Η φιλοσοφία δεν είναι μια θεωρία αλλά μια πράξη. Μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε δύσκολες καταστάσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Σοπενχάουερ θεωρούσε ότι η ζωή δεν είναι ωραία όμως η φιλοσοφία μπορεί να βοηθήσει να την αντέξουμε. Η φιλοσοφία ανοίγει ορίζοντες …μας κάνει καλύτερους….πιο σίγουρους και πιο ανθεκτικούς.
Η φιλοσοφία άλλωστε δεν μας λέει τι να σκεφτούμε αλλά πώς θα το σκεφτούμε.
To star.gr σας παρουσιάζει 12 εμβληματικά έργα που ξεχώρισαν και εξακολουθούν να ξεχωρίζουν!
«Ηθική» του Σπινόζα
Το έργο ζωής του Σπινόζα περιέχει το μεγαλύτερο μέρος της σκέψης του σπουδαίου Ολλανδού φιλοσόφου. Ο Ζπινόζα θεωρείται ένας από τους μεγάλους ορθολογιστές της φιλοσοφίας του 17ου αιώνα. Το αριστούργημά του η Ηθική, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δωδώνη του χάρισε την αναγνώριση ως ενός από τους σημαντικότερους διανοητές της Δυτικής φιλοσοφίας.
«Η Ηθική του Σπινόζα είναι βιβλίον πραγματευόμενον περί ηθικής, ηθικής ατομικής και ηθικής κοινωνικής. Και η Ηθική του Σπινόζα έχει τούτο το μέγα προσόν, ότι δεν είναι η ηθική του οίκτου και της απαρνήσεως των εγκοσμίων. Εάν λ.χ. ο Μετσνικώφ καταλήγει εις το συμπέρασμα ότι ο οίκτος είναι ως επί το πλείστον η αντίδρασις εναντίον μεγάλου τινός κακού και ότι τούτου εξαφανιζομένου ο οίκτος είναι όχι μόνον ανωφελής αλλά και βλαβερός, ο Σπινόζα δεν είναι λιγότερο αυστηρός υπό την άποψιν αυτήν, χαρακτηρίζων τον οίκτον ως ανωφελή και κακόν, εξορίζων δε αυτόν τελείως από τον βίον του σοφού, του οποίου η σοφία, κατ’ αυτόν, όχι του θανάτου αλλά της ζωής είναι μελέτη.
Εξ εναντίας, μπορεί κανείς να ειπεί ότι παν ό,τι η νεοτέρα επιστημονική εμπειρία ηδυνήθη να προσφέρει εις την ανθρωπότητα, υπό την άποψιν αυτήν, ως πόρισμα σαφές των ερευνών της, φαίνεται σαν απαύγασμα της Ηθικής του Σπινόζα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η Ηθική του Σπινόζα δεν μπορεί δυστυχώς να αποτελέσει αντικείμενο πρόχειρου αναγνώσματος. Χρειάζεται, εκτός βαθμού τινός εξοικειώσεως εις φιλοσοφικάς αντιλήψεις, σύντονος προσοχή και επανειλημμένη μελέτη. Η αμοιβή όμως του κόπου είναι πλούσια και ο κατορθών να προσανατολιστεί επαρκώς εις τα διδάγματα της σπινοζείου ηθικής θα αισθανθεί τον εαυτό του ανυψούμενον κατά τινά πόδας και τα πάθη, υπό των οποίων κατά το μάλλον ή ήττον αγόμεθα όλοι εις τας καθημερινάς μας αντιλήψεις, αμβλυνόμενα οπωσδήποτε μέχρι ενός σημείου αν όχι σβηνόμενα εντελώς».( Από την παρουσίαση του οπισθόφυλλου)
«Όσα είπαν οι Αρχαίοι περί ψυχής»
Τι πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες για την ψυχή; Πώς συνελάμβαναν την ύπαρξή της; Ποια ήταν η δημιουργία και η σύστασή της; Τη θεωρούσαν θνητή ή αθάνατη; Ποια ήταν η τύχη της μετά θάνατον; Μεταβαίνει η ψυχή, μετά θάνατον, σε άλλα σώματα, και, αν ναι, σε σώματα ανθρώπων ή σε σώματα ζώων; Το βιβλίο αυτό περιέχει μια εκτενή ανθολόγηση των ιδεών της ελληνικής αρχαιότητας σχετικά με την έννοια της ψυχής, μια έννοια που, μαζί με εκείνη του θεού, κυριάρχησε στην αρχαία φιλοσοφία και είναι από τις λεπτότερες και υψηλότερες που συνέλαβε η ανθρώπινη σκέψη. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα που αφορούν στην ψυχή δίνονται όπως αυτές καταγράφονται στα κείμενα της αρχαίας γραμματείας σε μια μακρά εξελικτική πορεία δεκατριών περίπου αιώνων (8ος π.Χ. - 5ος μ.Χ.).
