«Εκπαιδευτικός της Xρονιάς», ψηφίστηκε στα Education Leaders Awards, ο Κρητικός δάσκαλος Χάρης Γεωργιακάκης. Ο ίδιος κατάφερε να εμπνεύσει τους μαθητές και να μεταμορφώσει ένα απομακρυσμένο, ολιγοθέσιο δημοτικό σχολείο στα Βορίζια, στους πρόποδες του Ψηλορείτη, 50 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, αφήνοντας το στίγμα του στην τοπική κοινωνία.
«Πρόκειται για έναν νέο διαγωνισμό, ο οποίος πραγματοποιείται κάθε χρόνο και έχει διάφορες κατηγορίες βράβευσης. Καταθέτεις έναν φάκελο μέσα από τον οποίο παρουσιάζεις πώς έχεις επηρεάσει μία σχολική κοινότητα, τα παιδιά, την τοπική κοινωνία, καθώς και τις δράσεις που έχεις πραγματοποιήσει, με στόχο την αλλαγή της καθημερινότητας μιας ολόκληρης σχολικής μονάδας και ευρύτερα», εξήγησε στο star.gr
Τι είναι ο σχολικός και διαδικτυακός εκφοβισμός-Συμβουλές αντιμετώπισης
«Κίνητρό μου ήταν η άμβλυνση των εκπαιδευτικών ανισοτήτων»
Κίνητρο του κ. Γεωργιακάκη υπήρξε, όπως είπε, η προσπάθεια να αμβλυνθούν οι εκπαιδευτικές ανισότητες.
«Πρόκειται για ένα σχολείο ολιγοθέσιο, το οποίο δεν έχει ειδικότητες εκπαιδευτικών. Δεν υπάρχει δηλ. εκπαιδευτικός πληροφορικής, μουσικής, καλλιτεχνικών, θεατρικής αγωγής, γυμναστικής και όλα αυτά πρέπει να τα κάνουν από λίγο οι δάσκαλοι. Σε αυτό το πλαίσιο προσπαθούμε να τους δώσουμε και αυτά τα ερεθίσματα και να καλλιεργήσουμε αυτές τους τις ικανότητες, ώστε να μπορέσουν αργότερα τα παιδιά να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για το δικό τους μέλλον και κάτι περισσότερο από αυτό που τους δίνει η τοπική κοινότητα.
Σε τέτοιου είδους σχολεία, τα ολιγοθεσια και τα απομακρυσμένα, επαφίεται στο φιλότιμο και το ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών, πώς θα μπορέσουν να καλύψουν αυτό το κενό. Πώς θα μπορέσουν, δηλαδή, να δώσουν στους μαθητές τους, αυτά τα ερεθίσματα και να καλλιεργήσουν τις ικανότητές τους, ώστε να μπορέσουν αργότερα να κάνουν ένα βήμα παραπάνω», είπε.
«Όταν πρωτοπήγα στο σχολείο, είδα ένα πολύ παλιό κτίριο που δεν ενέπνεε τους μαθητές»
Ο κ. Γεωργιακάκης πήγε για πρώτη φορά ως αναπληρωτής στο σχολείο το 2017, ενώ πέρυσι ήταν η πρώτη του χρόνια εκεί, ως νεοδιόριστος. Αντικρίζοντας για πρώτη φορά το σχολείο, είδε ένα κτίριο με μεγάλες ανάγκες, που δε θύμιζε εύκολα ένα σχολικό περιβάλλον, προσιτό στα παιδιά.
«Το σχολείο στεγάζεται σε ένα πολύ παλιό κτίριο που χτίστηκε πριν από περίπου 50-60 χρόνια. Είχε χρόνια να βαφτεί, ενώ υπήρχαν φθορές στους τοίχους, σπασίματα και κομμάτια που έπρεπε να αποκολληθούν.
Στον αύλειο χώρο υπήρχαν θέματα ασφαλείας για τα παιδιά και κάποιοι λάκοι που έπρεπε να καλυφθούν. Και μέσα όμως στο κτίριο υπήρχαν πολλές φθορές, μουτζούρες, πρόβλημα υγρασίας και θέματα μόνωσης. Για αυτό και τα ίδια τα παιδιά αντιμετώπιζαν το σχολείο, ως ένα παλιό κτίριο, που δεν τους ενέπνεε», είπε.
Πανελλήνιες - Αριστούχοι στο star.gr: Πώς είναι να γράφεις 20άρια
Όπως εξήγησε, η παραπάνω εικόνα του σχολείου, δεν είναι σπάνια όταν μιλάμε για μακρινά σχολεία, στα οποία αλλάζει συχνά το προσωπικό.
