«Άθλιο» είχε χαρακτηρίσει η Ντόρα Μπακογιάννη τον αείμνηστο Παύλο Μπακογιάννη σε συνομιλία της με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αρκετά χρόνια πριν τον ερωτευτεί και τον παντρευτεί! Την εξομολόγηση έκανε η ίδια στη συνέντευξή της στον Δημήτρη Δανίκα και στο «Πρώτο Θέμα».
Δολοφονία Μπακογιάννη: Τα μηνύματα της Ντόρας και του Κώστα Μπακογιάννη
«Στο Παρίσι η πρώτη μας συνάντηση. Ηρθε να δει τον Μητσοτάκη. Συνεργάζονταν οι δυο τους. Κάποια στιγμή μου λέει ο Μητσοτάκης “κάνε του παρέα, σε ένα τέταρτο έρχομαι”. Και ο Παύλος μού κολλάει για την Αποστασία και γινόμαστε από δυο χωριά χωριάτες. Ηταν ο πρώτος μας καβγάς. Είπε τον Μητσοτάκη αποστάτη, κατάλαβε ότι τσίμπησα εγώ και μετά σκοτωθήκαμε. Είπα μετά στον Μητσοτάκη “τι τον έφερες αυτόν τον άθλιο τύπο εδώ μέσα”. Και μετά τον ερωτεύτηκα τρελά. Μένουμε μαζί στο Μόναχο για ένα διάστημα και μετά πέφτει η δικτατορία. Εγώ είχα γυρίσει νωρίτερα, γιατί είχαν βάλει τον Μητσοτάκη φυλακή. Ο Μητσοτάκης είχε πει τότε στον Μπακογιάννη να μη με αφήσει να γυρίσω. Δεν με κρατούσε όμως ούτε ο Μπακογιάννης, ούτε ο στρατός ολόκληρος. Ετσι γύρισα πίσω, έπεσε η δικτατορία, γύρισε και ο Παύλος, γυρίσαμε στην Αθήνα και έπρεπε πλέον να παντρευτούμε, γιατί η εποχή δεν επέτρεπε συμβίωση. Και έτσι παντρευτήκαμε» αποκάλυψε η βουλευτής της ΝΔ και πρώην Υπουργός.
«Δεν με ενδιέφερε το θέμα του γάμου, ήθελα απλώς να ζω με τον Παύλο. Και έτσι γίνεται ο πρώτος μεταδικτατορικός γάμος και έρχονται άνθρωποι από τις φυλακές, από τα νησιά, από τις εξορίες. Ηταν ένας γάμος όπου ήταν αδύνατο να καταλάβεις τι ήταν ο καθένας πολιτικά. Εμένα τότε ο Παύλος μου φαινόταν μεγάλος. Ημουν 18 και εκείνος 38. Και έλεγα ότι πρέπει να κάνω γρήγορα παιδιά. Είμαστε και “παιδοοικογένεια” και έτσι κάναμε γρήγορα τα παιδιά» συμπλήρωσε για το ίδιο θέμα.
Ντόρα Μπακογιάννη: «Ο καρκίνος δεν είναι η πρώτη ατυχία στη ζωή μου»
Η απώλεια του Παύλου Μπακογιάννη και η γνωριμία με τον Ισίδωρο Κούβελο
Τον Παύλο Μπακογίάννη χαρακτήρισε «μεγάλο έρωτα της ζωής της», όπως και τον νυν σύζυγό της Ισίδωρο Κούβελο, τον οποίο γνώρισε όταν ήρθε απρόσκλητος στη γιορτή της, τον Μάρτιο του 1996! «Γιατί και τον Ισίδωρο τον ερωτεύτηκα πολύ. Αλλά μετά από πάρα πολύ μεγάλης διάρκειας μοναξιά. Και ήμουν απολύτως σίγουρη ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ξαναερωτευτώ. Απολύτως σίγουρη. Είχα βγάλει δε πύρινους λόγους στη μάνα μου, η οποία μου έλεγε ότι “πρέπει να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου”, “έχεις φτάσει σαράντα χρόνων”, “δεν μπορείς να ζεις έτσι”. Είχα βγάλει ηρωικούς λόγους και της έλεγα “έχω τα παιδιά μου, έχω τη δουλειά μου και άσε με ήσυχη”. Με πίεζε πολύ η μάνα μου. Και εκεί που έχω πείσει πια τη μάνα μου και “παραδίνεται” η Μαρίκα, δυο μέρες μετά γνωρίζω τον Ισίδωρο. Στη γιορτή μου, τον Μάρτιο του 1996. Ηρθε μάλιστα απρόσκλητος. Με πήρε ένας φίλος μου και μου είπε “είναι ένας τύπος που θέλει οπωσδήποτε να έρθει να ευχηθεί”».
