Συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τον γνωστό Αυστριακό παιδίατρο Χανς Άσπεργκερ, ο οποίος έδωσε το όνομά του στο σύνδρομο φάσματος του αυτισμού, φέρνουν στο φως απόρρητα έγγραφα.
Σύμφωνα με τα έγγραφα αυτά, που δημοσίευσε στη μελέτη του ο ιστορικός Χέργουικ Τσεκ, καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιατρικής της Βιέννης, ο Άσπεργκερ ήταν στενός συνεργάτης των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά από έρευνα οχτώ ετών σε αδημοσίευτα έγγραφα κρατικών αρχείων αλλά και προσωπικών φακέλων ασθενών του Άσπεργκερ, ο Τσεκ ανακάλυψε τη σκοτεινή πλευρά του γνωστού παιδιάτρου, ο οποίος θεωρείται από τους πρωτοπόρους στην παιδιατρική και την ψυχιατρική.
Τα έγγραφα αυτά αποδεικνύουν ότι ο Άσπεργκερ είχε στείλει πάρα πολλούς μικρούς ασθενείς του με σοβαρές ασθένειες στην κλινική Am Spiegelgrund, το οποίο θεωρείτο ένα κέντρο συγκέντρωσης παιδιών που το ναζιστικό καθεστώς θεωρούσε ότι δε θα έπρεπε να ζουν.
Οι πιθανότητες να μη γνώριζε πού έστελνε τα παιδιά, θεωρείται σύμφωνα με τον Τσεκ απίθανη.
Τουλάχιστον 800 παιδιά πέθαναν στη συγκεκριμένη κλινική από το 1940 – 1945, πολλά από τα οποία δολοφονήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος ευθανασίας των Ναζί.
Μάλιστα σύμφωνα με το περιοδικό Molecular Autism εδώ και αρκετά χρόνια υπήρχε η υποψία ότι ο Άσπεργκερ συνεργαζόταν με το ναζιστικό καθεστώς.
Την εποχή που ο όρος «Σύνδρομο Άσπεργκερ» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο, το 1981 από τη Δρ. Λόρνα Γουίνγκ δεν ήταν γνωστή η συνεργασία του Άσπεργκερ με τους Ναζί και η συνδρομή του στο πρόγραμμα υποχρεωτικής στείρωσης και ευθανασίας.
Στα έγγραφα αυτά υπάρχει και η φωτογραφία της μικρής Χέρτα Σράιμπερ, η οποία υπέφερε από εγκεφαλίτιδα και πέθανε από πνευμονία τρεις μήνες αφότου εισήχθη στη συγκεκριμένη κλινική στην οποία την έστειλε ο Άσπεργκερ.
Ο ίδιος στο παραπεμπτικό της είχε γράψει ότι το κορίτσι αποτελούσε ένα «αφόρητο φορτίο για τη μητέρα της, επειδή δεν επιδεχόταν θεραπείας».
Στο προσωπικό αρχείο το Άσπεργκερ επίσης βρέθηκαν έγγραφα στα οποία υποστήριζε την ανάγκη να ληφθούν περιοριστικά μέτρα για ασθενείς με ανίατες κληρονομικές ασθένειες στο πλαίσιο του δόγματος της Αρίας Φυλής.
Σε περιπτώσεις δε παιδιών ασθενών που είχαν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, ο Άσπεργκερ στις διαγνώσεις του ανέφερε ως υπεύθυνα τα παιδιά και αναπαρήγαγε ειδεχθή στερεότυπα για τους Εβραίους.
Ο Τσεκ κατά τη διάρκεια της έρευνάς του δεν βρήκε κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει τις θεωρίες που ήθελαν τον Άσπεργκερ να έσωζε παιδιά από την ευθανασία ή τα πειράματα που έκαναν σε αυτά Ναζί επιστήμονες, ούτε τη φιλανθρωπική προσέγγιση που ο ίδιος υποστήριζε ότι ακολουθούσε σε σχέση με τους μικρούς ασθενείς του.
Το πρόγραμμα υποχρεωτικής ευθανασίας των Ναζί
Aktion T4 ήταν η ονομασία που είχαν δώσει οι Ναζί στο πρόγραμμα υποχρεωτικής ευθανασίας που είχε εγκρίνει ο Χίτλερ και προέβλεπε την εξόντωση των σοβαρά ανάπηρων ατόμων και των ατόμων που έπασχαν από ανίατες ασθένειες.
Εκτιμάται ότι περίπου 300.000 άνθρωποι, ανάμεσά τους πολλά παιδιά θανατώθηκαν σε κλινικές της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Πολωνίας και της Τσεχίας από το 1939 – 1945.
Επικεφαλής του προγράμματος είχε διοριστεί ο Καρλ Μπραντ, ο οποίος επέβλεπε τις διαδικασίες με τις οποίες οι ασθενείς αυτοί υποβάλλονταν σε ακούσια ευθανασία με τη χορήγηση ένεσης ή τη χρήση δηλητηριωδών αερίων.
Στην κλινική Am Spiegelgrund μάλιστα διατηρήθηκαν σε ειδικά δοχεία στο υπόγειο της κλινικής οι εγκέφαλοι των 800 παιδιών που πέθαναν εκεί και παρέμειναν φυλαγμένοι για δεκαετίες.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
