Μαφιόζικη ενέδρα θανάτου στήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης στον Βασίλη Στεφανάκο.
Οι δράστες που επέβαιναν σε μηχανή μεγάλου κυβισμού, «γάζωσαν» με καλάσνικοφ και περισσότερες από 10 σφαίρες τον πρώην βαρυποινίτη, τη στιγμή που έβγαινε από το ΒΜW αυτοκίνητό του, το οποίο ήταν θωρακισμένο, στη Λεωφόρο Αθηνών 402, στο ύψος του Χαϊδαρίου.
Πηγή φώτο: "Live News" - Το αυτοκίνητο του δολοφονημένου πρώην βαρυποινίτη
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Βασίλης Στεφανάκος ο οποίος πριν από ενάμιση χρόνο είχε αποφυλακιστεί με το νόμο Παρασκευόπουλου, είχε μόλις φύγει από τη μάντρα αυτοκινήτων που διατηρούσε στο Χαϊδάρι.
Το Χαϊδάρι, ήταν η περιοχή όπου ο πρώην βαρυποινίτης γεννήθηκε, μεγάλωσε και στην οποία έμενε όλη η οικογένειά του.
Θεωρώντας πως εκεί είναι ασφαλής, δεν έπαιρνε ιδιαίτερα μέτρα προφύλαξης, κάτι που όπως φαίνεται του κόστισε την ίδια του τη ζωή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ο πρώην βαρυποινίτης, διατηρούσε και το προσωπικό του blogspot, στο οποίο στις 9 Φεβρουαρίου του 2017 είχε «ανεβάσει» τη συνέντευξη που είχε δώσει στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για λογαριασμό του μηνιαίου περιοδικού «ZERO».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ENA MEΡΟΣ ΤΗΣ:
«Το πρωί είμαι χαμάλης στις νταλίκες για να μπορώ το μεσημέρι να κάνω τον διανοούμενο».
Κοντά 9 χρόνια φυλακή ο Βασίλης Στεφανάκος, πήρε στο κελί μια συνθήκη που είχε φτιάξει έξω, δοσμένη από χιούμορ, κοινωνικότητα, κυνικότητα, κοφτό λόγο. «Δεν έχω να ξεπεράσω κάτι, τη ζωή τη ζεις όπου τη βρίσκεις» λέει για τις εποχές που άλλαξε στο Μαλανδρίνο, τα Τρίκαλα, τη Λάρισα, τον Δομοκό, τον Κορυδαλλό.
Η 12η Αυγούστου 2016 τον βρίσκει εκτός.
Κατεβαίνει στη Μάνη για δυο μέρες κι επιστρέφει στο Χαϊδάρι.
Δουλεύει ασταμάτητα, από τις 6 το πρωί. Φορτηγά, γερανοί , αυτοκίνητα, βενζινάδικα, καφετέριες, νέες επιχειρήσεις, παλαιοί και νέοι φίλοι, οικογένεια. Προσιτός σε όλους. Όσοι πλησιάζουν να τον χαιρετήσουν θυμούνται και μια στιγμή που μοιράστηκαν μαζί του.
Ποιον;
Τον «βαρόνο» του οργανωμένου εγκλήματος; Το βαρύ όνομα της νύχτας;
«Εντάξει, κανείς όμως δεν είπε ότι έχω αθωωθεί για το σύνολο των άλλων κατηγοριών που κατά καιρούς μου αποδόθηκαν. Καταδικάστηκα για μια αστεία υπόθεση εγκληματικής οργάνωσης του 2001-2002 και για ηθική αυτουργία σε μία δολοφονία» απαντά. «Κι εξάλλου δεν ξενυχτώ. Είμαι πολύ ανταγωνιστικός για να χάνω τη μέρα».
Με υποδέχεται στη μικρή αυλή με τα δυο του σκυλιά, τη Λουλού και την Παζλ. Ενίοτε συμμετέχουν στη συνέντευξη:
-Ποια υπόσχεση άφησες με όσους δέθηκες; Θα τους ξανάβλεπες σ΄ ένα επισκεπτήριο;
«Υποσχέσεις δίνω μόνο στον εαυτό μου κι αυτό για να μην ξεχνιέμαι. Σε κάποιους λίγους που θα ήθελα να υποσχεθώ, δεν τις χρειάζονται. Στους υπόλοιπους δεν έχω να υποσχεθώ κάτι. Άλλωστε, για 6 μήνες , δεν μ΄ αφήνουν να γυρίσω πίσω να τους δω».
