Η Λώρη Κέζα, βιβλιοκριτικός και αρθρογράφος στο Βήμα, τον Απλρίλιο του 2007 είχε κάνει τη δική της κριτική στο βιβλίο της Παυλίνας Νάσιουτζικ «Μύκονος Μπλουζ» αλλά και στην ίδια, κάνοντας λόγο για μαμάδες της παραλίας Ορνού και λέγοντας πως δεν χωράνε τα καλά συναισθήματα στα βιβλία της!
Ξεκαθάρισε ακόμα ότι είναι δύσκολο να μιλήσει για τις ηρωίδες επειδή μιλάνε και σκέφτονται όλες το ίδιο, έχουν το χρήμα ιδεολογία θρησκεία και εμμονή, αλλά σέβονται μόνο το κληρονομικό χρήμα.
Διαβάστε ένα κομμάτι της κριτικής της Λώρης Κέζα:
«Στα μυθιστορήματα της Παυλίνας Νάσιουτζικ δεν υπάρχει μια γωνίτσα για καλά συναισθήματα. Επιθετικότητα, ανταγωνισμός, μίσος, απαξίωση και φιλαργυρία είναι τα γνωρίσματα των ηρωίδων που συναντάμε στο δεύτερο μυθιστόρημά της Μύκονος μπλουζ, μια συνέχεια των Μαμάδων βορείων προαστίων.
Ο νέος τίτλος σηματοδοτήθηκε από αλλαγή στέγης, κάτι που συνηθίζεται στον εκδοτικό κόσμο. Η συγγραφέας μεταπήδησε από τις «μικρές» εκδόσεις Μελάνι, της Σίλβια Πλαθ και του Μαξ Φρις, στον γίγαντα Λιβάνη, του Νταν Μπράουν και της Χρύσας Δημουλίδου. Αυτό που δεν συνηθίζεται στα καθ' ημάς είναι η αναφορά στο εξώφυλλο της προηγούμενης επιτυχίας («από τον συγγραφέα του τάδε βιβλίου»), κάτι που γίνεται κατά κόρον στην αμερικανική αγορά. Σαν να υπάρχει περίπτωση να έχει ξεχάσει ο αναγνώσ��ης το όνομα του συγγραφέα (ή μήπως μπορεί να το έχει ξεχάσει;).
Σε ειδική σελίδα, προτού αρχίσει η εξιστόρηση του Μύκονος μπλουζ, μαθαίνουμε ότι πρόκειται για γραπτό σίριαλ. Τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια θέματα, άλλος τόπος. Λέει: «Όχι, αυτό δεν οφείλεται στην έλλειψη έμπνευσης της συγγραφέως ούτε στην επιθυμία να στηριχθεί σε μια πετυχημένη συνταγή. Αλλά η Μύκονος και τα βόρεια προάστια είναι συγκοινωνούντα δοχεία και είναι αδύνατον να μπεις στον έναν κόσμο και να εγκαταλείψεις τον άλλον». Ακολουθεί η εκτενέστερη αφιέρωση που έγινε ποτέ: δισέλιδη, προς τη μητέρα της, που υπήρξε «η πιο ένθερμη εμψυχώτρια». Η πρώτη εντύπωση, ότι τα γραφόμενα ίσως ενσωματωθούν στην αφήγηση, διαψεύδεται στο τέλος του βιβλίου. Για όσους εντυπωσιαστούν από τα τσιτάτα της αφιέρωσης (υπάρχει ρήση Ροΐδη και αναφορά στον Γ. Χειμωνά) ακολουθεί καταιγισμός κλασικών ονομάτων, κάτι που η συγγραφέας συνηθίζει και στον προφορικό λόγο της, κρίνοντας τουλάχιστον από τις συνεντεύξεις που διανθίζονται με πλείστα «όπως είπε και ο Χένρι Τζέιμς», τα οποία ουδείς βέβαια μπαίνει στον κόπο να διασταυρώσει - πώς θα μπορούσε άλλωστε;»
Σήμερα η Παυλίνα Νάσιουτζικ, η μητέρα του 20χρονου Νίκου Ρωμανού που συνελήφθη για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης και ερευνάται η σ��μμετοχή του στην τρομοκρατική οργάνωση Πυρήνες της Φωτιάς είναι και πάλι στο φως της δημοσιότητας και η Λώρα Κέζα γράφει στο Βήμα:
«Για μια ακόμη φορά η αστυνομία έκανε το θαύμα της, ακύρωσε την επιτυχία της. Συνέλαβε αναίμακτα τα πιτσιρίκια με τα καλάσνικοφ, συνέλαβε αυτά τα κακομαθημένα που νομίζουν ότι η ληστεία σε τράπεζα είναι κάτι σαν ηλεκτρονικό παιχνίδι (τι κι αν σκοτωθούν μερικοί από τον βαρύ οπλισμό, το παιχνίδι ξαναρχίζει ξανά και ξανά). Δεν ήταν ανάγκη να τους δείρει, αρκεί που συνελήφθησαν. Μετά αναλαμβάνει η δικαιοσύνη.
Είναι αυτονόητη η αντιπάθεια που δημιουργούν οι νεαροί οι οποίοι κυκλοφορούν ως τιμωροί χωρίς να υπολογίζουν τις ανθρώπινες ζωές. Δεν θέλουμε να φανταστούμε τι θα είχε γίνει αν κάτι είχε στραβώσει στη διάρκεια των ληστειών στο Βελβεντό: ο οπλισμός των συλληφθέντων ήταν πολεμικός πλην όμως οι ίδιοι δεν έχουν στρατιωτική εκπαίδευση.
Τα αισθήματα αντιπάθειας ενισχύονται από το ατομικό και κοινωνικό προφίλ των συλληφθέντων. Άλλος συλληφθείς τραβά το αρνητικό ενδιαφέρον λόγω της αστικής καταγωγής του. Γόνος της οικογένειας Νάσιουτζικ μεγάλωσε στο π��ριβάλλον που περιγράφεται στα βιβλία της μητρός του «Μαμάδες βορείων προαστίων» και «Μύκονος μπλουζ». Για ορισμένους δεν δικαιούται να εξανίσταται για τη φτώχεια αφού δεν την έχει ζήσει. Μιλούν λοιπόν για ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που έτυχε να βρεθεί μπροστά στη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.»
