Ο David Bowie έκανε πρόταση γάμου στο σούπερ model Iman το 1992 και λίγες μέρες αργότερα πήγαν σε πάρτι στο Midtown του Μανχάταν.
Η Ava Cherry η οποία έκανε φωνητικά στον Bowie και είχε κάποτε σχέση μαζί του ήταν εκεί και θυμάται το εκθαμβωτικό διαμαντένιο δαχτυλίδι που φορούσε η Iman. «Εγώ και ο David αρραβωνιαστήκαμε. Αυτό είναι το δαχτυλίδι που μου πήρε» ήταν τα λόγια της Iman , ανέφερε η Ava Cherry στην εφημερίδα «New York Post». «Το έδειχνε με ενθουσιασμό. Ήταν η Iman που μου είπε ότι ο David ήταν ο άνθρωπος της».
Ήταν η αρχή μιας νέας ζωής στη Νέα Υόρκη για τον David Bowie με τις συνεχείς μεταμορφώσεις, ο οποίος έζησε άσωτη ζωή τις δεκαετίες του 1970 και του 1980: εμφανιζόταν σαν τουρίστας στα ξενοδοχεία Sherry-Netherland και Gramercy Park, πηγαινοερχόταν από το Studio 54 στο CBGB σε κατάσταση μέθης και τις πρωινές ώρες βρισκόταν στο Continental, τονίζεται στο άρθρο του Michael Kaplan.
Όταν εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη με την Iman ο ροκ σταρ, έγινε ένας αληθινός Νεοϋρκέζος, όπως αναφέρει ο Dylan Jones στο βιβλίο του «David Bowie: A Life» που θα κυκλοφορήσει στις 12 Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ. Μπορεί να του χάρισε χρόνια ζωής – η Iman, όπως λέγεται, τον βοήθησε να αποτοξινωθεί από ναρκωτικά και αλκοόλ.
Ωστόσο προτού ο τραγουδιστής και το μοντέλο επισημοποιήσουν τη σχέση τους, εκείνος ενέδιδε ακόμη σε αλκοόλ και ναρκωτικές ουσίες. Ο ψυχολόγος Oliver James όπως αναφέρεται στο βιβλίο, θυμάται έναν ντίλερ κοκαΐνης, ο οποίος «συνάντησε τον Bowie στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 και ο τραγουδιστής ρουφούσε τεράστιες ποσότητες κοκαΐνης, τόσο μεγάλες που ο φίλος μου, που είναι ειδικός στο είδος, είπε ότι θα πρέπει να έπαιρνε και άλλα ναρκωτικά για να τον προστατεύσουν από την επίδραση. Αν πάρετε αυτή την ποσότητα κοκαϊνης με τη μία, πιθανόν να σας σκοτώσει. Αυτό ίσχυε πριν την Iman, φυσικά».
Το 1999, αφού πέρασε αρκετά χρόνια σε ένα διαμέρισμα στη Central Park South που διέθετε και δωμάτιο πανικού – το ζευγάρι μετακόμισε στη Nolita,, στην οδό Lafayette και εκεί μεγάλωσε την κόρη του Lexi 17 ετών σήμερα.
Ο φωτογράφος Ken Fischer, πρώην γείτονας, δήλωσε στην εφημερίδα «New York Post» ότι πριν από περίπου 10 ή 11 χρόνια η κόρη του είχε προσκληθεί στο πάρτι γενεθλίων της Lexi. Ο Ken Fischer πήγε στην κατοικία του Bowie, η οποία ήταν στην πραγματικότητα ένα εξοχικό σπίτι στην ταράτσα του κτιρίου. «Ο Bowie ήταν πολύ φιλικός, έπαιζε με την κόρη μου και τραγουδούσε το παιδικό τραγούδι “Wheels on the Bus” μαζί της», δήλωσε ο Fischer, για να συμπληρώσει «Ήταν σουρεαλιστικό».