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.
«Χρυσά έπη» του Πυθαγόρα
Ο Πυθαγόρας δεν έγραψε τίποτα όσο ζούσε. Ούτε καν το πυθαγόρειο θεώρημα. Κι όμως η γνώση και η σοφία του άλλαξαν τον κόσμο κι έφτασαν ως τις μέρες μας. Απόσταγμα της διδασκαλίας του θεωρούνται τα «χρυσά έπη», εβδομήντα ένα δίστιχα - πυξίδα για τη ζωή. Λειτουργώντας ως προτροπή, ρίχνουν σε μία κοίτη το ανθρώπινο και το θεϊκό στοιχείο. Ορίζουν το σημείο σύγκλισης των δύο και μας δείχνουν πώς να κατακτήσουμε την ανώτερη αρετή στην καθημερινή πρακτική μας.
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πότε πρωτοεμφανίστηκαν, αν και στη σημερινή τους μορφή επιβεβαιώνονται μετά τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Εκείνη την εποχή τα καταγράφει ο Ιεροκλής, Αλεξανδρινός και νεοπλατωνικός φιλόσοφος, μαθητής του Πλουτάρχου.Τα Χρυσά έπη έγιναν πολύ δημοφιλή και συνέχισαν να αντιγράφονται μέχρι και τον 15ο αιώνα, αλλά και αργότερα. Υπάρχουν χειρόγραφα που δημιουργήθηκαν στην Κάτω Ιταλία, όπου μιλούνταν ελληνικές διάλεκτοι και οι μοναχοί αντέγραφαν διάφορα έγγραφα, όχι αποκλειστικά θρησκευτικά. Ωστόσο, παρά τον αριθμό αντιγράφων που αναφέρονται σε διάφορες πηγές –και που μερικοί τα ανεβάζουν στα 230– πολύ σπάνια εμφανίζεται κάποιο χειρόγραφο σε σχετικές δημοπρασίες. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αιώρα.
«Ο Σοπενχάουερ ως παιδαγωγός» του Φρήντριχ Νίτσε
Το ζήτημα της αγωγής και της παιδείας είναι κεντρικό στα πρώιμα γραπτά του Νίτσε. Στο παρόν κείμενο, το τρίτο από τη συλλογή αυτοτελών κειμένων υπό τον γενικό τίτλο Παράκαιροι στοχασμοί, ο Νίτσε παρουσιάζει τον Σοπεγχάουερ ως τον «παράκαιρο» εκείνο στοχαστή που ενσαρκώνει το ιδεώδες του φιλοσόφου-παιδαγωγού. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την υποταγή της φιλοσοφίας σε ξένες και εχθρικές προς αυτή δυνάμεις (κράτος, οικονομία κ.λπ.) και τη γενικότερη παρακμή του πολιτισμού, ο Σοπεγχάουερ, χάρη σε σκληρό εσωτερικό κι εξωτερικό αγώνα, κατόρθωσε να διατηρήσει ακέραια την πνευματική του αυτονομία και την ανεξάρτητη κριτική του στάση.
Το σπουδαίο αυτό βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΡΟΕΣ σε μετάφραση και με σχόλια της Εύης Μαυρομμάτη, με εισαγωγή και σε επιμέλεια του Δημήτρη Υφαντή.