«Κάθε χρόνο οι εκπαιδευτικοί αλλάζουν, με αποτέλεσμα συχνά να υπάρχει μία γενικότερη παραμέληση και στις υποδομές, πέρα από τις φθορές που οφείλονται στην πάροδο του χρόνου».
«Στόχος μου ήταν να κάνω το σχολείο πιο ελκυστικό για τα παιδιά»
Θέλοντας να αλλάξει την εικόνα του σχολείου και να αποκαταστήσει τις φθορές, ο κ. Γεωργιακάκης πήρε κάποιες πρωτοβουλίες και ήρθε σε συνεννόηση με τη δημοτική αρχή, με τους γονείς και τους συναδέλφους του. Στόχος του ήταν να καταφέρει να κάνει το σχολείο ένα όμορφο περιβάλλον, σημείο αναφοράς για το χωριό, αλλά και για τα παιδιά.
Οι μαθητές να νιώσουν πιο όμορφα για το σχολείο τους και αυτό να γίνει διαφορετικό από ό,τι ήταν, πιο ελκυστικό...
«Η μεταμόρφωση του σχολείου»
Σύμφωνα με τον ίδιο, μετά τις παρεμβάσεις που έγιναν στο κτίριο, το σχολείο απέκτησε χρώμα μέσα και έξω.
«Τόσο οι αίθουσες, όσο και εξωτερικά το σχολείο καλλωπίστηκαν. Αποκαταστάθηκαν οι φθορές και ο αύλειος χώρος έγινε πιο ασφαλής.
Έγιναν ζωγραφιές από εκπαιδευτικούς που γνώριζαν το αντικείμενο, σχεδιάστηκαν επιδαπέδια παιχνίδια και κάθε επιφάνεια του σχολείου ζωγραφίστηκε όμορφα. Έγινε ένας χώρος καλαίσθητος, σε κάθε γωνιά του», ανέφερε.
«Νέες δράσεις για τους μαθητές»
Με δεδομένο ότι τα παιδιά στο σχολείο είναι μακριά από κάποιο αστικό κέντρο και ως εκ τούτου δe δέχονται ιδιαίτερα ερεθίσματα, ο κ. Γεωργιακάκης μαζί με τους συναδέλφους του αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν ξεχωριστές εκπαιδευτικές δράσεις για τους μαθητές του δημοτικού.
«Αναπτύξαμε δράσεις οι οποίες αναφέρονται στο περιβάλλον, τη βία, τη διαφορετικότητα, τα βιβλία, την ανακύκλωση, τη βιωματική μάθηση και σε θέματα πληροφορικής.
Κυρίως όμως, προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε συνεργασίες και με διπλανά σχολεία, ώστε να γνωριστούν και τα παιδιά μεταξύ τους και να κάνουν ένα μεγαλύτερο και καλύτερο άνοιγμα και στην εκπαιδευτική και τοπική κοινότητα», σημείωσε.
Όπως πρόσθεσε, αυτές οι δράσεις έγινε προσπάθεια να εξωτερικευθούν και προς την τοπική κοινωνία, ώστε αφενός το σχολείο γίνει παράδειγμα προς μίμηση και αφετέρου να αναδειχθούν και οι δυνατότητες των παιδιών.
«Πήραμε μέρος και σε ένα πρόγραμμα του πανεπιστημίου Κρήτης, το οποίο έχει να κάνει με διαδραστικές τηλεδιασκέψεις, για να μπορέσουν ερχόμενα τα παιδιά σε επαφή με τους υπολογιστές να κάνουν και πληροφορική μέσα από αυτό. Για δύο συνεχόμενες χρονιές τα παιδιά έφτιαξαν ηλεκτρονικά βιβλία.
Πέρυσι πήραμε μέρος σε ένα διαγωνισμό της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών, για πειράματα και το σχολείο βγήκε 3ο πανελλαδικά. Τα δύο πρώτα βραβεία δόθηκαν σε ιδιωτικά σχολεία…».
Οδηγούσε 100 χλμ κάθε μέρα για να πάει στο σχολείο
Σύμφωνα με τον κ. Γεωργιακάκη, αποτελεί πρόκληση για έναν εκπαιδευτικό να εργαστεί σε ένα απομονωμένο σχολείο. Όπως εξήγησε, εκτός από τις φθορές και τις ελλείψεις που καταγράφονται σε υποδομές, τα σχολεία αυτά απέχουν πολλά χιλιόμετρα από τα αστικά και από κάποια ημιαστικά κέντρα.
