Ζούμε σε μια πραγματικότητα όπου ο χρόνος μοιάζει να κυλά πιο γρήγορα απ’ όσο μπορούμε να τον προλάβουμε. Οι απαιτήσεις της καθημερινότητας, οι επαγγελματικές και προσωπικές ευθύνες, καθώς και η συνεχής προσπάθεια να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες των άλλων, μας απομακρύνουν από τον ίδιο μας τον εαυτό. Σπάνια επιτρέπουμε στον εαυτό μας να επιβραδύνει και να στραφεί προς τα μέσα. Μέσα σε αυτόν τον διαρκή ρυθμό, παραμελούμε να αναγνωρίσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, να αξιολογήσουμε τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία μας. Έτσι, η καθημερινότητα εκτελείται μηχανικά, χωρίς ουσιαστική επαφή με τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις μικρές στιγμές που τη συνθέτουν.
1. Ανασφάλεια στη λήψη και διατήρηση αποφάσεων
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση συχνά εκδηλώνεται μέσα από έντονη αμφιβολία για τις προσωπικές επιλογές. Το άτομο δυσκολεύεται να πάρει αποφάσεις, όχι επειδή δεν μπορεί να αξιολογήσει τις επιλογές, αλλά επειδή δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του. Ο φόβος του λάθους συνδέεται με την εσωτερική πεποίθηση ότι μια αποτυχία θα επιβεβαιώσει την «ανεπάρκειά» του. Έτσι, καταφεύγει είτε στην αναβολή είτε στο να αφήνει άλλους να αποφασίζουν για εκείνο. Ακόμη κι όταν τελικά αποφασίσει, συχνά αμφισβητεί την επιλογή του και δυσκολεύεται να τη στηρίξει, γεγονός που αποκαλύπτει τη βαθύτερη έλλειψη αυτοπεποίθησης.
2. Δισταγμός στην έκφραση άποψης και αποφυγή σύγκρουσης
Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση τείνουν να σιωπούν, φοβούμενα ότι η γνώμη τους θα απορριφθεί ή θα υποτιμηθεί. Δεν αποφεύγουν τη διαφωνία απλώς για χάρη της ηρεμίας, αλλά επειδή συνδέουν την κριτική με προσωπική απαξίωση. Πιστεύουν ότι οι σκέψεις και οι απόψεις τους δεν έχουν την ίδια βαρύτητα με των άλλων. Ως αποτέλεσμα, υιοθετούν στάση συμμόρφωσης, χάνοντας σταδιακά τη φωνή τους και απομακρυνόμενοι από τις πραγματικές τους ανάγκες και επιθυμίες, γεγονός που ενισχύει περαιτέρω το αίσθημα μειωμένης αξίας.
Πώς θα καταλάβεις πως τελικά δεν ταιριάζεις με τον σύντροφό σου
3. Παραμονή σε μη ικανοποιητικές καταστάσεις (ζώνη άνεσης)
Η παρατεταμένη παραμονή σε μια εργασία ή σχέση που δεν προσφέρει ικανοποίηση συνδέεται άμεσα με την έλλειψη πίστης στις δυνατότητες αλλαγής. Η λεγόμενη «ζώνη άνεσης», όσο δυσλειτουργική κι αν είναι, προσφέρει προβλεψιμότητα και μια ψευδαίσθηση ασφάλειας. Το άτομο φοβάται ότι οποιαδήποτε αλλαγή θα οδηγήσει σε αποτυχία ή ότι δεν του αξίζει κάτι καλύτερο. Υποτιμώντας τις ικανότητές του, επιλέγει το γνώριμο αντί για το πιθανώς εξελικτικό.
4. Περιορισμένη έκφραση συναισθημάτων
Η δυσκολία στην έκφραση συναισθημάτων, ιδιαίτερα των πιο ευάλωτων, λειτουργεί ως μηχανισμός άμυνας. Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση φοβούνται ότι αν ανοιχτούν συναισθηματικά, θα εκτεθούν σε απόρριψη, κριτική ή εκμετάλλευση. Έτσι, καταπιέζουν θυμό, λύπη ή απογοήτευση, δημιουργώντας συναισθηματική απόσταση τόσο από τους άλλους όσο και από τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτή η εσωτερική καταπίεση ενισχύει την πεποίθηση ότι τα συναισθήματά τους δεν έχουν αξία ή δεν είναι αποδεκτά.
5. Αδυναμία απόλαυσης της καθημερινότητας
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση συνοδεύεται συχνά από έντονη αυτοκριτική και αίσθημα αναξιότητας, τα οποία εμποδίζουν το άτομο να χαρεί τις απλές στιγμές της ζωής. Ακόμη και όταν βιώνει κάτι θετικό, μπορεί να εστιάζει σε πιθανούς κινδύνους ή να πιστεύει ότι δεν αξίζει τη χαρά. Η συνεχής καταστροφολογική σκέψη και η ανάγκη για διαρκή προσπάθεια μετατρέπουν τη ζωή σε μια ατελείωτη υποχρέωση, στερώντας τη δυνατότητα να βιώσει την ουσιαστική χαρά και πληρότητα της παρούσας στιγμής.
Πηγή άρθρου: mylife.com.cy
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.