Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας που είναι σήμερα, 12 Μάϊου η Ελεονώρα Μελέτη έκανε μία εξομολόγηση καρδιάς στη μητέρα της, Μαρία, και συγκίνησε όσους τη διάβασαν.
Η παρουσιάστρια του Alpha δημοσίευσε στα social media μία φωτογραφία τους και από κάτω παραδέχτηκε τα λάθη που έχει κάνει απέναντί στη μητέρα της και τα οποία αναγνώρισε όταν έγινε και εκείνη μητέρα πριν έναν χρόνο φέρνοντας στη ζωή τη μικρή της Αλεξάνδρα.
«Είναι ένας χρόνος τώρα που κατάφερα και σε κατανόησα πιο βαθιά, σε «θυμήθηκα» πολλές φορές και σε επικαλέστηκα άλλες τόσες. Είναι ένας χρόνος τώρα που σε αναζήτησα για να σε ρωτήσω πράγματα που δεν γνώριζα, όσο δεν έχω κάνει ούτε στο google, και σε κάλεσα για να μου απαντήσεις σε απορίες που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα είχα. Είναι ένας χρόνος τώρα που σου εκμυστηρεύτηκα αγωνίες μου αναζητώντας τις απαντήσεις στην εμπειρία σου κ που ένιωσα άσχημα για όσες φορές υπήρξα «κακιά» μαζί σου. Είναι ένας χρόνος τώρα που «δικαιώθηκες» για όσες φορές σου έκλεισα στα μούτρα τη πόρτα του δωματίου μου φωνάζοντας «άσε με» κ που σου έβγαλα γλώσσα «σπάζοντας κόκκαλα» όπως μου είχες κάποτε πει. Είναι ένας χρόνος τώρα που κατάλαβα πως στην ηλικία που εγώ έκανα ο,τι σε εκνευρίζει περισσότερο για να σου πάω κόντρα κ το μόνο που με ένοιαζε ήταν ποτέ θα πάω στη Μύκονο κ σε ποιο club θα βγω, εσύ είχες εμένα μωρό κ έπρεπε να με φροντίσεις. Φτωχός μέσα του ο άνθρωπος κ άτυχος , που δεν κατάφερε σε αυτή τη ζωή να κατανοήσει πως η κάθε μητέρα είναι γήινη , με ατέλειες, λάθη, δύσκολες δικές της στιγμές, που όμως προσπαθεί για το καλύτερο με όποιον τρόπο εκείνη μπορεί να υποστηρίξει. Δεν υπάρχει εγχειρίδιο μητρότητας… ούτε κ βέβαια η ουτοπική «παντοδυναμία» που βλέπουν τα μωρά στο πρόσωπο της μητέρας, υφίσταται. Το ποσό δύσκολο αλλά και όμορφο είναι για κάθε μια μητέρα το ταξίδι της, κανείς δεν μπορεί να το κρίνει. Παρά μόνο η ίδια. Αν και δεν είμαι και τόσο «υπέρ» στη συμμετοχή μαζικών ποστάρισματων σε γιορτές, επετείους, θανάτους κλπ , σήμερα επειδή είμαι μακριά από τη δίκη μου μαμά, η οποία προσέχει το δικό μου παιδί που της εμπιστεύτηκα φεύγοντας για πρώτη φορά, ξέροντας πως η Αλεξάνδρα μου περνάει υπέροχα, θέλω να της πως ένα μεγάλο, τεράστιο, «ευχαριστώ» για όλα όσα έχει κάνει για μένα κ όλα όσα ΔΕΝ έχει κάνει για εκείνη για να μπορώ σήμερα να αναγνωρίζω ποσό σπουδαία είναι σαν άνθρωπος κ μητέρα. Ελπίζω η φωνή μου να φτάσει εκεί μέσα από τα βάθη αυτής της Medina… χρόνια πολλά σε όλες τις «μάνες» «μανούλες» «μαμάδες» «μητέρες»..
