Δοκιμάζω αυτοκίνητα από το 1994 και σπάνια έχω εμπλακεί σε αυτό που λέμε τροχαίο ατύχημα. Μικροσυγκρούσεις μετρημένες στα δάκτυλα ενός χεριού, όπως έχει συμβεί στους περισσότερους οδηγούς που βρίσκονται στον δρόμο πολλές ώρες. Όμως δυστυχώς πριν από λίγες ημέρες έζησα την δυσάρεστη εμπειρία της σύγκρουσης με αυτοκίνητο όπου ερχόταν από την αντίθετη πλευρά του δρόμου. Το «δυστυχώς» συνοδεύει και ένα «ευτυχώς» που λέω αυτή την στιγμή καθώς όταν τράκαρα οδηγούσα ως τεστ το νέο MΙΝΙ Clubman ένα αυτοκίνητο που σήμερα μετά το πραγματικό crash test εκτιμώ αφάνταστα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Επέστρεφα στο σπίτι μου μετά από ρεπορτάζ που έκανα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star.
Η διαδρομή συνηθισμένη όπως κάθε ημέρα. Εθνική οδός, στροφή αριστερά για να μπω στην Αττική οδό ,στην συνέχεια στην Σουνίου και μετά στην λεωφόρο Θορικού. Ένας δρόμος όπου έχουν συμβεί δεκάδες τροχαία από την πρώτη ημέρα που μπήκε στην κυκλοφορία . Η συχνότητα ήταν τέτοια που ο δρόμος με την διπλή διαχωριστική λωρίδα έκλεισε για να μπει φωτισμός. Χρειάστηκε η συγκυρία ενός μεθυσμένου οδηγού, ενός ακινητοποιημένου αγροτικού αυτοκινήτου με τους επιβάτες να μαζεύουν …καφάσια στην μέση του δρόμου και εγώ που προσπάθησα να μην πέσω πάνω τους για να συμβεί το μοιραίο. Εκείνη την στιγμή ακούστηκε το δυνατό μπαμ. Ήταν η στιγμή της βίαιης πρόσκρουσης με αυτοκίνητο που ερχόταν από την άλλη πλευρά του δρόμου.
Η εμπειρία πραγματικά ήταν σοκαριστική. Όμως σε αυτό το σημείο κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να είσαι την ώρα της σύγκρουσης μέσα σε ένα ασφαλέστατο αυτοκίνητο. Οι δύο αερόσακοι οδηγού και συνοδηγού άνοιξαν σε χιλιοστά του δευτερολέπτου. Η μυρωδιά του μπαρουτιού και η λευκή αραιή σκόνη από το άνοιγμα των αερόσακων μαζί με μια λάμψη ήταν το μόνα που κατάλαβα .Φορούσα ζώνη. Μετά από 2 ή 3 δευτερόλεπτα είδα τα εσωτερικά φώτα του αυτοκινήτου να ανοίγουν . Το ταμπλό ανέπαφο. Μόνο οι δυο αερόσακοι ξεφούσκωτοι βέβαια έκαναν την διαφορά από πριν.
Και ξαφνικά ακούω μια φωνή. «Κύριε είστε καλά. Τραυματιστήκατε;» Κοιτάω γύρω μου στα παράθυρα να δω ποιά μου μιλάει. Δεν βλέπω κανένα. Η φωνή επαναλαμβάνει.» Παρακαλώ ενημερώστε μας είστε καλά; Να ειδοποιήσουμε ασθενοφόρο; Έχετε τραυματιστεί; Παρακαλούμε απαντήστε μας . Να ειδοποιήσουμε ασθενοφόρο, την αστυνομία;» Την δεύτερη φορά συνειδητοποίησα ότι η φωνή ερχόταν από τα ηχεία του αυτοκινήτου. Ήταν το σύστημα SOS της BMW –MINI. Άρχισα να ηρεμώ και απάντησα ότι έχω τρακάρει. «Θέλετε να επικοινωνήσουμε με κάποιον δικό σας», συνέχισε η φωνή από τα ηχεία του MINI. Απαντάω. «Τράκαρα προσπαθώ να βγω έξω, δεν ξέρω τι γίνεται με ποιόν τράκαρα.» Το προσπαθώ ήταν μάλλον υπερβολή καθώς με την πρώτη κίνηση η αριστερή πόρτα του οδηγού, από την πλευρά που είχα τρακάρει άνοιξε αμέσως χωρίς καμία δυσκολία λες και το MINI δεν είχε τρακάρει. Βγαίνω έξω .