«Είναι μεγάλο το κόστος διαβίωσης για έναν εκπαιδευτικό, πόσο μάλλον όταν έχει μία καθημερινή μετακίνηση και πληρώνει τα καύσιμα, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπως αυτή, όπου η τιμή της βενζίνης βρίσκεται πολύ υψηλά. Εγώ έκανα αυτή την απόσταση (50χλμ πήγαινε και άλλα τόσα έλα). Ήταν και επιλογή μου για 5 χρόνια… », είπε.
Σε κάθε περίπτωση, όπως εξήγησε, ποτέ δε θεώρησε το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, ως τέτοιο.
«Δεν το θεωρώ επάγγελμα, αλλά λειτούργημα, για αυτό και δεν το είδα τυπικά. Δεν κοίταξα επαγγελματικά τι με συμφέρει καλύτερα, αλλά προσπάθησα κόντρα στο ρεύμα και τις συνθήκες, να κάνω κάτι διαφορετικό».
Δένδιας: Το συγκινητικό video με μαθητές που διδάσκονται ελληνικά στη Γκάνα
«Αυτή η διάκριση ανήκει σε πάρα πολλούς εκπαιδευτικούς»
Όπως διευκρίνισε ο κ. Γεωργιακάκης, η διάκριση που έλαβε ως «Εκπαιδευτικός της Χρονιάς» δεν ανήκει μόνο στον ίδιο, αλλά και σε όλους τους συναδέλφους που συνυπήρξε αυτά τα χρόνια στο σχολείο στα Βορίζια.
«Σε κάθε περίπτωση αυτή η διάκριση ανήκει σε πάρα πολλούς εκπαιδευτικούς που προσπαθούν, που μπορεί και εκείνοι να διασχίζουν κάθε χρόνο χιλιόμετρα, αλλά το έργο τους δεν αναδεικνύεται. Δε θεωρώ τον εαυτό μου κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό. Θέλω να πιστεύω ότι είμαστε πολλοί», είπε μιλώντας στο star.gr.
Σχολικός εκφοβισμός: Τι είναι, πώς εκδηλώνεται και πώς αντιμετωπίζεται
«Πρέπει κι εσείς να καταλάβετε εμάς… »
Αναφερόμενος στο προφίλ των μαθητών του δημοτικού σχολείου στα Βορίζια, ο κ. Γεωργιακάκης σημείωσε ότι προέρχονται κυρίως από αγροτοκτηνοτροφικές οικογένειες, που αγαπούν το σχολείο και τα γράμματα και επιθυμούν τα παιδιά τους να προχωρήσουν.
«Όταν πρωτοπήγα σε αυτό το σχολείο δύσκολα το επέλεγαν. Ως προς τη συμπεριφορά τους, θεωρούσα ότι πολλά παιδιά έχουν ιδιαιτερότητες.
Αυτά τα παιδιά όμως ζητούσαν από τους εκπαιδευτικούς, να τα καταλάβουν, να τα κατανοήσουν και να τα αποδεχτούν. Όχι ενδεχομένως να τα κρίνουν και να τους δημιουργήσουν την εντύπωση ότι διαφέρουν από τα υπόλοιπα παιδιά.
Ένας μαθητής μου, μού είχε πει: “Πρέπει κι εσείς να καταλάβετε εμάς”.
Αυτή η κουβέντα με άγγιξε και στην ουσία μου έδωσε το ερέθισμα να συνεχίσω όλα αυτά τα χρόνια. Προσπάθησα να μπω στη δική τους καθημερινότητα, να αποδεχτώ το πολιτισμικό τους πλαίσιο και να μπορέσω σιγά-σιγά να τα πλησιάσω και να πραγματοποιήσω με τους συναδέλφους όλα αυτά τα οποία έγιναν τα τελευταία χρόνια, σε συνεργασία με τα παιδιά και τους γονείς».
«Η αγάπη στο παιδί και η αγάπη για τη μάθηση δίνονται ανιδιοτελώς»
Ο ίδιος, όπως είπε, στάθηκε τυχερός στη ζωή του, αφού συνάντησε εκπαιδευτικούς οι οποίοι τον ενέπνευσαν.
«Είχα πολλούς καλούς δασκάλους και δασκάλες στη ζωή μου. Μου ενέπνευσαν την αγάπη για τη μάθηση, την προσφορά, τον εθελοντισμό και να προσπαθώ όταν βλέπω ότι υπάρχουν κάπου ανάγκες και παιδιά που με χρειάζονται, να είμαι εκεί. Η αγάπη στο παιδί και η αγάπη για τη μάθηση, είναι κάτι που δίνεται ανιδιοτελώς και δεν έχει ανταλλάγματα» σημείωσε, μιλώντας στο star.gr.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
