Ο κορωνοϊός ήρθε για να αλλάξει τα πάντα. Τον τρόπο που ζούμε, που εργαζόμαστε, που κοινωνικοποιούμαστε, που συμπεριφερόμαστε, ακόμα και το πώς σκεφτόμαστε.
Η κοινωνική αποστασιοποίηση και τα αυστηρά μέτρα που έχουν επιβληθεί σε όλο τον κόσμο για τον περιορισμό της εξάπλωσης και μετάδοσης του ιού, αναμένεται να φέρουν τα πάνω κάτω στη ζωή μας. Αυτός είναι ο «μονόδρομος» για την επιβίωσή μας ενάντια στον Covid-19.
Κορωνοϊός: Έτσι ξέφυγε η κατάσταση στην Ισπανία μέσα σε 18 μέρες
Τι πρέπει να κάνεις για να πολεμήσεις έναν αόρατο και ύπουλο εχθρό; Να προσαρμοστείς.
Όπως αναφέρει το ΜΙΤ, αν θέλουμε να σταματήσουμε τον κορωνοϊό θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που φροντίζουμε την υγεία μας αλλά και αυτή των μελών της οικογένειάς μας, τον τρόπο που μορφωνόμαστε και εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας, τον τρόπο που γυμναζόμαστε, που ψωνίζουμε, αλλά και δεκάδες άλλες καθημερινές «ρουτίνες» που πριν μερικές εβδομάδες θεωρούσαμε δεδομένες.
Πλέον είναι ευρέως αποδεκτό στις κυβερνήσεις όλου του κόσμου (ακόμα και στη Βρετανία), ότι πρέπει να μειωθεί η εκθετική αύξηση της καμπύλης. Η Ιταλία αποτελεί για όλους το παράδειγμα προς αποφυγήν.
Η μάχη δίνεται για να κρατηθεί όρθιο το «τείχος» του συστήματος υγείας, το οποίο στην Ιταλία έχει καταρρεύσει. Στόχος είνα η πανδημία να διατηρηθεί σε χαμηλά επίπεδα μέχρι μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού να αποκτήσει ανοσία (κανείς ωστόσο δε γνωρίζει για πόσα χρόνια κρατά η ανοσία), ή μέχρι να υπάρξει εμβόλιο ενάντια στον Covid-19.
Παγκόσμια συνεδρίαση για τη διευκόλυνση της ανάπτυξης εμβολίων SARS-CoV-2
Ωστόσο η περιπέτεια δεν τελειώνει εκεί. Όσο κάποιος εκεί έξω έχει τον ιό και κυκλοφορεί ελεύθερα, ξεσπάσματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Ερευνητές του Imperial College, προτείνουν έναν τρόπο για να ελεγχθεί αυτό το φαινόμενο. Την επιβολή αυστηρών μέτρωνν κοινωνικής απομόνωσης κάθε φορά που οι Εντατικές γεμίζουν, και χαλάρωση των μέτρων όταν αδειάζουν σιγά σιγά από ασθενείς.
Η ομάδα του Πανεπιστημίου αναφέρει πως θα μπορούσε να οριστεί ένας συγκεκριμένος αριθμός, ο οποίος όταν ξεπερνιέται να επιβάλλονται αυστηρά μέτρα καραντίνας. Αν για παράδειγμα οι εισαγωγές στην Εντατική ξεπεράσουν τις 100 τη βδομάδα, τότε η εκάστοτε χώρα θα πρέπει να βάζει λουκέτο σε όλα τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Όταν ο αριθμός μειωθεί στο μισό, δηλαδή στις 50, τότε τα μέτρα θα πρέπει να χαλαρώνουν, αλλά όσοι έχουν συμπτώματα και τα μέλη της οικογένειάς τους, θα πρέπει να μένουν κλεισμένοι στο σπίτι.
Δεν ξεμπερδεύουμε εύκολα από τον κορωνοϊό: Μπορεί να γίνει εποχική ασθένεια
Τι σημαίνει όμως κοινωνική αποστασιοποίηση σε αυτή την περίπτωση; Οι ερευνητές αναφέρουν ότι καθένας θα πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί, ώστε να μειώσει τις επαφές εκτός σπιτιού, δουλειάς και σχολείου κατά 75%. Πώς μεταφράζεται αυτό; Ότι αν θες να βγαίνεις έξω με τους φίλους σου, θα μπορείς να το κάνεις, αλλά μόνο μία φορά την εβδομάδα αντί για τέσσερις.
Το ίδιο μοντέλο αναφέρει πως υπό αυτές τις συνθήκες τα σχολεία θα πρέπει να βάζουν λουκέτο του 2/3 του χρόνου. Δηλαδή δύο μήνες σε λειτουργία και έναν μήνα off, έως ότου ετοιμαστεί ένα εμβόλιο, που θα χρειαστεί τουλάχιστον 18 μήνες και στη συνέχεια θα πρέπει να ελεγχθεί αν έχει αποτελέσματα.
Όσοι ανταπαντούν πως οι 18 μήνες είναι πολλοί και πως η λύση θα ήταν να δημιουργηθούν περισσότερες ΜΕΘ, οι ερευνητές απαντούν πως ακόμα κι αυτό συμβεί, δε λειτουργεί. Χωρίς απομόνωση και περιορισμό των κοινωνικών επαφών των ηλικιωμένων, των παιδιών, αλλά και όλων όσοι έχουν εκτεθεί στον ιό, ο αριθμός των νοσούντων θα αυξανόταν 8 φορές περισσότερο από αυτό που μπορούν να διαχειριστούν τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Μία άλλη υπόθεση των ερευνητών είναι να επιβληθούν περιοριστικά μέτρα για μόνο πέντε μήνες έως ότου ξεμπερδέψουμε με τον κορωνοϊό. Ωστόσο και πάλι θεωρούν πως βάσει μοντέλων δεν δουλεύει, καθώς όταν η πανδημία επιστρέψει τον χειμώνα, θα είναι η χειρότερη δυνατή περίοδος για τα ήδη ταλαιπωρημένα συστήματα υγείας.
