Το νέο βιβλίο της Μαρίας Αθανασοπούλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη και περιλαμβάνει δεκαοκτώ διηγήματα και αφηγήματα. Η συγγραφέας μιλάει στη Γεωργία Χάρδα και στο star.gr για τις νοσταλγικές στιγμές μιας άλλης εποχής, για τα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης και τον αόρατο εχθρό που έφερε πολλές αλλαγές στην καθημερινότητα μας.
Μιλήστε μας για τη νέα συλλογή διηγημάτων σας με τίτλο: «Το μπουκαλάκι και άλλα 17 διηγήματα και αφηγήματα». Ποια ήταν η πηγή έμπνευσής σας;
Όπως αναγράφεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων οι ήρωες ακολουθώντας μία κυκλική διαδρομή διατρέχουν κάμποσες δεκαετίες με αφετηρία εκείνη του '60 στην «αυλή» ,κινούνται στα δύσκολα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων από το 2010 και μετά, διασχίζουν τις μέρες της μάχης με τον αόρατο εχθρό που άλλαξε τις σταθερές μας όπως περιγράφονται στο «μπουκαλάκι» και στον «περίπατο» και με αφορμή τα πενήντα πέντε χρόνια από την Απριλιανή Χούντα των Συνταγματαρχών, επιστρέφουν στην αφετηρία της διαδρομής τους με τις «Μνήμες Πολυτεχνείου».
Πρόκειται για 18 διαφορετικές ιστορίες με πηγή έμπνευσης για την καθεμιά τους την καθημερινότητα, τη ζωή την ίδια δηλαδή με τις ανάγκες, τις αντιφάσεις και τις παραδοξότητες που γεννάει. Στιγμιότυπα ζωής μέσα από απλές εικόνες όπως εξελίχθηκαν μπροστά στα μάτια μου κάποιο βράδυ στην «Ανταλλαγή», ακούσματα, διηγήσεις, διάφορες αφηγήσεις και μαρτυρίες στις «Μνήμες Πολυτεχνείου». Από την άλλη πλευρά η ίδια η καραντίνα ήταν για μένα μία αφορμή για στροφή στον εσώτερο εαυτό μας και προβληματισμό γύρω από τα ουσιώδη και τα σημαντικά.
Τι συνδέει αυτές τις 18 διαφορετικές ιστορίες;
Ο συνεκτικός ιστός ανάμεσά τους είναι οι αλλαγές στον τρόπο ζωής λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης που, δυστυχώς, συνοδεύτηκε από τη σταδιακή έκπτωση των αξιών και των προτεραιοτήτων μας έτσι ώστε από το «όνειρο του Αναστάση» να φτάσουμε στο «ερώτημα» και στην «απάντηση» που υπαγόρευσαν το «Ένα ιδιαίτερο ταξίδι» και τον «Απολογισμό».
Υπάρχει κάποιος πρωταγωνιστής μέσα από τα διηγήματά σας που έχει ιδιαίτερη σημασία για σας;
Όλοι οι πρωταγωνιστές των διηγημάτων που περιλαμβάνονται στην συλλογή έχουν νομίζω να πούνε και να θέσουν κάτι σημαντικό γι' αυτό και τους έδωσα αυτό το ρόλο. Με αυτή την έννοια τους αγαπώ όλους εξ ίσου. Βέβαια δεν σας κρύβω ότι ο κεντρικός ήρωας στο «μπουκαλάκι» και όλοι οι αντίστοιχοι ήρωες πάντοτε με συγκινούσαν και εξακολουθούν να με συγκινούν ιδιαίτερα για την αυτάρκεια και την ολιγάρκειά τους.
Μ. Τεντζεράκη: Μια νουβέλα εμπνευσμένη από τη Δήμητρα της Λέσβου
Ο κορονοϊός κατέχει σημαντικό μέρος στο νέο σας βιβλίο. Πόσο σας επηρέασε; Θεωρείτε ότι είναι μία περίοδος που δεν θα ξεχαστεί εύκολα;
Ο κορονοϊός πράγματι κατέχει σημαντικό μέρος του βιβλίου. Θαρρώ πως αυτό προέκυψε αβίαστα από τον τρόπο που εισέβαλε στη ζωή μας αλλάζοντας την καθημερινότητά μας και δημιουργώντας μία νέα κανονικότητα κάνοντάς μας να αποδεχθούμε πράγματα που σε άλλους καιρούς δεν θα τα δεχόμαστε με κανένα τρόπο. Όπως είναι φυσικό με επηρέασε πάρα πολύ. Θεωρώ ότι όντως αυτή η περίοδος του κορονοϊού με την υγειονομική κρίση που τη συνόδεψε και που δυστυχώς εξακολουθεί να είναι παρούσα και να βαθαίνει δεν θα ξεχαστεί εύκολα και καλό θα είναι να μην ξεχαστεί. Καλό θα είναι να μην αφήσει μόνο το φόβο και τον τρόμο που φωλιάσανε μέσα μας αλλά να γίνει η αφορμή για τον επαναπροσδιορισμό των προτεραιοτήτων μας και για την επαναανακάλυψη των τιμαλφών της σύντομης ζωής μας.