«Όσα είπαν οι Αρχαίοι περί ελευθερίας»
Η ελληνική ελευθερία, περισσότερο από νοητική σύλληψη ή θεμέλιο ατομικών πεποιθήσεων, είναι το βίωμα ενός λαού και ενός πολιτισμού που στον τόπο τους φανερώθηκε και διατυπώθηκε για πρώτη φορά με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ως αξιακό αίτημα.
Η ιστορία της αρχαίας Ελλάδας είναι, πρώτα και πάνω απ’ όλα, η ιστορία ενός ανυποχώρητου αγώνα για την ελευθερία. Για την εθνική ελευθερία, για την πολιτική και κοινωνική ελευθερία, για την ελευθερία του πνεύματος και της συνείδησης, για την ελευθερία της βούλησης. Παράλληλα και αυτονόητα, είναι ένας διαρκής αγώνας ενάντια στην ξένη επιβουλή, στον εσωτερικό δυνάστη, αλλά και στα πάθη, τον φόβο, τις αδυναμίες, την απατηλή δοξασία, την πρόληψη. Ένας αγώνας ενάντια σε κάθε είδους δουλεία. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κάκτος.
Μια βεντάλια βιβλίων για απαιτητικούς αναγνώστες
«Η τέχνη του γνώθι σαυτόν» του Άρθουρ Σοπενχάουερ από τις εκδόσεις ΡΟΕΣ
Διαβάζοντας το βιβλίο - όπου ο σπουδαίος αυτός φιλόσοφος κατέγραψε σκέψεις και απόψεις του για τη ζωή - γνωρίζουμε ολοένα και καλύτερα τον Άρθουρ Σοπενχάουερ. Μαθαίνουμε στοιχεία για την προσωπικότητα του και τη στάση του απέναντι στη ζωή. Γνωρίζουμε τις φοβίες του, τις αγωνίες αλλά και το σπουδαίο έργο του. Για τον Σοπενxάουερ, η ανθρώπινη επιθυμία, η «βούληση» και η θέληση προκαλούν πόνο και ανέχεια. Ένας προσωρινός τρόπος να απαλλαχθεί κανείς από τον πόνο είναι μέσω της αισθητικής περισυλλογής.
‘Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «Σε έναν κόσμο στον οποίον τα πέντε τουλάχιστον έκτα του πληθυσμού είναι καθάρματα ή τρελοί και βλάκες, πρέπει όποιος ανήκει στο τελευταίο ένα έκτο […] να βασίζει το σύστημα της ζωής του στο να ζει αποτραβηγμένος – όσο δε πιο μακριά, τόσο το καλύτερο».
«Το λυκόφως των ειδώλων» του Φρειδερίκου Νίτσε
«Το Λυκόφως των Ειδώλων» είναι ένα απ' τα τελευταία έργα του Νίτσε και ίσως η καλύτερη εισαγωγή στη σκέψη του. Σύμφωνα με τον μεταφραστή του έργου ,Βαγγέλη Δουβαλέρη αν κάποιος, θέλει να γνωρίσει τι εστί Νίτσε μπορεί να πάρει αυτό το βιβλίο και να κατατοπιστεί. Η συγκεκριμένη έκδοση δίνει μεγάλη βαρύτητα στη γλώσσα στην οποία μεταφέρεται το κείμενο ώστε να μην υπάρχει καμία διαφορά με το πρωτότυπο.
Κανείς δεν δίνει στον άνθρωπο τα χαρακτηριστικά του - ούτε ο θεός, ούτε η κοινωνία, ούτ΄οι γονείς κ' οι πρόγονοί του, μα ούτε κι ο ίδιος ο εαυτός του. Κανείς δεν ευθύνεται για τ' ότι υπάρχει, για το πώς είναι φτιαγμένος, για τις συνθήκες ή τον περίγυρο στον οποίο ζει. Δεν αποτελεί επακόλουθο κάποιου ειδικού σχεδίου, μιας βούλησης, ενός σκοπού, ούτε κι απόπειρα πραγμάτωσης του "ιδεατού ανθρώπου", της "ιδεατής ευτυχίας" ή της "ιδεατής ηθικής"· είναι πέρα για πέρα παράλογο να θέλουμε με το ζόρι να του φορτώσουμε τον άλφα ή τον βήτα σκοπό. Εμείς επινοήσαμε την έννοια "σκοπός"· στην πραγματικότητα, σκοπός δεν υπάρχει.
