Σε μια αποκαλυπτική και ιδιαίτερα προσωπική συνέντευξη εμφανίστηκε η Ελένη Κοκκίδου.
Η αγαπημένη ηθοποιός συζήτησε με την Αθηναΐδα Νέγκα στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» για τη διαδρομή της στη ζωή και στην τέχνη, επιστρέφοντας στα παιδικά της χρόνια και στις συνθήκες που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα και τις επιλογές της.
Ελένη Κοκκίδου: «Οι γυναίκες που καταπιέζονται, το περνούν στις κόρες τους»
Η Ελένη Κοκκίδου περιέγραψε με απόλυτη ειλικρίνεια την οικογενειακή της αφετηρία, τονίζοντας ότι μεγάλωσε σε ένα αυστηρό, παραδοσιακό αστικό περιβάλλον, το οποίο δεν ενθάρρυνε την καλλιτεχνική της φύση. Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Ήμουνα από μία αστική οικογένεια, η οποία έβλεπε την καλλιτεχνία ως κάτι που είναι ένα εφόδιο για μια γυναίκα. Όχι για να το συζητάει, αλλά για να κάνει τραπέζια, να καλεί τους φίλους, να παίζει πιάνο, να τραγουδάνε όλοι μαζί. Εγώ έπαιζα κιθάρα και τραγούδαγα, και λέγανε οι φίλες της μαμάς ότι η Ελένη πρέπει να γίνει τραγουδίστρια. Και η μαμά άλλαζε 58 χρώματα.»
Ελένη Κοκκίδου: Ήθελα να ζήσω τη μητρότητα, αλλά δεν πειράζει
Συνεχίζοντας, εξηγεί ότι στο οικογενειακό της περιβάλλον υπήρχαν συγκεκριμένες προσδοκίες σχετικά με το μέλλον και τα επαγγέλματα που θεωρούνταν αποδεκτά: «Η τέχνη ήταν κάτι που πήγαινε μαζί με μια αστική ζωή που θα δημιουργούσε μια ωραία οικογένεια, με παιδιά που θα γινόντουσαν δικηγόροι, γιατροί. Εγώ όμως ήμουνα καλλιτέχνης, γεννημένη καλλιτέχνης. Δε θα μπορούσα να ζω αλλιώς.»
Η ηθοποιός μίλησε και για το πώς βίωσε εκείνη την περίοδο, αποκαλύπτοντας πως, παρά την αγάπη που υπήρχε στο οικογενειακό περιβάλλον, η ίδια ένιωθε βαθιά εσωτερική σύγκρουση και μοναξιά: «Ήμουνα ένα δυστυχισμένο παιδί. Πολύ χαρούμενο, γιατί είχα πολλή αγάπη, αλλά πολύ δυστυχισμένο εσωτερικά, γιατί ένιωθα ότι δεν έχω πουθενά να πατήσω και έψαχνα απεγνωσμένα να βρω ανθρώπους που να μου δείξουνε τον δρόμο. Γι’ αυτό και οι φίλοι μου ήτανε πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Από πολύ νωρίς έμπλεξα με διανοούμενους, κατάλαβα ότι έπρεπε να καλλιεργήσω την πνευματικότητά μου και να βρω ανθρώπους που θα με βοηθήσουν να βρω μια λύση ύπαρξης στη ζωή μου.»