-Ένας άνθρωπος σαν εσένα, με τόση κοινωνικότητα, πως άντεξε μέσα;
«Υπάρχει μεγαλύτερη ευκαιρία για εκδήλωση της κοινωνικότητας σου από ότι στη φυλακή; Καθημερινά περπατάς στους διαδρόμους με 500 και 1000 ανθρώπους. Θα μιλήσεις, θα ταυτιστείς, θα διαφωνήσεις, ακόμη και με τους πιο ακοινώνητους θα κοινωνικοποιηθείς. Πάντα υπάρχει χώρος έστω κι αν έχεις στερηθεί την ελευθερία σου. Και μην ξεχνάς ότι δεν βγήκα ποτέ με άδεια. Έπρεπε να παίρνω αλλά δεν μου έδιναν. Τελευταία φορά που ζήτησα, πριν από δύο χρόνια, ο εισαγγελέας έγραψε στην πρόταση του: ‘’Στην παρούσα φάση δεν θα σε ωφελήσει’’. Χα! Περίμενα και αποφυλακίστηκα κανονικά με περιοριστικούς όρους πενταετίας σύμφωνα με τον νέο νόμο».
-Έκανες φίλους;
«Από τους παλαιούς, 2-3. Καινούριους απέκτησα πολλούς. Κυρίως νέους ανθρώπους. Μ’ αυτούς μπορώ να συνεννοηθώ καλύτερα κι ακόμη καλύτερα, τώρα, με τα παιδιά».
-Είχες τις ευκαιρίες κι όμως δεν απέδρασες. Τι συνέβη; Συμβιβάστηκες; Κουράστηκες; Φοβήθηκες ότι αν έμενες έξω θα ήταν χειρότερα, όπως διακινούνταν τότε στα δημοσιογραφικά γραφεία από την Αστυνομία;
«Θα το πω για μια ακόμη φορά στις τσούλες της Αστυνομίας και της δημοσιογραφίας. Υπολογίζω τους πάντες αλλά δεν φοβάμαι τίποτα. Άλλωστε όποιοι θέλουν να μου κάνουν κακό, ξέρουν άλλους τρόπους. Θα επιλέξουν έναν τμηματάρχη της Ασφάλειας και έναν πρόθυμο εισαγγελέα για να μου κατασκευάσουν κατηγορίες οι οποίες θα καταπέσουν στο Εφετείο σε 4 χρόνια. Τρεις φορές στο παρελθόν έχει συμβεί αυτό. (σς εδώ γαβγίζει δυνατά η Παζλ δείχνοντας να συμφωνεί. Σαν να μη θέλει να στερηθεί το αφεντικό της). Μη με ρωτάς αν θα μπορούσα να φύγω. Δεν είχε κανένα νόημα να το κάνω. Άπαξ και με συνέλαβαν τελείωσε. Κατά το δικαιϊκό μας σύστημα έπρεπε καταδικαστώ, παρότι οι κατηγορίες που με βάρυναν αφορούσαν μόνον πράξεις αυτοδικίας. Δεν έχω κατηγορηθεί ως επαγγελματίας κακοποιός. Τέλος πάντων, νομίζω ότι κάθισα πολύ. Μάλλον ήταν για λιγότερο. Κατ΄ εμέ όφειλαν να μου απονείμουν Εύφημο Μνεία (γελάει)».
-Ο βασιλιάς επανέρχεται στον θρόνο του;
«Ο βασιλιάς είναι γυμνός και προσπαθεί να μην πατάει την ουρά του. Κρύβει το άγχος του μ΄ ένα φτηνιάρικο σουγιά στην τσέπη . Δεν ακυρώνω ούτε διαγράφω. Ανακατατάξεις κάνω. Πως το λένε οι Σιτουασιονιστές: "Το υποκείμενο της ιστορίας δεν μπορεί να είναι παρά το ζωντανό που παράγει τον εαυτό του, που γίνεται κύριος και κάτοχος του κόσμου του που είναι η ιστορία, και υφίσταται σαν συνείδηση του εαυτού της"».
-Υπάρχουν ακόμα οι κώδικες στη νύχτα ή ξέφτισαν κι αυτοί μαζί της;
«Από την ώρα που η νύχτα οργανώθηκε και εξελίχθηκε υπό μορφή οργανωμένου εγκλήματος, κατ΄ευφημισμόν, κατέρρευσαν οι όποιοι ψευτοκώδικες της. Οι φερόμενοι ως άνθρωποι της νύχτας παλεύουν να συνεργαστούν με έναν αξιωματικό της Αστυνομίας ή με κάποιον μεγαλοεπιχειρηματία για να τους βάλει κάτω από την ομπρέλα του. Και ξανά απ΄ την αρχή. Όσον αφορά στην ποιότητα της διασκέδασης, καταλαβαίνεις ότι πλέον μιλάμε για μαύρο χάλι».
Επίλογος με μια πικρή διαπίστωση:
«Συνηθίζει η ανθρωπότητα μωρέ. Συνηθίζει τα πνιγμένα παιδάκια, τους ξεριζωμένους, τους βασανισμένους… Ψοφάμε για εύκολες λύσεις».
