Σαν σήμερα στις 17 Μαρτίου του 1988 έδωσε τέλος στη ζωή του ο τραγουδιστής και σπουδαίος καλλιτέχνης Νικόλας Άσιμος, έπειτα από δύο αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας. Απαγχονίστηκε μ' ένα σεντόνι δεμένο σε σωλήνα υδραυλικών στο μαγαζόσπιτό του, στο 55 της οδού Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια.
Ο Στράτος Διονυσίου πέθανε σε ταξί, έξω από τους στύλους του Ολυμπίου Διός
«Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το "Άσιμος" με γιώτα. Ουχί Ασίμος, ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισαάκ Ασίμωφ. Τώρα θα μου πεις, γιατί το "Άσιμος" με γιώτα. Γιατί, όταν λέμε "ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής", η λέξη "άσημος" παίζει τον ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη "τραγουδιστής" και γράφεται με ήτα. Ενώ το "Άσιμος" είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου», είχε πει.
Τον ρώτησε κάποιος κάποτε: «Παλάβωσες Νικόλα; Γυρίζεις γύρω-γύρω το άγαλμα της πλατείας κι επιταχύνεις το ρυθμό κι έχουν περάσει ώρες;». Και αυτός απάντησε: «Όλοι, ο καθένας, η καθεμιά, κάνετε κύκλους, παρόλο που πάτε ευθεία. Γυρίζετε σα σβούρες και δεν παίρνετε χαμπάρι. Προκειμένου να κάνω κύκλους, εγώ μπαίνω μέσα στον κύκλο και τον αντιμετωπίζω. Παρόλο που βρίσκομαι ακόμη στην περιφέρεια. Θα φτάσω και στο κέντρο».
Σάκης Μπουλάς: Είχε πληρώσει στους φίλους του το γεύμα για την κηδεία του
Ποιος ήταν ο Νικόλα Άσιμος
Ο αντισυμβατικός «μπαγάσας» γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος. Οι συμπεριφορές του και τα τραγούδια που έγραψε θεωρήθηκαν συχνά προκλητικά. Επρόκειτο για ένα έντονα πολιτικοποιημένο άτομο, που ιδεολογικά δεν ανήκε σε κάποιο χώρο.
O ίδιος ποτέ δεν αποδέχτηκε την «ταξινόμηση» σε κάποια ιδεολογία. Ο Άσιμος ήταν αρχικά αριστερός, απέκτησε όμως αναρχική συνείδηση λίγο αργότερα και στη συνέχεια ξεπέρασε και τον αναρχισμό, καθώς δεν επιθυμούσε να του «κολλούν ταμπέλες».
Οι σπουδές και η πρώτη επαφή με τη μουσική
Στα δεκαοχτώ του έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Αρχικός στόχος του ήταν να περάσει στο τμήμα δημοσιογραφίας, την οποία άσκησε ερασιτεχνικά παράλληλα με τις σπουδές του. Τότε αγόρασε και την πρώτη του κιθάρα. Αυτοδίδακτος μουσικός, άρχισε εμφανίσεις σε μικρές μπουάτ. Αγνοώντας όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του, συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια.
Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια, θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια, Νικόλας Άσιμος
Το 1973, και χωρίς πτυχίο, κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα, σε συνεργασία με τραγουδιστές, ηθοποιούς και συνθέτες, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με μουσική, κείμενα, σκετς και ντοκουμέντα κόντρα στο κατεστημένο: «5η εποχή», «11η εντολή», «Χνάρι», «Μουσικό Θέατρο Φτώχειας», «Σούσουρο».
Τζίμης Πανούσης: 5 χρόνια δίχως το αντισυμβατικό μαύρο χιούμορ του
Το 1975 κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια. Παράλληλα άρχισε την έκδοση «παράνομων» κασετών, που ηχογραφούσε και διακινούσε μόνος του. Δημιούργησε την «Exarchia Square Band».
Η πατρότητα και οι εισαγωγές σε ψυχοθεραπευτικές κλινικές
Μετά το ντεμπούτο του στη δισκογραφία, μπήκε στα… βαθιά σε ακόμη έναν τομέα της ζωής του, αυτόν του πατέρα. Ήταν 28 Μαΐου του 1976, όταν έρχεται στον κόσμο η κορούλα του, Νιουνιού, καρπός της εκτός γάμου σχέσης του με την αναρχοφεμινίστρια Λίλιαν Χαριτάκη. Τα προβλήματα του Άσημου πολλά… Ήταν χωρίς δουλειά, σε άθλια οικονομική κατάσταση και υπό συνθήκες πείνας προσπαθούσε να σταθεί όρθιος. Σε αυτό το διάστημα είχε μια μεγάλη παρηγοριά: την κιθάρα του.
Δύο χρόνια αργότερα, τον Οκτώβριο του 1977, φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε εκδότες - συγγραφείς, με επίσημη κατηγορία: «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο». Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ξαναπές το». Σε αυτόν συμμετείχαν η Χάρις Αλεξίου, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Αθηναϊκή Κομπανία, το όνομα της οποίας δεν γράφτηκε στο εξώφυλλο, διότι θεωρήθηκε πολύ «εμπορική».
Περίπου έναν χρόνο αργότερα άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου. Εκεί έγραφε, συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνίδια για παιδιά…
Το 1987 οδηγήθηκε σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την κατηγορία του βιασμού. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την περιπέτειά του. Παρόλο που βγήκε από το κελί, το πλήγμα που είχε υποστεί ήταν τεράστιο, καθώς βυθίστηκε στη σχιζοφρένεια. «Όταν βγήκε από τη φυλακή, που του είχαν κουρέψει τα μαλλιά και το μούσι του, βάρεσε κόκκινο η τρέλα του», τόνισε η Λεονάρδου.
Το τέλος του αντισυμβατικού «μπαγάσα»
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους οδηγήθηκε ξανά σε ψυχιατρική κλινική. Βγαίνοντας από εκεί, ήρθε αντιμέτωπος με την παραπομπή του σε δίκη για βιασμό, με ένα βούλευμα 22 σελίδων. Όλα αυτά ήταν πολύ βαριά για να τα αντέξει. Έτσι, τα ξημερώματα της Πέμπτης 17 Μαρτίου 1988 έδωσε τέλος στη ζωή του, προτού δικαστεί. Πριν προχωρήσει στο απονενοημένο, τηλεφώνησε στον φίλο του, Νίκο Ζερβό. Ο δημοφιλής σκηνοθέτης και παραγωγός, περιέγραψε στην εκπομπή «Μηχανή του Χρόνου» την τελευταία τους επικοινωνία: «Μου είπε: “Ζερβέ, η κατάρα του Τουταγχαμόν έχει πέσει επάνω μας”. Και εγώ του είπα: “Άσε μας ρε Νικόλα να κοιμηθώ”, γιατί με πήρε τηλέφωνο στις 03:00». Κρεμάστηκε από σωλήνα ύδρευσης στον «Χώρο Προετοιμασίας», όπως αποκαλούσε το τελευταίο μαγαζόσπιτό του στην οδό Καλλιδρομίου 55 στα Εξάρχεια. Ήταν μόλις 38 ετών…
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