Η εις βάρος της απόπειρα δολοφονίας το 2002
Η πρώην Υπουργός αναφέρθηκε και στην απόπειρα δολοφονίας εις βάρος της, τον Δεκέμβριο του 2002. «Με πυροβόλησαν και ζω από τύχη, γιατί με χτύπησαν στο μισό μέτρο, απλώς έσκυψα να πάρω την τσάντα και πέρασε η σφαίρα δίπλα από το μάτι και πήγε στον λαιμό του Γιώργου του Λυμπερίου του αστυνομικού μου, που ευτυχώς, λες και ήτανε λέιζερ, μπήκε από τη μία και βγήκε από την άλλη και έτσι ο άνθρωπος ζει και είναι ακόμα μαζί μου. Αλλά ζούσα πάντοτε με αυτή τη σκέψη. Ο Γάλλος δήμαρχος που έπαθε το ίδιο πράγμα μετά από μένα τρεις μέρες, έφυγε, δεν το άντεξε. Εγώ πέρασα ένα μεγάλο τραύμα τότε. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι φοβάμαι να βγω στο πλήθος και εκεί είπα μόνη μου ότι αν δεν μπεις τώρα δεν θα το ξεπεράσεις ποτέ».
Η μάχη με τον καρκίνο και η πρώτη της διαθήκη στα 35
Όσον αφορά τις πρώτες της σκέψεις όταν έμαθε ότι πάσχει από μυέλωμα, μία μορφή καρκίνου, η Ντόρα Μπακογιάννη δήλωσε:
Η Ντόρα Μπακογιάννη μιλά για τον καρκίνο: Κάνω τις θεραπείες με αισιοδοξία
«Οι σκέψεις που περνάνε δεν είναι κακές. Τις πρώτες μέρες ήταν πολύ δύσκολο. Σκεφτόμουν διάφορα. Βασικά σκεφτόμουν τα παιδιά μου. Δηλαδή, εκείνη την ώρα σκέφτεσαι τους ανθρώπους που αγαπάς. Γιατί λες τι θα κάνουν αυτοί, γιατί όλοι πιστεύουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι είμαστε αναντικατάστατοι. Μετά όμως λες εντάξει, θα το παλέψω, θα το πολεμήσω. Θα ασχολούμαι περισσότερο με πράγματα που μ՚ αρέσουν πιο πολύ. Λιγότεροι καταναγκασμοί. Ομως θα συνεχίσω να δουλεύω, αλλιώς θα τρελαθώ τελείως. Και γενικώς νομίζω ότι είναι τόσο πολλοί οι άνθρωποι που παλεύουν αυτές τις αρρώστιες και τις παλεύουν με πολύ μεγάλη επιτυχία για πολλά χρόνια και έχει γίνει τόσο μεγάλη πρόοδος στην ιατρική, που έχεις κάθε λόγο να είσαι αισιόδοξος».
Αποκάλυψε μάλιστα ότι με τη σκέψη του θανάτου εξοικειώθηκε πριν αρκετά χρόνια, όταν ήταν 35 ετών, όταν και έκανε και την πρώτη διαθήκη της. «Με τη σκέψη του θανάτου εξοικειώθηκα στα 35. Μέχρι τότε δεν είχε περάσει από το μυαλό μου. Μετά τη δολοφονία του Παύλου εξοικειώθηκα. Τότε, στα 35, έκανα την πρώτη μου διαθήκη».