Ακόμα και αν οι κυβερνήσεις αποφάσιζαν να φανούν σκληρές και να δεχτούν πως κάποιοι απλά θα πεθάνουν, και πάλι ελάχιστη διαφορά θα έκανε στην καμπύλη,
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Ότι αυτή η κατάσταση όχι μόνο δεν είναι προσωρινή, αλλά η έναρξη ενός εντελώς διαφορετικού τρόπου ζωής για όλους μας.
Ποιοι θα επηρεαστούν; Βραχυπρόθεσμα οι εταιρείες όπου απαιτείται η φυσική παρουσία πελατών και εργαζομένων. Εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια, ξενοδοχεία, νυχτερινά μαγαζιά, γυμναστήρια, θέατρα, σινεμά, εκθέσεις τέχνης, εμπορικά, μουσεία, τραγουδιστές, αθλητές, στάδια, συνεδριακά κέντρα, κρουαζιέρες, αεροπορικές, ΜΜΜ, ιδιωτικά σχολεία, και πολλές άλλες επιχειρήσεις, αναμένεται να πληγούν από τον Covid-19.
Για να μην αναφερθούμε στους ψυχολογικούς παράγοντες αλλά και τις επιπτώσεις που θα έχει στην ψυχική υγεία των πολιτών η αναγκαιότητα να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους από το σπίτι, να φροντίζουν ηλικιωμένους συγγενείς χωρίς να τους εκθέτουν στον ιό, να υποφέρουν μέσα σε κακοποιητικές σχέσεις, αλλά και να πρέπει να διαχειριστούν τις αλλαγές στο εισόδημά τους μετά τις αλλαγές στον τρόπο δουλειάς τους.
Αν και θα υπάρξει μία προσαρμοστικότητα στον νέο τρόπο ζωής, η αναστάτωση που θα δημιουργηθεί σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις και τις ζωές μας, είναι αδύνατο να την διαχειριστεί κανείς.
Πώς μπορεί κανείς να ζήσει σε έναν τέτοιο κόσμο; Mε την πάροδο του χρόνου, θα αναγκαστούμε να αναπτύξουμε έναν πιο «εκλεπτυσμένο» και «ψαγμένο» τρόπο, ώστε να αναγνωρίζουμε ποιος είναι πιθανός φορέας του ιού και ποιος όχι. Από ποιον κινδυνεύουμε και από ποιον όχι, κάτι που θα δημιουργήσει μία μορφή ιδιότυπου ρατσισμού.
Πολλές κυβερνήσεις, όπως για παράδειγμα το Ισραήλ, το έχουν πάει ένα βήμα παραπέρα. Όπως έγινε γνωστό, αναμένεται να χρησιμοποιούν τα κινητά και μέσω υπηρεσιών τεχνητής νοημοσύνης, να μπορούν να ανιχνεύουν αν κάποιος έχει έρθει σε επαφή με πιθανούς φορείς του κορωνοϊού.
Στη Σιγκαπούρη η ανίχνευση είναι τόσο σχολαστική, που όταν διαπιστωθεί πως κάποιος είναι φορέας, δημοσιεύεται μέσω μίας συγκεκριμένης ιστοσελίδας το όνομα του για να μπορούν να προστατεύονται οι υπόλοιποι.
Κανείς δεν ξέρει το μέλλον τι θα φέρει, αλλά θα μπορούσαμε να φανταστούμε έναν κόσμο όπου για να πάρεις μία πτήση για παράδειγμα, θα πρέπει να γραφτείς σε μία υπηρεσία που ανιχνεύει τις κινήσεις σου μέσω κινητού. Η εκάστοτε αεροπορική δε θα μπορεί να βλέπει πού πήγες, αλλά θα λαμβάνει ειδοποίηση αν ήρθες σε επαφή με κάποιον που έχει μολυνθεί ή επισκέφτηκες μέρη όπου καταγράφηκαν κρούσματα.
Παρόμοιες «άδειες» ίσως απαιτηθούν στο μέλλον για να μπει κανείς σε δημόσια κτίρια ή ΜΜΜ, ενώ και στις εργασίες πολλών ίσως τοποθετηθούν σκάνερ που θα ελέγχουν ανά πάσα στιγμή τη θερμοκρασία σου.
Όσο για τα νυχτερινά κλαμπ; Εκεί που παλιά ζητούσαν ταυτότητα για να μπεις, τώρα ίσως ζητάνε πιστοποιητικό… ανοσίας, κάτι που να αποδεικνύει ότι αρρώστησες και το ξεπέρασες, ή έχεις εμβολιαστεί ενάντια στον ιό.
Ο κόσμος έχει αλλάξει πολλές φορές και θα συνεχίζει να αλλάζει. Όπως πάντα, υπάρχουν κάποιοι που χάνουν δυσβάσταχτα πολλά, και κάποιοι που πλέον δεν έχουν τι άλλο να χάσουν. Ίσως όμως η πανδημία αυτή αποτελέσει αφορμή ώστε οι κυβερνήσεις να υιοθετήσουν ένα σύστημα που θα περιορίζει τις κοινωνικές ανισότητες, αυτές που κάνουν μεγάλο μέρος του πληθυσμού τόσο ευάλωτο.
