Ήταν 27 Μαρτίου του 1946. Ο Μίκης Θεοδωράκης μεταφέρεται σε νοσοκομείο της Αθήνας με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, οι οποίες θα του προκαλέσουν μόνιμο πρόβλημα στον αριστερό οφθαλμό. Την προηγούμενη μέρα έλαβε μέρος σε συλλαλητήριο του ΚΚΕ κατά των εκλογών της 31ης Μαρτίου και συνελήφθη από την Αστυνομία, η οποία τον κακοποίησε στο νεκροτομείο της Αθήνας.
Θεοδωράκης: Ο εγγονός του τραγούδησε στο Ηρώδειο & πόζαρε με τον γιο του
Δεν ήταν η μοναδική φορά που ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης υπόκειτο φρικτά βασανιστήρια λόγω της αγωνιστικότητάς του.
Ο Μίκης Θεοδωράκης βασανίστηκε ανηλεώς σωματικά και ψυχολογικά στη Μακρόνησο, όπου ήταν πολιτικός κρατούμενος.
«Για πολλά χρόνια, το μόνο που δεν μπορούσα ποτέ να αντιμετωπίσω, ούτε καν να δω, ήταν η Μακρόνησος. Θυμάμαι, μια φορά, μετά από πολλά χρόνια, το 60, πήγαμε εκδρομή στο Σούνιο και γύρισα την πλάτη μου. Αλλά κάτι με τραβούσε. Και κάνω έτσι. Και μόλις είδα το νησί, λιποθύμησα», έχει πει ο ίδιος σε συνέντευξή του στον Στέλιο Κούλογλου.
«Στη Μακρόνησο, αισθανόσουνα εκεί ότι είσαι τίποτα. Ήσουν μόνος σε μια ερημιά, σε ένα βράχο επάνω, στην ερημιά, ήταν σκηνές πολλές αλλά δεν τις έβλεπες και ήταν μακριά η μια με την άλλη. Ήσουν τελείως μόνος. Και ξαφνικά, καθώς κοιμόσουνα, έβλεπες φλόγες, είχανε πετρέλαιο και βάζανε φωτιά στην σκηνή, εκεί που κοιμόσουν.
Και μετά έπεφτε άγριο ξύλο. Πες μου, πως αντέχει αυτός ο άνθρωπος. Στα κλασσικά βασανιστήρια στην Ασφάλεια, είχες την αναμονή και μετά το ξύλο, όσο αντέξεις. Μετά είσαι εξαντλημένος. Και πονάς πολύ. Αλλά αυτό γίνεται μέσα σε δυο-τρεις ώρες. Και πας στο κελί σου πάλι. Στην Μακρόνησο ήταν μήνες, δημιούργησε θύματα τα οποία υποφέρουν ακόμα.
Εγώ έχω φίλο μου, πιο μεγάλο από μένα, έκτοτε παίρνει φάρμακα, έχει κρίσεις γιατί δεχόταν πίεση επάνω σε όλο το νευρικό σύστημα. Υπήρχαν καίκια που πηγαίνανε από την Μακρόνησο στο Λαύριο, για να πάνε τους τρελλαμένους στα νοσοκομείỨ, έχει εξομολογηθεί ο ίδιος.
«Ηλεκτρικές εκκενώσεις…. που τελικά λες και έδιναν ραντεβού όλες μαζί στο στομάχι και στο κεφάλι. Νόμιζα ότι ανάβουν εντός μου πυρκαγιές, καιγόμουν και πονούσα. Το σώμα μου γέμιζε με κυματιστούς σπασμούς. Έχανα το αίσθημα της ισορροπίας».
Δύο από τα έργα του Μίκη Θεοδωράκη, η «Πρώτη Συμφωνία» και το «Χτύπα - Χτύπα» γράφτηκαν στη Μακρόνησο
Τα τρομερά βασανιστήρια, οι εξευτελισμοί, οι νύχτες με τους αρουραίους και τους σκορπιούς, οι ασύλληπτοι ήχοι που ανέβαιναν τα βράδια από τις χαράδρες, όταν χίλιοι άνδρες μαζί βασανίζονταν φρικτά. Μέσα στο έργο του υπάρχουν οι απόηχοι αυτής της φρικιαστικής εμπειρίας. Κυρίως στην Πρώτη Συμφωνία του, με την οποία ιστόρησε τις μέρες της κόλασης. «Εγώ ακόμα και μέσα στη Μακρόνησο εξέφραζα με τη μουσική που συνέθετα τότε την κατάσταση, όπως ακριβώς τη ζούσα και τη ζούσανε και οι άλλοι. Δεν εξωράιζα τίποτε, δεν αποσιωπούσα τίποτε. Γράφοντας τότε την Πρώτη Συμφωνία μου ήμουν 100% ο εαυτός μου με την πίστη μου, τους φόβους και την αγωνία μου, ακόμα και τις αμφιβολίες μου και φυσικά την ελπίδα και την αισιοδοξία μου. Γιατί χωρίς αισιοδοξία δεν μπορείς να ζήσεις ούτε μία ώρα σε ένα τέτοιο στρατόπεδο» («Εθνος», Φεβρουάριος 2003)
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
