Στην Κρήτη υπάρχει ένα άγνωστο για τους περισσότερους σανατόριο - «φάντασμα», που το ξέσπασμα του 2ου Παγκοσμίου πολέμου το στοίχειωσε, με αποτέλεσμα να μην ολοκληρωθεί ποτέ η κατασκευή του.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1920, η Νομαρχία Ηρακλείου ανακοίνωνε ένα φιλόδοξο και δαπανηρό σχέδιο: τη δημιουργία ενός υπερσύχρονου σανατορίου, 100 κλινών, που θα απασχολούσε πάνω από 40 εργαζόμενους, σε οικόπεδο της Ιεράς μονής Ιεροσολύμων στο χωριό Λουτράκι Μαλεβιζίου, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από την πόλη του Ηρακλείου.
Δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η κατασκευή του
Το 1940 - και ενώ κατασκευή του διώροφου κτιρίου ήταν σε προχωρημένο στάδιο - κηρύσσεται ο πόλεμος. Όλες οι εργασίες, όπως ήταν φυσικό, σταμάτησαν απότομα με τους εργάτες μόλις έμαθαν τα άσχημα νέα, να παρατάνε τα τσιμέντα και τα φτυάρια φεύγοντας από το εργοτάξιο.
Εκείνη η μέρα έμελλε να είναι και η τελευταία που έγιναν εργασίες στο ημιτελές Σανατόριο, με τον θόρυβο από τα σκεπάρνια να αντικαθιστούν το βουητό από τα αεροπλάνα ο ήχος από τις βόμβες και τα πολυβόλα.
Αλέξανδρος Ωνάσης: Ο τραγικός θάνατος και οι θεωρίες συνομωσίας
Μετά τον πόλεμο και παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες δεκαετιών, πολλών τοπικών αρχόντων, δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν ποτέ την κατασκευή του έργου.
Πολύ πιθανόν τα επόμενα χρόνια να θεωρήθηκε ασύμφορη η κατασκευή του, λόγω της τοποθεσίας του, αλλά και της δημιουργίας του Βενιζέλειου - Πανάνειου Νοσοκομείου που κάλυψε την ευρύτερη περιοχή του Ηρακλείου.
Έτσι, αφέθηκε στη μοίρα του και τη φθορά του χρόνου ως ένα κτίριο «φάντασμα» «θύμα» του πολέμου και των μετέπειτα συγκυριών.
Του Νίκου Σαράντου
