Πώς είναι σήμερα οι ομορφότερες Ελληνίδες ηθοποιοί της δεκαετίας του '60

Σήμερα γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου - Το φετινό μήνυμα εορτασμού

Ρίκα Διαλυνά: «Οι δημοσιογράφοι έδιωχναν την Αλίκη και τον Δημήτρη για να φωτογραφίσουν εμένα» / Βίντεο Breakfast@star

Σήμερα γιορτάζει η διεθνής θεατρική κοινότητα, σήμερα γιορτάζει η υποκριτική, σήμερα γιορτάζει η δημιουργική έκφραση της φαντασίας και η ανάγκη των ανθρώπων να την εκφράσουν. Σήμερα γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου.

Γεωργία Βασιλειάδου: Η «ωραιότερη άσχημη» του ελληνικού κινηματογράφου

Το θέατρο έχει τις ρίζες του στην ελληνική ιστορία και η σημερινή μέρα είναι η ετήσια γιορτή του θεάτρου, η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1961 στις 27 Μαρτίου, με θεατρικά δρώμενα και εκδηλώσεις, που διοργανώνονται από τα εθνικά τμήματα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που συνενώνει τους επαγγελματίες του θεάτρου και συνεργάζεται στενά με την UNESCO.

Ελληνίδες ηθοποιοί του '60 - Πώς είναι σήμερα;

Με αφορμή τη σημερινή ημέρα, ας δούμε πρόσφατες φωτογραφίες των ομορφότερων Ελληνίδων ηθοποιών που αποθεώθηκαν τη δεκαετία του '60:

Η Ρίκα Διαλυνά / Φωτογραφία ndp

Ρίκα Διαλυνά

Η Ειρήνη (Ρίκα) Διαλυνά γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου 1934 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Μόλις τελείωσε το σχολείο έγινε δεκτή στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου σπούδασε ζωγραφική, ενώ παράλληλα σπούδαζε και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το 1954 κατέκτησε τον τίτλο της Σταρ Ελλάς και το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου συμμετείχε στα καλλιστεία που έλαβαν χώρα στο Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνιας για την ανάδειξη της Μις Υφήλιος, κατακτώντας την 5η θέση!

Η Άννα Φόνσου /  Φωτογραφίες: Finos Film και ndp

Άννα Φόνσου

Η Άννα Φόνσου γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1939 στην Καισαριανή και μεγάλωσε στην Τήνο. Ήταν μεγάλη λάτρης του κινηματογράφου από πολύ νεαρή ηλικία, με ίνδαλμα την αμερικανίδα ηθοποιό Κιμ Νόβακ. Η καριέρα της ως ηθοποιός ξεκίνησε πολύ νωρίς, αφού ήταν έφηβη ακόμη όταν συμμετείχε στα μέσα της δεκαετίας του ‘50 στο έργο της Άγκαθα Κρίστι «Μάρτυς Κατηγορίας». Έχει επιδείξει αξιοσημείωτο φιλανθρωπικό έργο μέσω της ενασχόλησης της με το «Σπίτι του Ηθοποιού», στο οποίο έχει αφιερωθεί ψυχή τε και σώματι τα τελευταία χρόνια.

H Zωζώ Σαμπουντζάκη /  Φωτογραφίες: Finos Film και ndp

Ζωζώ Σαπουντζάκη

Η Ζωή (Ζωζώ) Σαπουντζάκη, δεν είναι ούτε ηθοποιός, ούτε χορεύτρια, ούτε τραγουδίστρια... Είναι μία πολυτάλαντη προσωπικότητα, που μπορεί και τα συνδυάζει όλα μαγικά! Γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1933 στη Θεσσαλονίκη. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο από την ηλικία των 7 χρόνων, ενώ μαζί με την αδελφή της, Βάσω, ήταν γνωστές ως «Σαπουντζάκια», διασκεδάζοντας για αρκετά χρόνια με τα νούμερά τους μικρούς και μεγάλους. Ήταν τέτοια η... γλύκα της, ώστε ύστερα από μία περιοδεία στην Κωνσταντινούπολη το πρόσωπό της μπήκε στο χαρτί περιτυλίγματος μιας σοκολάτας!

