένου έρωτα, ζήλιας και βίας
Το γεγονός που την τραυμάτισε ψυχολογικά
Σε μία συνέντευξη, που ηχογραφήθηκε από το περιοδικό Life το 1992 και προβλήθηκε για πρώτη φορά σε πρόσφατο ντοκιμαντέρ για τη ζωή της, η Hepburn μίλησε για το βαθύ τραύμα που της προκάλεσε το διαζύγιο των γονιών της, όταν ήταν μόλις έξι ετών.
Η εγκατάλειψή μας από τον πατέρα μου ήταν το πρώτο «χτύπημα», ήταν ένα τραύμα που με στιγμάτισε, και με άφησε ανασφαλή για όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Εξαφανίστηκε μια μέρα και η μητέρα μου δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει.
Στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε, επίσης, την προσπάθειά της να βρει τον πατέρα της, 25 χρόνια μετά την τελευταία τους επικοινωνία. Ο πατέρας της συμμετείχε στο φασιστικό κίνημα στη Βρετανία, όταν τους εγκατέλειψε στην Ολλανδία. Η Χέπμπορν τελικά τον βρήκε μέσα από τον Ερυθρό Σταυρό και τον επισκέφτηκε στην Ιρλανδία. Η εμπειρία αυτή, όμως, ήταν ψυχρή και την άφησε πληγωμένη.
«Η έννοια της οικογένειας είναι πολύ σημαντική. Η εξαφάνιση του πατέρα μου με απέλπισε», λέει η Χέπμπορν στην ταινία.
«Αν τον έβλεπα πιο συχνά θα ένιωθα ότι με αγαπούσε και ότι έχω πατέρα. Αυτό προσπάθησα να αποφύγω για τα παιδιά μου. Έγινα απίστευτα ανασφαλής με την τρυφερότητα και υπερβολικά ευγνώμων για αυτή, με τεράστια επιθυμία να τη δώσω».
Κριστίνα Άπλγκεϊτ: Ο καρκίνος, η σκλήρυνση κατά πλάκας και η νέα καριέρα
Η Χέπμπορν και η συνεισφορά της στη UNICEF
Έχοντας βιώσει δύσκολα παιδικά χρόνια, αφιέρωσε αρκετό χρόνο από τη ζωή της στους σκοπούς της Unisef, ως πρέσβειρα καλής θελήσεως. Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε αποκτήσει δύο παιδιά, το ένα με τον Αμερικανό ηθοποιό, Μελ Φερέρ και το άλλο με τον Ιταλό ψυχίατρο, Αντρέα Ντότι.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της συζούσε με τον κατά επτά χρόνια μικρότερό της Ολλανδό ηθοποιό, Ρόμπερτ Βόλντερς.
Ο θάνατος της Χέπμπορν
Η εμβληματική ηθοποιός πέθανε στις 20 Ιανουαρίου του 1993 στο χωριό Τολοσενά της Ελβετίας, όπου και τάφηκε. Έπασχε από μία σπάνια μορφή καρκίνου.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