Βίκυ Φλέσσα: 'Ενα τελευταίο ταξίδι αυτογνωσίας με τον Ματθαίο Γιωσαφάτ
Η «Αυλή» ξυπνά μνήμες και νοσταλγικές στιγμές μιας άλλης εποχής. Πόσο άλλαξε η ζωή από τότε και ποιο θεωρείτε ότι είναι το συστατικό που λείπει από εκείνη την εποχή;
Είναι αλήθεια ότι η «Αυλή» ξυπνά μνήμες και νοσταλγικές στιγμές μιας άλλης εποχής. Μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί και τα σάρωσε όλα κυρίως εκείνη την εποχή του ε μ ε ί ς, την εποχή της αληθινής ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της πραγματικής αγάπης και της ειλικρίνειας στις ανθρώπινες σχέσεις, στοιχεία που όσο η ζωή μας προχωρούσε και γινότανε οικονομικά καλύτερη τόσο αυτές απουσιάζανε από την καθημερινότητά μας.
Στο νέο σας βιβλίο συμπεριλαμβάνετε το διήγημα «Μνήμες Πολυτεχνείου». Πόσο σημαντικές θεωρείτε τις αναφορές αυτές σε μία περίοδο που άλλαξε την ιστορία και ποιος είναι ο λόγος που επανέρχεστε;
Το συγκεκριμένο διήγημα θεωρώ ότι σε κάθε περίπτωση έπρεπε να γραφτεί δεδομένου ότι τα γεγονότα που ιστορούνται αποτελούν «ζώσα » και αφήνουν ισχυρό αποτύπωμα στη συλλογική μνήμη.΄ Άλλωστε πάντα το Πολυτεχνείο αποτελεί ελκυστικό μαγνήτη και φάρο στο απόλυτο τέλμα των ημερών που ζούμε και τα αιτήματά του για Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία δυστυχώς παραμένουν διαχρονικά και περισσότερο επίκαιρα παρά ποτέ.
Στον «περίπατο» συναντάμε τον Ρήγα και τον Κολοκοτρώνη να γκρινιάζουν για τις φιέστες με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την επανάσταση. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να κρατήσει ο αναγνώστης διαβάζοντάς το;
Αυτό που θεωρώ ότι πρέπει να κρατήσει ο αναγνώστης είναι ότι τα 200 χρόνια από την επανάσταση και η επέτειος, αν θέλουμε να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε αντάξιοι αυτού του μεγαλείου που μας χαρίστηκε, είναι μία ευκαιρία για αναστοχασμό, περίσκεψη και προβληματισμό για τις επιλογές μας για τα όχι και τα ναι που εκπέμπουμε σε αυτή την δύσκολη ιστορική καμπή που διανύουμε έχοντας εμείς σε αντίθεση με εκείνους την ευχέρεια της επιλογής.
Α. Καππάτου : Διαζύγιο, επιπτώσεις στα παιδιά και τρόποι χειρισμού
Ποια είναι τα επόμενα εκδοτικά σας σχέδια;
Δεν είμαι σε θέση να προσδιορίσω με ακρίβεια τα επόμενα εκδοτικά μου σχέδια. Ωστόσο αυτό που μάλλον θα ακολουθήσει είναι η έκδοση της τρίτης μου ποιητικής συλλογής.
Κυρία Χάρδα σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία τόσο εσάς για τον χρόνο που διαθέσατε όσο και το STAR.GR.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Μαρία Αθανασοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Τελείωσε τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στο Πολιτικό Τμήμα της ίδιας Σχολής. Υπήρξε δικηγόρος Αθηνών και εργάστηκε για παραπάνω από τρεις δεκαετίες στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Γνωρίζει αγγλικά και γαλλικά και κατοικεί στην Αθήνα.