Η έννοια "θεός" στάθηκε ως τα τώρα η μέγιστη αντίρρηση κατά της ύπαρξης… Αρνούμαστε το θεό· αρνούμαστε μαζί και την ηθική ευθύνη απέναντί του: μόνον έτσι λυτρώνουμε τον Κόσμο. Το βιβλίο κυκλοφορεί σε μια πολυτελή έκδοση από τις Εκδόσεις Gutenberg.
Τα «Ανάλεκτα» το εμβληματικό βιβλίο του Κομφούκιου
Από τις εκδόσεις Αιώρα κυκλοφορεί ένα από τα σημαντικότερα κείμενα του κινεζικού πολιτισμού το οποίο αξίζει να διαβάσουμε καθώς πρόκειται για μια διδασκαλία που απαντά στα μεγάλα και διαχρονικά ερωτήματα της ζωής.
Tα «Aνάλεκτα» αποτέλεσαν τον βασικό κώδικα ηθικής της Κίνας ενώ είναι ίσως η μοναδική πηγή αυθεντικών πληροφοριών για τη ζωή και το έργο του Kομφούκιου ,του μεγαλύτερου θεμελιωτή και εκφραστή του κινεζικού πολιτισμού. Παραδοσιακά, θεωρείται ότι παρέχει ένα πορτραίτο του Κομφούκιου και συνήθως διαβάζεται και ως βιογραφικό σκιαγράφημα.
Ο Κομφούκιος πίστευε πως ο άνθρωπος μπορεί να χαράξει ο ίδιος το πεπρωμένο του και πως η παιδεία έχει τη δύναμη να αλλάξει και τον άνθρωπο και την κοινωνία. Θεωρούσε πως ο σεβασμός στα υψηλά ιδανικά της περασμένης πλέον «χρυσής εποχής των Τζόου» και η προσήλωση στους «κανόνες ορθής συμπεριφοράς» θα μπορούσαν να επαναφέρουν την ειρήνη και την πρόοδο στην κοινωνία. Κεντρική θέση στη φιλοσοφία του κατέχει ο ανώτερος άνθρωπος, που για τον Κομφούκιο δεν ήταν όποιος είχε γεννηθεί ευγενής, αλλά εκείνος που επεδίωκε την αυτοκαλλιέργεια και ακολουθούσε τον δρόμο της αρετής. Μπορεί να μην ήταν πολλοί εκείνοι που ακολούθησαν τη διδασκαλία του όσο ζούσε, αλλά λίγους αιώνες αργότερα ο κομφουκιανισμός έγινε επίσημο δόγμα του κράτους για περίπου χίλια χρόνια – και, όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, τα λεγόμενά του ερμηνεύτηκαν και προσαρμόστηκαν κατά το δοκούν.
«Όσα είπαν οι Αρχαίοι περί Θεού»
Τι πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες για τον Θεό; Πώς συνελάμβαναν την ύπαρξή του – ή πώς την αρνούνταν; Ποιος ήταν ο χαρακτήρας και οι ιδιότητες των θεών της λαϊκής θρησκείας και ποια αντίληψη διαμόρφωσε ο φιλοσοφικός και θεολογικός στοχασμός για το ανώτατο ον; Το βιβλίο αυτό περιέχει μια εκτενή ανθολόγηση των ιδεών της ελληνικής αρχαιότητας σχετικά με μια έννοια από τις λεπτότερες και υψηλότερες που συνέλαβε η ανθρώπινη σκέψη, όπως αυτές καταγράφονται στα έργα της αρχαίας γραμματείας και αποδίδουν το θρησκευτικό βίωμα του ελληνικού λαού σε μια μακρά εξελικτική πορεία δεκατριών περίπου αιώνων (8ος π.Χ. - 5ος μ.Χ.).
To εξαιρετικό αυτό βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.