Η Άννα Φόνσου, η Ζωζώ Σαπουντζάκη και η Ρίκα Διαλυνά / Φωτογραφία ndp

Βασίλης Αυλωνίτης: Ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και εγκατέλειψε τη σύζυγό του

H Νόρα Βαλσάμη / Φωτογραφίες: Finos Film και ndp

Νόρα Βαλσάμη

Η Νόρα Βαλσάμη γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1948 στο Κάϊρο της Αιγύπτου, με έφεση από μικρή ηλικία στον χορό. Μετά τις βασικές γυμνασιακές της σπουδές, ακολούθησε σπουδές χορού και ρυθμικής και στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα, όπου σπούδασε υποκριτική στην Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Το 1966, ενώ φοιτούσε στη Δραματική Σχολή, πραγματοποίησε την πρώτη της εμφάνισή στο κοινωνικό δράμα «Στεφανία» του Γιάννη Δαλιανίδη. Ο φακός της κάμερας τη λάτρεψε.

Η Μαίρη Χρονοπούλου / Φωτογραφίες: Finos Film και ndp

Μαίρη Χρονοπούλου

Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα (Κολωνάκι), στις 16 Ιουλίου 1933. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου κι εμφανίστηκε σε αρκετές παραστάσεις αρχαίας χοροδίας ως μέλος του Χορού. Εντυπωσιακά ψηλή, καλλίγραμμη, φινετσάτη και όμορφη, αλλά και προικισμένη με ταλέντο, στην πενηντάχρονη καλλιτεχνική της διαδρομή έπαιξε σε περίπου 60 ταινίες και 90 θεατρικά έργα.

Μάρω Κοντού

Η Μάρω Κοντού / Φωτογραφίες: Finos Film και ndp

Η Μαριάνθη (Μάρω) Κοντού γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1934 στην Αθήνα (Κουκάκι). Σπούδασε στη σχολή χορού της Κούλας Πράτσικα (νυν Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης) και από το 1953 έως το 1958 συμμετείχε στο χορό του Αρχαίου Δράματος του Εθνικού Θεάτρου, όπου και διακρίθηκε. Ως εξαιρετικό ταλέντο, πήρε άδεια ηθοποιού και γρήγορα καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια, με πρώτη εμφάνιση, μετά το Εθνικό, στο έργο των Τσιφόρου - Βασιλειάδη «Η κυρία του κυρίου», που ανέβηκε το 1958 από τον θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου και της Μαίρης Αρώνη.

Οι φλογεροί έρωτες του γυναικοκατακτητή Λάμπρου Κωνσταντάρα

Ελένη Προκοπίου

Η Ελένη Προκοπίου / Φωτογραφίες: Finos Film και ndp

Η Ελένη Προκοπίου ξεκίνησε την καρίερα της στο θέατρο και τον ελληνικό κινηματογράφο το 1960 και έως το 1972 είχε λάβει μέρος σε συνολικά 23 ταινίες. Την απολαύσαμε σε πολλούς ρόλους που απαιτούσαν και παράλληλα χορό, κάτι που έφερνε εις πέρας με περίσσια ευκολία, αφού υπήρξε χορεύτρια και, μάλιστα, είχε η ίδια την επιμέλεια των χορογραφιών της σε κάποιες ταινίες. Σπούδασε χορό από τα έξι της χρόνια, μαζί με τη Μάρθα Καραγιάννη, στη Σχολή Χορού της Λουκίας Σακελλαρίου - Κωτσοπούλου.

Καίτη Λαμπροπούλου: Ο θάνατος του συζύγου της & οι ταινίες δίπλα στην Αλίκη

Το φετινό μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Κάθε χρόνο ένας άνθρωπος του θεάτρου αναλαμβάνει να γράψει το μήνυμα του εορτασμού, το οποίο είθισται να διαβάζεται στα θέατρα πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου. Το φετινό μήνυμα (2023) υπογράφει η Αιγύπτια ηθοποιός Σαμιχά Αγιούμπ και έχει ως εξής:

«Προς όλους τους φίλους μου, τους καλλιτέχνες του θεάτρου από όλο τον κόσμο, σας γράφω αυτό το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου και όσο κι αν νιώθω συναισθηματικά φορτισμένη από την ευτυχία που σας μιλάω, κάθε ίνα της ύπαρξής μου τρέμει υπό το βάρος όσων υποφέρουμε όλοι μας – θεατρικοί και μη καλλιτέχνες – από τις εξοντωτικές πιέσεις και τα ανάμεικτα συναισθήματα μέσα στην κατάσταση του κόσμου σήμερα. Η αστάθεια είναι άμεσο αποτέλεσμα των όσων περνάει σήμερα ο κόσμος μας σε επίπεδο συγκρούσεων, πολέμων και φυσικών καταστροφών που έχουν ολέθριες συνέπειες όχι μόνο στον υλικό αλλά και στον πνευματικό μας κόσμο και τη ψυχική μας γαλήνη.

