Την ημέρα που όλη η Ελλάδα βυθίστηκε στο πένθος, ο Θοδωρής Αθερίδης περνούσε από τη Λεωφόρο Μαραθώνος, την ώρα που η πυρκαγιά ήταν σε εξέλιξη.
Ο ηθοποιός, με μια ανάρτησή του στη σελίδα του στο Facebook, περιγράφει τι είδε και τι ένιωσε και τα λόγια του συγκλονίζουν.
«Ένα δίωρο περίπου πριν απο την καταστροφή, επιστρέφαμε, μετά το τέλος του γυρίσματος, απο το μεγάλο Σέσι στην Αθηνα. Διασχίσαμε τη λεωφόρο Μαραθώνος κι εκείνη την ώρα, πυκνοί καπνοί ήταν ψηλά κάπου στην Καλλιτεχνούπολη ή στον νέο Βουτζά, δεν μπορούσα να είμαι βέβαιος. Δεν ηθελα να διατυπώσω ρητά αυτό που διαισθάνθηκα γιατι πολύ συχνά γίνομαι υπερβολικός και με κοροϊδεύουν οι φίλοι μου ή οι συνεργάτες μου. Πάντως , κι ενώ ακόμη τίποτα δεν έδειχνε ότι τα πράγματα είναι επικίνδυνα, εμένα προσωπικά δεν μου άρεσε που εκείνη την ώρα περνούσαμε απο κει...
Ξέρω ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να ειμαι το μέτρο αλλά: Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με όλες τις διαχρονικες παθογένειες, είναι σχεδόν γελοίο να αποζητάς ευθύνες για έλλειψη προγραμματισμού ή σχεδίου δράσης, προστασίας κλπ.
Αν συνυπολογίσει κανείς την ευθυνοφοβία να παρθεί οποιαδήποτε απόφαση εκκένωσης, με την πλήρη απουσία της έννοιας του πρωτοκόλλου, τον φόβο προκλήσεως πανικού και τη λερωμένη φωλιά όλων μας για τον τροπο που χτίζουμε, τότε θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως καλο θα ειναι ο καθένας στο πίσω μέρος του μυαλού του, θα πρέπει να έχει διαρκώς ενεργοποιημένο ενα σχεδιο b. Ειδικά, αν πρόκειται για γονείς που έχουν στην ευθύνη τους παιδιά ή ηλικιωμένους γονείς, τότε καθίσταται αναγκαίο.
Εν ολίγοις, θα έλεγα πως όταν ακούς πως στα δέκα χιλιόμετρα απο κει που είσαι έχει ξεσπάσει φωτιά δεν χάνεις τίποτα αν ξεκινήσεις σιγά σιγά τις προετοιμασίες για μια βόλτα με την οικογένεια σου να πάτε για σουβλάκια λίγο μακρύτερα. Εκείνη την ώρα χωρίς πανικό που τίποτα δεν δείχνει πως κινδυνεύεις, είναι μια καλη ώρα να προστατέψεις τους ανθρώπους σου κι ας έχεις κάνει λάθος εκτίμηση.
Έχω βρεθεί με το βαρκάκι μου στη θάλασσα κι έχω δει σε δευτερόλεπτα να αλλάζει ο καιρός. Ξέρω τι ειναι οι μεταβλητοί άνεμοι κι έχω να πω πως όταν βλέπεις φωτιά, καλό ειναι να σκέφτεσαι με το χειρότερο σεναριο.
Σ' αυτή τη ζωη ερχόμαστε μόνοι και μόνοι φεύγουμε. Προσδοκώ ενα καλύτερο κράτος όπως όλοι μας, με δομές, νόμους κι αποτελεσματικότητα. Μέχρι αυτό να γίνει πραγματικότητα, θα πορεύομαι όπως ήρθα κι όπως θα φύγω απο τον κόσμο. Μόνος…»
