Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ονειρεύεται να γίνει ο Σουλτάνος της Τουρκίας, όμως τι Σουλτάνος θα ήταν χωρίς το δικό του παλάτι; Και τι παλάτι; Τύφλα να’ χει ο Λευκός Οίκος, το Ταζ Μαχάλ και οι Βερσαλλίες μαζί.
Το «Λευκό Σαράι» του Ερντογάν ξεπερνά σε χλιδή και τα πιο ευφάνταστα παλάτια, σύγχρονα και ιστορικά, με τον Τούρκο πρόεδρο να μην… «τσιγκουνεύεται» καθόλου τα χρήματα του τουρκικού λαού για την κατασκευή της προεδρικής του κατοικίας.
Στο 40.000 τ.μ. παλάτι τους ο Ερντογάν και η Εμινέ απολαμβάνουν μια πολυτελέστατη ζωή. Διαθέτει 1.150 δωμάτια και γραφεία, από τα οποία τα 250 είναι για την αποκλειστική χρήση του προέδρου και της οικογένειάς του.
Μαρμάρινα δάπεδα, χρυσοποίκιλτες σκάλες και διακοσμητικά, μεταξένιες κουρτίνες, πολυέλαιοι και πορσελάνες μεταφέρουν τον επισκέπτη στην εποχή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή.
Λέγεται ότι μόνο τα χαλιά που πατάει ο Ερντογάν κοστίζουν εννέα εκατομμύρια ευρώ, ενώ κάθε ποτήρι που χρησιμοποιεί αγγίζει τα 265 ευρώ.
Και η προκλητική χλιδή δε σταματά εδώ. Ένα ρολό ταπετσαρίας που χρησιμοποιήθηκε για την προεδρική κρεβατοκάμαρα λέγεται ότι άγγιξε τα 2.100 ευρώ, η τραπεζαρία τα 2,6 εκατομμύρια ευρώ, ενώ μία μόνο πόρτα στοίχισε στον τουρκικό λαό 6,5 εκατομμύρια ευρώ.
Φυσικά όπως κάθε παλάτι, διαθέτει ιαματικές πηγές, πισίνες, τουρκικά ατμόλουτρα, με τον λογαριασμό το χειμώνα για τη χρήση τους να φτάνει τις 531.000 ευρώ.
Το γραφείο του Ταγίπ Ερντογάν σχεδιάστηκε έτσι, ώστε να μην μπορεί να ακούει κανείς από αυτούς που περνούν απ’ έξω τις συνομιλίες του. Ενώ ο Τούρκος προέδρος ζήτησε και του έφτιαξαν καταφύγιο σε περίπτωση επίθεσης με χημικά, βιολογικά και πυρηνικά όπλα.
Επίσης, για να δημιουργηθούν οι τεράστιοι κήποι με τις λίμνες και τα σιντριβάνια, αποψιλώθηκε μια έκταση περίπου 300.000 τ.μ, καταστρέφοντας ένα ολόκληρο δάσος.
Η κατασκευή του παλατιού προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση, αλλά και από απλούς πολίτες, καθώς το κόστος κατασκευής του ξεπέρασε τα 530 εκατ. ευρώ, ενώ έσπασε και μια παράδοση 91 ετών, καθώς ο Τούρκος πρόεδρος μετακόμισε στα περίχωρα της Άγκυρας.