Σας απευθύνω τον λόγο σήμερα, ενώ έχω την αίσθηση ότι όλος ο κόσμος έχει γίνει σαν απομονωμένα νησιά ή σαν πλοία που δραπετεύουν μέσα σ’ έναν ομιχλώδη ορίζοντα, ανοίγοντας τα πανιά τους χωρίς καθοδήγηση, χωρίς να βλέπουν τίποτα στον ορίζοντα που να τα καθοδηγεί, και παρόλα αυτά συνεχίζουν ελπίζοντας να φτάσουν σ’ ένα ασφαλές λιμάνι μετά από τις μακρές περιπλανήσεις τους εν μέσω μιας φουρτουνιασμένης θάλασσας».

Χάρης Ρώμας: Η ηλικία, η πρώην σύζυγος και το πραγματικό του όνομα

«Ο κόσμος μας δεν ήταν ποτέ πιο στενά συνδεδεμένος από ό,τι σήμερα, αλλά ταυτόχρονα δεν ήταν ποτέ πιο δυσαρμονικός και πιο απομακρυσμένος από ό,τι σήμερα. Εδώ έγκειται το δραματικό παράδοξο που μας επιβάλλει ο σύγχρονος κόσμος μας. Παρά τα όσα παρακολουθούμε όλοι μας όσον αφορά τη σύγκλιση στην κυκλοφορία των ειδήσεων και τις σύγχρονες επικοινωνίες που έσπασαν όλα τα εμπόδια των γεωγραφικών συνόρων, οι συγκρούσεις και οι εντάσεις που βιώνει ο κόσμος ξεπέρασαν τα όρια της λογικής αντίληψης και δημιούργησαν, μέσα σε αυτή τη φαινομενική σύγκλιση, μια θεμελιώδη απόκλιση που μας απομακρύνει από την αληθινή ουσία της ανθρωπότητας στην απλούστερη μορφή της».

Σήμερα γιορτάζει η διεθνής θεατρική κοινότητα, σήμερα γιορτάζει η δημιουργική έκφραση της φαντασίας και η ανάγκη των ανθρώπων να την εκφράσουν / Φωτογραφία unsplash

«Το θέατρο στην αρχική του μορφή είναι μια καθαρά ανθρώπινη πράξη που βασίζεται στην πραγματική ουσία της ανθρωπότητας, που είναι η ζωή. Όπως είπε και ο μεγάλος πρωτοπόρος, Κονσταντίν Στανισλάφσκι "Μην έρχεστε ποτέ στο θέατρο με λάσπη στα πόδια σας. Αφήστε τη σκόνη και τη βρωμιά σας έξω. Αφήστε τις μικρές σας ανησυχίες, τους καβγάδες, τα μικροπροβλήματα σας – όλα τα πράγματα που καταστρέφουν τη ζωή σας και αποσπούν την προσοχή σας από την τέχνη σας – μαζί με το παλτό σας στην πόρτα". Όταν ανεβαίνουμε στη σκηνή, ανεβαίνουμε με μία μόνο ζωή μέσα μας, για ένα ανθρώπινο ον, αλλά αυτή η ζωή έχει τη σπουδαία ικανότητα να διαιρείται και να αναπαράγεται για να μετατρέπεται σε πολλές ζωές που μεταδίδουμε σ’ αυτόν τον κόσμο, ώστε να ζωντανέψει, να ανθίσει και να σκορπίσει το άρωμά της στους άλλους.

Αυτό που κάνουμε στον κόσμο του θεάτρου ως θεατρικοί συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, ποιητές, μουσικοί, χορογράφοι και τεχνικοί, όλοι μας ανεξαιρέτως, είναι μια πράξη δημιουργίας ζωής που δεν υπήρχε πριν ανέβουμε στη σκηνή. Αυτή η ζωή αξίζει ένα στοργικό χέρι να την κρατάει, ένα στοργικό στήθος να την αγκαλιάζει, μια ευγενική καρδιά να τη συμπονάει και ένα νηφάλιο μυαλό να της παρέχει τους λόγους που χρειάζεται για να συνεχίσει και να επιβιώσει.

