Ένα παιδί σού δίνει άπειρες αφορμές για να νευριάσεις. Να φωνάξεις. Να ξεφύγεις από τα όριά σου. Τίποτα περίεργο μέχρις εδώ.
Έχεις παρατηρήσει ότι όταν είσαι ήρεμη ή καλύτερα θα το πω, όταν είσαι ξεκούραστη τα αντιμετωπίζεις όλα με πιο ζεν διάθεση και αφιερώνεις χρόνο στο παιδί για να του μιλήσεις και να του εξηγήσεις; Σίγουρα συμβαίνει και σε σένα.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που το παιδί σου κάνει κάτι που δεν πρέπει, πριν μεταμορφωθείς στην κακιά μάγισσα του παραμυθιού, σκέψου 3 πράγματα:
1. Είναι πραγματικά σοβαρό αυτό που έκανε;
Τις περισσότερες φορές θα διαπιστώσεις ότι, όχι, αυτό που έκανε το παιδί δεν αξίζει τόση μεγάλη φασαρία. Λάθη θα γίνουν καθημερινά, λάθη μη ηθελημένα, τα κατά λάθος, που λέει και η κόρη μου. Αυτά που κάνουμε και εμείς κι ας είμαστε μεγάλοι και προσεχτικοί. Για αυτό, αξιολόγησε τη σοβαρότητα του παραπτώματος και μην βάζεις φωνές και τιμωρίες με το παραμικρό.
2. Είμαι ψύχραιμη αυτή τη στιγμή;
Η απάντηση είναι φυσικά Όχι. Μια μαμά είναι συνήθως αγχωμένη να τα προλάβει όλα, πιεσμένη, στεναχωρημένη. Όχι όλες, οι περισσότερες όμως που βλέπω γύρω μου δεν έχουν στάλα υπομονής. Και έρχεται το κερασάκι στην τούρτα, αυτό το κάτι μικρό που θα κάνει το παιδί, για να αρχίσουν να ουρλιάζουν σαν δαιμονισμένες. Μήπως, λοιπόν, δεν είναι ο λόγος της κρίσης αυτό που έκανε το παιδί αλλά το κακόμοιρο αυτό θα την πληρώσει;
3. Το παιδί ήξερε ότι αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό;
Τι να πω τώρα για αυτό; Εάν δεν το ήξερε, τώρα είναι η ευκαιρία να το μάθει, απλά, ήρεμα και κατανοητά.
Έχω την αίσθηση ότι αυτές οι τρεις ερωτήσεις, θα σε κάνουν καλύτερη μαμά. Δώσε λίγο χρόνο μόνο πριν τα ουρλιαχτά.
Συντάκτης : Αλεξάνδρα Παπαδάκη
Πηγή:allyou.gr