Επικρατεί πανικός . Οδηγοί έτρεξαν προς το μέρος μου. Η φωνή μέσα από το Clubman συνέχισε να ακούγεται και να μου ζητά να καλέσει ασθενοφόρο. Κοιτάζομαι και πιάνω το σώμα μου. Δεν πονάω πουθενά. Σαν να μην είχα τρακάρει ποτέ. Ούτε γρατζουνιά. Γυρίζω και κοιτάω το MINI με μια ματιά ευγνωμοσύνης που με προστάτευε. «Τραυματισμένο» το ίδιο μπροστά κυρίως στο αριστερό φτερό με την ρόδα στραπατσαρισμένη και το ελαστικό διαλυμένο έδινε τα δικά του σημεία ζωής με τα φλας και τα ηλεκτρικά συστήματα που λειτουργούσαν . Ο θάλαμος των επιβατών ήταν ανέπαφος.
Γυρίζω και κοιτάζω τον άλλο οδηγό που ερχόταν από την αντίθετη πλευρά .Ένα νέο παιδί .Έδειχνε καλά καθώς βγήκε από το αυτοκίνητο του παραπατώντας βέβαια.. Η μυρωδιά από το αλκοόλ ήρθε έντονη πάνω μου .Το ασθενοφόρο ήρθε το ίδιο και η τροχαία. Μας κάνουν αλκοτέστ. Ότι είχα ζήσει στο ρεπορτάζ που έκανα στην Κρήτη στο Ηράκλειο για τα τροχαία ατυχήματα λόγω μέθης. Το δικό μου αποτέλεσμα ήταν 0,00. Ο νεαρός φυσά και η τιμή δείχνει 1,36 .Ήταν μεθυσμένος. Περνά ένα τέταρτο και του ξανακάνουν αλκοτέστ. Η τιμή παραμένει η ίδια. Δεν χρειάζεται να αναφέρω σε ποια κατάσταση ήταν το δικό του αυτοκίνητο. Εγώ αισθανόμουν σαν να μην είχα περάσει το παραμικρό.
Βέβαια το σοκ ήταν μεγάλο αλλά το μείωσε η ασφάλεια του MINI. Ήρθαν οι δικοί μου άνθρωποι όπως και η οικογένεια του νεαρού. «Είμαι καλά» είπα. Και γύρισα και τους έδειξα το αυτοκίνητο λέγοντας. «Το MINI με προστάτευσε. Όπως με ηρέμησε και η κυρία από το τηλεφωνικό κέντρο έκτακτης ανάγκης (Πανευρωπαϊκός αριθμός έκτακτης ανάγκης: 112) που μιλούσε μέσα από τα ηχεία και στάθηκε δίπλα μου από τα πρώτα δευτερόλεπτα δίνοντας οδηγίες για την ασφάλεια μου». Την επόμενη ημέρα έλεγα σε όλους την εμπειρία μου. Για το πώς βγήκα ανέπαφος από το Clubman και την ευγενική κυρία που μου μιλούσε από τα ηχεία για να με προστατεύσει.
Όπως με προστάτευσε και το MINI Clubman που βρίσκεται μέσα σε ένα εξουσιοδοτημένο συνεργείο για να το «εγχειρήσουν» και να το κάνουν καινούργιο. Χάρη σε αυτό δεν χρειάστηκα ούτε καν «πρώτες βοήθειες» βγήκα ανέπαφος, αν όχι ατσαλάκωτος. Το crash test του Euro Ncap για το MINI Clubman έγινε στην Ελλάδα όχι με «κούκλες-ανδρείκελα αλλά με ζωντανό οδηγό. Εμένα. Αποδείχτηκε στην σημασία που έχουν τα συστήματα ασφαλείας στα καινούργια αυτοκίνητα. Το πόσο προστατεύουν οδηγό και επιβάτες. Το πόσο σημαντική είναι η λειτουργία της κλήσης έκτακτης ανάγκης που διαθέτουν στον στάνταρ εξοπλισμό τα MINI και τα BMW. Το πόσο επικίνδυνο είναι το ποτό που μειώνει τα αντανακλαστικά. Κλείνοντας για να μην φανώ και αχάριστος, ευχαριστώ πρώτα από όλα τον Θεό που μου έδωσε την υγεία μου και την ευκαιρία να μπορώ χωρίς πόνο να γράψω το κείμενο που διαβάζετε.
Βαγγέλης Γκούμας
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