Δεν υπερβάλλω όταν λέω ότι αυτό που κάνουμε επί σκηνής είναι η ίδια η πράξη της ζωής και η δημιουργία της από το τίποτα, σαν ένα πυρωμένο κάρβουνο που αστράφτει στο σκοτάδι, φωτίζοντας τη νύχτα και ζεσταίνοντας το κρύο της. Εμείς είμαστε αυτοί που δίνουν στη ζωή τη λάμψη της. Εμείς είμαστε αυτοί που την ενσαρκώνουμε. Εμείς είμαστε αυτοί που της δίνουμε ζωντάνια και νόημα. Και εμείς είμαστε αυτοί που παρέχουμε τους λόγους για να την κατανοήσουμε. Είμαστε αυτοί που χρησιμοποιούμε το φως της τέχνης για να αντιμετωπίσουμε το σκοτάδι της άγνοιας και του εξτρεμισμού. Είμαστε αυτοί που αγκαλιάζουμε το δόγμα της ζωής, ώστε η ζωή να εξαπλωθεί σ’ αυτόν τον κόσμο. Γι’ αυτό προσπαθούμε, αφιερώνουμε χρόνο, χύνουμε ιδρώτα, δάκρυα, αίμα και δοκιμάζουμε το σθένος μας, ό,τι χρειάζεται να κάνουμε για να μεταδώσουμε αυτό το μεγαλόπνοο μήνυμα, υπερασπιζόμενοι τις αξίες της αλήθειας, της καλοσύνης και της ομορφιάς και πιστεύοντας πραγματικά ότι η ζωή αξίζει να τη ζεις.

Σας απευθύνω τον λόγο σήμερα, όχι απλά για να μιλήσω, ούτε καν για να γιορτάσω τη μητέρα όλων των τεχνών, το θέατρο, σήμερα στην παγκόσμια ημέρα του, αλλά για να σας καλέσω να σταθούμε όλοι μαζί, χέρι με χέρι και ώμο με ώμο, να φωνάξουμε με όλη τη δύναμη της φωνής μας, όπως έχουμε μάθει στις σκηνές των θεάτρων μας, και να αφήσουμε τα λόγια μας να βγουν για να αφυπνίσουν τη συνείδηση ολόκληρου του κόσμου για να αναζητήσει μέσα σας τη χαμένη ουσία της ανθρωπότητας. Τον ελεύθερο, ανεκτικό, στοργικό, συμπονετικό, ευγενικό και αποδεκτικό άνθρωπο. Και να σας επιτρέψει να απορρίψετε αυτή την άθλια εικόνα της βαρβαρότητας, του ρατσισμού, των αιματηρών συγκρούσεων, της μονομερούς σκέψης και του εξτρεμισμού. Οι άνθρωποι περπατούν σε αυτή τη γη και κάτω από αυτόν τον ουρανό εδώ και χιλιάδες χρόνια και θα συνεχίσουν να περπατούν. Γι’ αυτό βγάλτε τα πόδια σας από τον βούρκο των πολέμων και των αιματηρών συγκρούσεων και αφήστε τα παπούτσια σας στην είσοδο της σκηνής. Ίσως τότε η ανθρωπιά μας, που έχει θολώσει από την αμφιβολία, να ξαναγίνει απόλυτη βεβαιότητα που θα μας κάνει όλους πραγματικά ικανούς να είμαστε περήφανοι που είμαστε άνθρωποι και που είμαστε όλοι αδέλφια στην ανθρωπότητα.

Είναι αποστολή μας, εμάς των ανθρώπων του θεάτρου, των λαμπαδηφόρων του διαφωτισμού, από την πρώτη εμφάνιση του πρώτου ηθοποιού στην πρώτη σκηνή, να είμαστε στην πρώτη γραμμή ενάντια σε κάθε τι άσχημο, αιματηρό και απάνθρωπο. Τα αντιμετωπίζουμε με κάθε τι, όμορφο, αγνό και ανθρώπινο. Εμείς, και κανένας άλλος, έχουμε την ικανότητα να εξαπλώνουμε τη ζωή. Ας την εξαπλώσουμε μαζί, στο όνομα ενός κόσμου και μιας ανθρωπότητας».

Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
Follow us:

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Back to Top