Ο τραγουδιστής περιπλανιόταν στους διαδρόμους του βιβλιοπωλείου του Σόχο McNally Jackson, έπινε διπλούς macchiato στο La Colombe και έψαχνε νέα μουσική στο θρυλικό δισκοπωλείο Bleecker Bob που δεν υπάρχει πλέον.
«Ο Bowie μπήκε στο κατάστημα και ο Bob (Plotnik), ο ιδιοκτήτης του καταστήματος τον αποκάλεσε 'Davie' και στη συνέχεια επέλεξε το πιο ανόητο τραγούδι του ροκ σταρ, “The Laughing Gnome”. Ο Bowie ντράπηκε, αλλά του άρεσε» δήλωσε η J.K. Kitzer, φίλη του Plotnik. «Πριν από την περιοδεία με τους Nine Inch Nails [το 1995], ο Bowie αγόρασε πολλά είδη τεχνολογίας».
Ήταν επίσης καλός με τους παπαράτσι. «Με έβλεπε και πόζαρε» δήλωσε ο φωτογράφος, Ron Galella.
Και δεν τον ενοχλούσαν οι γείτονες. «Οι άνθρωποι (στο Μανχάταν) είναι πολύ αξιοπρεπείς όσον αφορά τις διαθέσεις τους με τα γνωστά πρόσωπα» έγραψε σε περιοδικό το 2003. «Κάποιες φορές άκουγα “Yo, Bowie”, αλλά μόνον αυτό».
Λοιπόν, υπήρχε ένας γείτονας που τον ενόχλησε. Σε μία κίνηση καθόλου ροκ, ο Bowie παραπονέθηκε στην Courtney Lov, η οποία έμενε επίσης στο 285 της οδού Lafayette, για τη μουσική που έπαιζε δυνατά στο ηχοσύστημά της.
Εξακολουθούσε όμως να έχει και την εκκεντρική του πλευρά. Ο Bowie και ο φίλος του, Βρετανός εικαστικός καλλιτέχνης, Damien Hirst σκέφτονταν να αγοράσουν ένα ελληνικό νησί και, όπως αναφέρεται στο βιβλίο, «να τοποθετήσουν το ταριχευμένο σώμα ενός εθελοντή [που ακόμη δεν έχει βρεθεί] στην καρδιά ενός λαβυρίνθου, τον οποίο σχεδίαζαν να κατασκευάσουν».
Ο τραγουδιστής είχε το ταλέντο να αναζητά ευφυείς, νέους συνεργάτες και να τους παίρνει υπό την προστασία του. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται η μπασίστρια Gail Ann Dorsey,, που συμμετείχε στις περιοδείες του.
«Οι έξοδοι μαζί του στη Νέα Υόρκη είχαν πολύ ενδιαφέρον» είπε, χαρακτηρίζοντας τον Bowie ως πατρική φιγούρα. «Γευματίζαμε το μεσημέρι και την περισσότερη ώρα μιλούσε για τέχνη και βιβλία», ανέφερε και θυμήθηκε όλες τις λεπτομέρειες: «Καθόμασταν έξω στο French Roast (μια brasserie στο Greenwich Village) όταν ο καιρός ήταν καλός».
Η μουσικός θυμάται ότι ξύπνησε σε δωμάτιο ξενοδοχείου στο Northampton, Mass στις 11 Ιανουαρίου του 2016 με την είδηση ότι ο Bowie πέθανε από καρκίνο του ήπατος, μία διάγνωση που είχε κρατήσει κρυφή απ’ όλους.
Οι στίχοι με νύξεις περί θανάτου στο τελευταίο του άλμπουμ «Blackstar» που είχε κυκλοφορήσει τρεις μέρες νωρίτερα και στο μιούζικαλ «Lazarus» που έγραψε μαζί με τον Enda Walsh και παιζόταν την περίοδο που πέθανε – ξαφνικά είχαν νόημα. «Ήταν ο τρόπος με τον οποίο μας αποχαιρέτισε» είπε η Dorsey.
