Σαν σήμερα στις 22 Σεπτεμβρίου του 1971 έγινε η κηδεία του σπουδαίου Έλληνα και νομπελίστα ποιητή, Γιώργου Σεφέρη.
Η κηδεία του, όχι μόνο εξελίχθηκε σε λαϊκό προσκύνημα, αλλά και σε διαδήλωση εναντίον της χούντας, όπου πλήθος νέων κατέκλυσε την Αθήνα, ακολουθώντας τη νεκρώσιμη ακολουθία ως το Α' Νεκροταφείο και τραγουδώντας το απαγορευμένο «Στο περιγιάλι το κρυφό», σε στίχους Σεφέρη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη.
Γεώργιος Σουρής: Τα πιο γνωστά αποφθέγματα του σατιρικού Έλληνα ποιητή
Γιώργος Σεφέρης: Η κηδεία του που έγινε διαδήλωση κατά της Χούντας
Μία κηδεία που έγινε αντιδικτατορική διαδήλωση και ηχηρό μήνυμα των νέων απέναντι ση Χούντα. Το πρακτορείο Associated Press, μετέδωσε ότι «… περί τα 3.000 άτομα έξω από το ναό που κηδεύθηκε ο Σεφέρης, κραύγαζαν Δημοκρατία – Ελευθερία και τραγουδούσαν τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη».
Όπως είχε γράψει ο Γιώργος Σεφέρης για τα χρόνια της χούντας στην Ελλάδα - και φυσικά είχε ενολήσει με τα λόγια του τους συνταγματάρχες: «…Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι Εθνική επιταγή. Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ τον Θεό, να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω».
«Οι νέοι άρχισαν να τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο, το μελοποιημένο από το Μίκη Θεοδωράκη ποίημα του Σεφέρη "Άρνηση" και το κρητικό δημοτικό τραγούδι "Πότε θα κάνη ξαστεριά"»
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1971, «ΤΑ ΝΕΑ» δημοσιεύουν το τηλεγράφημα του Μίκη προς τη Χούντα, με το οποίο ζητά να παρευρεθεί στην κηδεία του Γιώργου Σεφέρη.
«Στενός συνεργάτης του Γιώργου Σεφέρη, ζητώ να μου παρασχεθή άδεια διαρκείας 24 ωρών, όπως δυνηθώ να παραστώ στην κηδεία του. Μίκης Θεοδωράκης».
Κώστας Καρυωτάκης: Η αυτοκτονία και ο ανεκπλήρωτος έρωτας με την Πολυδούρη
Εν τέλει κάτι τέτοιο δεν στάθηκε δυνατό και έτσι ο Μίκης Θεοδωράκης δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην κηδεία του σπουδαίου Έλληνα ποιητή. Παρόλα αυτά, το «παρών» έδωσαν τα τραγούδια του, με τα οποία πλήθος συγκεντρωμένων μετέτρεψε την τελετή σε αντιδικτατορική διαδήλωση.
Το στεφάνι που έστειλε ο Μίκης Θεοδωράκης στη μνήμη του Σεφέρη έγραφε: «Στον μεγάλο μας ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ που δόξασε την Ελλάδα. Μίκης Θεοδωράκης».
Γιώργος Σεφέρης: Ο πρώτος Έλληνας που βραβεύτηκε με νόμπελ Λογοτεχνίας
Μία από τις πιο μεγάλες στιγμές για τη χώρα μας, αλλά και τον ίδιο τον Γιώργο Σεφέρη ήταν όταν βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας στις 10 Δεκεμβρίου του 1963.
Τότε η φήμη του σπουδαίου μας ποιητή ξέφυγε πλέον από τα ελληνικά σύνορα και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο! Παρόλα αυτά, κατά την επιστροφή του στο αεροδρόμιο, έχοντας στα χέρια του αυτό το τόσο σημαντικό βραβείο, τον υποδέχτηκαν μόνο τρία άτομα...
Όπως γράφει ο Νίκος Καρύδης στο προσωπικό του ημερολόγιο: «Το 1963 ο Σεφέρης παίρνει το Νόμπελ»... «Τη μέρα εκείνη έτρεξα στο σπίτι της οδού Άγρας με μια αγκαλιά κουμαριές. Όταν μπήκα μέσα με πιάσανε τα κλάματα από χαρά και συγκίνηση. Ο Σεφέρης ήτανε ήρεμος και η Μαρώ έλαμπε ολόκληρη. Ήμαστε λίγοι φίλοι κι ένα-δυο φωτογράφοι εφημερίδων. Την άλλη μέρα όλες οι εφημερίδες δημοσίευσαν άρθρα και φωτογραφίες με την είδηση. Κάναμε βιτρίνα στον Ίκαρο με τα βιβλία του και φωτογραφίες του και ο κόσμος στεκόταν και αναρωτιόταν ποιος είναι αυτός ο Σεφέρης και κάμποσοι έλεγαν ότι είναι αυτός που γράφει τα λόγια στα τραγούδια του Θεοδωράκη. Η κυβέρνηση που υπήρχε ήταν υπηρεσιακή και τηλεόραση δεν υπήρχε. Ο κόσμος πολύ λίγο ενδιαφέρθηκε και η πώληση των βιβλίων των ποιημάτων του ήταν μέτρια.
Πήγε στη Σουηδία με τη Μαρώ και τον Γιώργο και την Λένα Σαββίδη και πήρε το βραβείο. Όταν γύρισε, στο αεροδρόμιο δεν ήρθε κανείς επίσημος να τον υποδεχθεί. Αυτόν τον άνθρωπο που έφερνε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το Νόμπελ. Τον περιμέναμε, οι δυο κόρες της Μαρώς και εγώ. Κανένας άλλος.»
Τα πιο γνωστά αποφθέγματα του Γιώργου Σεφέρη
Ο Γιώργος Σεφεριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας, στις 29 Φεβρουαρίου 1900. Αυτά είναι κάποια από τα πιο σημαντικά αποφθέγματά του:
-
Είπες εδώ και χρόνια: «Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός»
-
Ήταν ωραία τα μάτια σου, αλλά δεν ήξερες πού να κοιτάξεις
-
Είτε βραδιάζει, είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί
-
Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί
-
Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στο ακρογιάλι
-
Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον
-
Σ’ αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι… Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες.
-
Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη
-
Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό
-
[Κάλβος, Σολωμός, Καβάφης] Οι τρεις μεγάλοι πεθαμένοι ποιητές μας που δεν ήξεραν ελληνικά
-
Είναι δύσκολο ν’ απαλλαγεί ο κάθε άνθρωπος από τον αόρατο χορό των γερόντων που τον παρακολουθούνε σ’ όλη του τη ζωή
-
Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται
