«“Γεια μας!” Ακολουθούμε το Μονοπάτι της Ρετσίνας στην Σκόπελο».
Αυτός είναι ο τίτλος σε δημοσίευμα του Guardian, ο συντάκτης του οποίου εστιάζει στα πανάρχαια μονοπάτια, που χρησιμοποιούσαν οι ρητινοσυλλέκτες.
«Aκολουθούμε τo “Moνοπάτι της Ρετσίνας” ένα από τα αρχαία μονοπάτια που χρησιμοποιούσαν οι ρητινοσυλλέκτες έως τη δεκαετία του 1990 όταν η ζήτηση για ρετσίνι μειώθηκε», αναφέρει το δημοσίευμα
«Είναι αρχές Οκτωβρίου. Περπατάμε σε ένα πυκνό δάσος. Είμαστε ευγνώμονες για τη σκιά που προσφέρει το δάσος. Η θερμοκρασία φτάνει τους 30 βαθμούς. Εκτός από τα γινομένα καρύδια που έχουν πέσει από τα δέντρα στον δρόμο μας, τίποτα δεν παραπέμπει σε φθινόπωρο. Αρκετοί τόνοι ρητίνης μεταφέρονταν μέσω αυτού του μονοπατιού στο λιμάνι του νησιού κι από εκεί στην ηπειρωτική Ελλάδα όπου χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή χρωμάτων, καλλυντικών αλλά και για το εμβληματικό ελληνικό κρασί, τη ρετσίνα», προσθέτει.
«Σε κάποιο απότομο σημείο του λιθόστρωτου μονοπατιού σταματάμε για να θαυμάσουμε τη θέα. Όλες οι πλαγιές των βουνών είναι καλυμμένες με την πρασινομπλέ “γούνα” των ελάτων, ενώ ταυτόχρονα βλέπεις και τη θάλασσα. Το δάσος είναι τόσο πυκνό που από μακριά μοιάζει με τροπική βλάστηση. Είχα την αίσθηση ότι μεταφέρθηκα από τις Σποράδες κάπου στην Καραϊβική», σημειώνει.
Στο αφιέρωμα μιλάει η Χέδερ Πάρσονς, μία Βρετανίδα που εγκαταστάθηκε πριν περίπου 30 χρόνια στο νησί και πλέον διοργανώνει πεζοπορικές εκδρομές στα μονοπάτια. Χάρη στην Πάρσονς και πολλούς εθελοντές, πολλά χαμένα μονοπάτια «ανακαλύφθηκαν» ξανά, καθαρίστηκαν και πλέον δέχονται πεζοπόρους επισκέπτες. Η ίδια έχει γράψει ένα βιβλίο-οδηγό για τα μονοπάτια που ανακάλυψε.
«Φυσικά οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν μόνοι τους τις διαδρομές, αλλά το Μονοπάτι της Ρετσίνας, μήκους 12 χιλιομέτρων, αξίζει να το κάνεις και με οδηγό. Θυμάται τους τελευταίους ρητινοσυλλέκτες «που ζούσαν σε καλύβες κατά τη διάρκεια της συγκομιδής». Για τα λιθόστρωτα καλντερίμια αναφέρει ότι «το κράτος δεν ενδιαφέρεται να τα συντηρήσει αλλά είναι τόσο όμορφα που δεν αντέχει στην ιδέα να τα εγκαταλείψει».
