Σαν σήμερα, στις 3 Ιουνίου το 2021, έφυγε από τη ζωή νικημένος από τον κορωνοϊό, ο Παραολυμπιονίκης, Νίκος Καπλάνης. Ήταν μόλις 48 ετών. Αθλητής της κολύμβησης, του στίβου, της επιτραπέζιας αντισφαίρισης και τα τελευταία χρόνια και του Μπότσια (Boccia), είχε πολλές και σημαντικές διακρίσεις σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο.
«Ο Νίκος έχει χαραχτεί στη μνήμη μας γιατί ήταν πραγματικά εξαιρετικός άνθρωπος, με πολύ δυναμική προσωπικότητα. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ και εγώ σαν προπονητής, αλλά και όλοι οι συναθλητές του, ότι όταν έβαζε κάτι στο μυαλό του ως στόχο, δεν υπήρχε περίπτωση να μην το καταφέρει.
Ήταν τρομερά εργατικός και επίμονος. Δε θα ξεχάσω, ανέτρεψε όλο το προπονητικό μας πλάνο, ζητώντας να κάνει και διπλές προπονήσεις. Πήγαινε μόνος του πρωί-πρωί, καθώς είχε ζητήσει κλειδιά από την αίθουσα, για να κάνει ατομική προπόνηση. Σίγουρα θα είχε μία εξαιρετική πορεία, αν δεν τα έφερνε έτσι η ζωή τα πράγματα», είπε στο star.gr ο προπονητής του στο Μπότσια, Μιχάλης Νικόπουλος.
Όπως εξήγησε, ο Καπλάνης είχε ξεκινήσει να πηγαίνει στα challenger στο Μπότσια, ώστε να μαζέψει πόντους για να μπορέσει να διεκδικήσει την πρόκρισή του στα πανευρωπαϊκά και τα παγκόσμια πρωταθλήματα, όταν τον βρήκε ο πρόωρος θάνατος.
«Ξεκίνησε να κάνει τις πρώτες του επιτυχίες όταν ήρθε στο άθλημα, μετά όμως, δυστυχώς, λόγω κορωνοϊού τον χάσαμε και άφησε την πορεία του στη μέση».
«O αθλητισμός υπήρξε διέξοδος για την αναπηρία του»
Η παραλυσία του Καπλάνη ήρθε σχεδόν στα 18 του, μετά από ένα θαλάσσιο ατύχημα, τον Μάρτιο του 1991, στη Μύκονο. Όπως ο ίδιος είχε δηλώσει σε συνέντευξή του, ο αθλητισμός υπήρξε στη ζωή του, «ουσιαστική διέξοδος για την αναπηρία του, ενώ παράλληλα, ενίσχυσε τη συμμετοχή́ του σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής του ζωής».
Ο Καπλάνης είχε περιγράψει τότε τις συνθήκες του ατυχήματος που τον άφησε σε αναπηρικό αμαξίδιο.
«Με τη θάλασσά πάντα είχα καλές σχέσεις, δεν καταλάβαινα χειμώνα καλοκαίρι. Με φίλους βρέθηκα πάνω σε σκάφος. Μέσα στο κέφι μου ήρθε να κάνω βουτιά στη θάλασσα. Ήταν λίγο περίεργη κατάσταση γιατί ένα πολύ μικρό αεράκι γύρισε το σκάφος προς τα δυτικά, προς τη στεριά όπου ήταν πιο ρηχά. Έκανα ένα μεγάλο άλμα από το σκάφος, βούτηξα και βρήκε το κεφάλι μου στην άμμο. Συνθλίφτηκε ο πέμπτος και έκτος αυχενικός σπόνδυλος. Η παραλυσία επήλθε αυτόματα και πλέον η ζωή μου μπήκε σε μία άλλη κατάσταση.
Από το 1991, μετά το ατύχημά μου, είμαι άτομο με αναπηρία – “ατελής τετραπληγία”… Δεν έχω ξαναπάει από τότε, αλλά το πρώτο πράγμα που θα έκανα θα ήταν να πάω στο σημείο του ατυχήματος. Θέλω να δω πώς θα αντιδράσω στην πρόκληση. Νομίζω δε θα έχω πρόβλημα, αλλά δεν το ξέρω σίγουρα».
Γενοκτονία Ποντίων: «Τρυπούσαν τα παιδιά με τα ξίφη τους για να μην κλαίνε»
«Έμεινε παράλυτος από ένα ατύχημα στη θάλασσα. Είχαμε μιλήσει μια- δυο φορές για αυτό. Σε ιδιωτική συζήτηση μου, είπε αυτά που συνέβησαν, δεν είναι όμως αυτό κάτι στο οποίο εστιάζουμε. Προσπαθούμε να εστιάσουμε στο τι κάνουμε από δω και πέρα. Πρέπει να προχωράμε… Είναι μία κατάσταση που συνέβη στη ζωή της δεν πρέπει να μένουμε εκεί και να κοιτάμε μπροστά.
Μου είχε πει ότι όταν συνέβη το γεγονός είχε πέσει ψυχολογικά πάρα πολύ και ότι πέρασε πάρα πολύ άσχημα. Ωστόσο, σε εμάς ήρθε αρκετά χρόνια μετά τα 17 του, έχοντας ξεπεράσει όλο αυτό, οπότε εμείς είδαμε έναν Νίκο πάρα πολύ δυναμικό, χωρίς δηλαδή να στεναχωριέται, να έχει ψυχολογική κατάπτωση, κάτι που συνήθως συμβαίνει στα αρχικά στάδια», είπε στο star.gr ο προπονήτής του.
Γιώργος Ζαμπέτας: «Ο παππούς μου έφυγε με παράπονο. Τον πέταξε το σύστημα»
«Τον χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα ως παράδειγμα προς μίμηση»
Όπως τόνισε ο κ. Νικόπουλος, ο Νίκος Καπλάνης αν και έφυγε από τη ζωή, συνεχίζει να αποτελεί παράδειγμα για όλους τους αθλητές με αναπηρία, ενώ στις αρχές κάθε χρόνου, ο Σύλλογός του, αφιερώνει μία ημερίδα στη μνήμη του Νίκου.
«Το παράδειγμα του Νίκου και στους υπόλοιπους αθλητές ήταν αυτό, ότι ήταν τόσο επίμονος, τόσο εργατικός, τόσο πεισματάρης και δεν μεμψιμοιρούσε στη ζωή. Εμείς αυτό τον Νίκο γνωρίσαμε και θυμόμαστε και οι υπόλοιποι αθλητές.
Πολλές φορές ακόμα και σήμερα λέμε ''κάνε λίγο παραπάνω προπόνηση'', “είδες ο Νίκος πόσες φορές έκανε;”… Δηλαδή τον χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα για να τονώσουμε και να δείξουμε έναν αθλητή με τρομερή εργατικότητα και πάθος και γι’ αυτό που έκανε και για τη ζωή, γενικότερα.
Ήταν πολύ κοινωνικός, η ψυχή της παρέας. Με τους υπόλοιπους αθλητές δέθηκε και έκαναν παρέα και εξωαγωνιστικά. Τους ξεσήκωνε για να βγουν έξω. Ήθελε να διασκεδάσει κτλ… Ήταν ένας άνθρωπος που ρουφούσε και ζούσε καθημερινά τη ζωή σε όλα τα επίπεδα», είπε στο star.gr.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