«Μια εξομολόγηση» του Λέοντος Τολστόι από τις εκδόσεις Printa
Με ειλικρίνεια ο Λέων Τολστόι καταγράφει τις σκέψεις του και μας μεταφέρει τους προβληματισμούς του. Προσπαθεί να βρει το νόημα της ζωής. Αυτή την περίοδο έχει γράψει τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Έχει καταφέρει τα πάντα.Κάτι αλλάζει όμως στη ζωή του.Tη στιγμή εκείνη γεννιέται μέσα του το ερώτημα για ποιο λόγο να ζει;
Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Γιατί ζω; Γιατί επιθυμώ κάτι, γιατί κάνουμε κάτι; Ή ,αν το εκφράσουμε διαφορετικά: «Υπάρχει κάποιο νόημα στη ζωή μου που δεν θα εκμηδενιστεί από το αναπόδραστο του θανάτου που με περιμένει;» Ψάχνει παντού και καταφέρνει να βρει την απάντηση. Μια συγκλονιστική εξομολόγηση που δίνει απαντήσεις σε μεγάλα φιλοσοφικά ζητήματα.
«Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο» του Άρθουρ Σοπενχάουερ
Ο Άρθουρ Σοπενχάουερ είναι ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους.Έγραψε τον 19ο αιώνα ένα οξύ, οργισμένο, ανατρεπτικό και σοφό δοκίμιο που εκδόθηκε όμως μετά τον θάνατο του με τον τίτλο «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο». Σε αυτή την έκδοση που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας περιλαμβάνονται 38 τεχνάσματα που συνηθίζονται στις λεκτικές αντιπαραθέσεις, με απώτερο σκοπό την υπεράσπιση των ισχυρισμών μας και την αντίκρουση των επιχειρημάτων του άλλου, είτε έχουμε δίκιο είτε έχουμε άδικο.
Από τον διαξιφισμό με τον σύντροφό μας, στην κουβεντούλα της παρέας, στην ανταλλαγή απόψεων στα social media, ακόμα και στον διάλογο σε τηλεοπτικά πάνελ ή στη Βουλή. Αν και η Τέχνη τού να έχεις πάντα δίκιο γράφτηκε τον 19ο αιώνα, το βιβλίο αυτό σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ.
12 ξεχωριστά βιβλία για τις καλοκαιρινές διακοπές
«Το βιβλίο της ανησυχίας» του Φερνάντο Πεσσόα
Πρόκειται για ένα βιβλίο που μαγνητίζει. Είναι το διασημότερο βιβλίο του μεγάλου Πορτογάλου συγγραφέα .Στις σελίδες του ο αναγνώστης διαβάζει σκέψεις, όνειρα, αποφθέγματα, ιστορίες και αισθάνεται από την πρώτη σελίδα πόσο ανήσυχος ήταν ο σπουδαίος αυτός συγγραφέας. Είναι ένα στοχαστικό και φιλοσοφικό ανάγνωσμα υπαρξιακών προβληματισμών.’Ενα από τα έργα-κλειδιά που σφραγίζουν τον αιώνα.
Ο Φερνάντο Πεσσόα έγραφε «Το βιβλίο της Ανησυχίας» από το 1913 έως το 1935 χωρίς να το εγκαταλείψει ποτέ. Οι υπαρξιακές αναζητήσεις είναι έντονες σε όλο το έργο του.
Στον πρόλογο του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αλεξάνδρεια , η μεταφράστρια Άννυ Σπυράκου αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Μπροστά όμως σ’ ένα κείμενο σαν κι αυτό εδώ, …….δεν απομένει στον μεταφραστή παρά να ακολουθήσει τον συγγραφέα στο μονοπάτι που πρώτος και μόνος χαράζει και να προσπαθήσει να μεταγράψει πιστά το έργο – όσο είναι βέβαια δυνατό να μεταφραστεί η εκφραστική εφευρετικότητα του Φ.Πεσσόα με την ελπίδα πως αυτές οι ηθελημένες ασυνέχειες και ασυνέπειες του λόγου δεν θα προσώσουν τη δουλεία του.
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
