Η Συνθήκη της Λωζάνης η οποία υπεγράφη έναν μόλις χρόνο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή -τον Ιούλιο του 1923- αλλά που χάρη στις προσπάθειες του Ελευθερίου Βενιζέλου, που ηγήθηκε της ελληνικής αντιπροσωπείας, θεωρήθηκε -δεδομένων των τότε συνθηκών- μια μεγάλη επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας.
Η Σμύρνη καίγεται (1922)
Η πιο σημαντική πρόβλεψη της Συνθήκης ήταν η απόφαση για την ανταλλαγή των πληθυσμών, αλλά και οι ρυθμίσεις για την προστασία της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη και αντίστοιχα της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης.
Υπογράφεται η Συνθήκη
Πρωτοσέλιδο της εποχής
Μόνο που η τουρκική κυβέρνηση ποτέ δεν σεβάστηκε τις ρυθμίσεις. Και η άλλοτε ακμάζουσα μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, που στις αρχές του αιώνα αριθμούσε εκατοντάδες χιλιάδες ομογενείς, πλέον έχει συρρικνωθεί σε μόλις 3.500 χιλιάδες γέροντες.
Αποκορύφωμα των συστηματικών διώξεων που εξαπέλυε η τουρκική κυβέρνηση σε βάρος των Ελλήνων μειονοτικών ήταν τα τραγικά γεγονότα του 1955. Τα γνωστά «Σεπτεμβριανά».
Καταστροφή ελληνικών περιουσιών
Πρωτοσέλιδο της εποχής
Μετά το «πογκρόμ» κατά των Ελλήνων της Πόλης, οργανωμένο από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, χιλιάδες Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους και να βρουν καταφύγιο στην Ελλάδα.
Φωτό: Wikipedia, Μixanitouxronou.gr
Video: Aρχείο ΕΡΤ
